Δέκα χρόνια συμπληρώνονται από την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ. Ήταν ξημερώματα της 20ης Μαρτίου 2003, που ξεκινούσε η αμερικανική εκστρατεία «Σοκ και δέος» που κατέληξε στην ανατροπή του Σαντάμ Χουσεϊν και την κατοχή του Ιράκ.

Λίγες ώρες νωρίτερα ο Τζορτζ Μπους ανακοίνωνε την έναρξη της επιχείρησης.

Ήδη από τα τρομοκρατικά χτυπήματα στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμβρίου, η εισβολή στο Ιράκ ήταν μάλλον το χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου. Υπό την προεδρία του Τζορτζ Μπους η αμερικανική κυβέρνηση όλο και κλιμάκωνε τη ρητορική της εναντίον του Ιράκ και του Σαντάμ Χουσεΐν.

Ο τότε υπουργός Άμυνας, Κόλιν Πάουελ μιλά στο αμερικανικό Κογκρέσο έχοντας στα χέρια του ένα εξάρτημα από άνθρακα, υποτίθεται από όπλα μαζικής καταστροφής που διέθετε το καθεστώς Χουσεΐν.

Ύστερα από σχετικό τελεσίγραφο, η Βαγδάτη επιτρέπει την είσοδο επιτροπής ελέγχου και αφοπλισμού του ΟΗΕ. Οι εμπειρογνώμονες δεν διαπιστώνουν πουθενά την ύπαρξη όπλων χημικού πολέμου και οπλικά συστήματα μαζικής καταστροφής. Όμως οι ΗΠΑ και η στενή τους σύμμαχος, Βρετανία δεν ικανοποιούνται από αυτήν τη διαπίστωση και αποφασίζουν στις 20 Μαρτίου 2003 να εισβάλλουν στη χώρα σε μια επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Σοκ και δέος».

Χωρίς να συναντήσουν σοβαρές αντιστάσεις τα αμερικανο-βρετανικά στρατεύματα έχουν καταλάβει ολόκληρη τη χώρα μέχρι την 1η Μαΐου της ίδιας χρονιάς.

Τέσσερις χώρες έλαβαν μέρος στην αρχική εισβολή: οι ΗΠΑ (με 148.000 άνδρες), το Ηνωμένο Βασίλειο (με 45.000 άνδρες), η Αυστραλία (με 2.000 άνδρες) και η Πολωνία με (194 άνδρες).

Περίπου δύο χρόνια μετά, ο Σαντάμ εντοπίζεται, συλλαμβάνεται και στις 30 Δεκεμβρίου του 2006 εκτελείται δια απαγχονισμού.



Γκρεμίζοντας το τεράστιο άγαλμα του Σαντάμ Χουσεΐν στη Βαγδάτη

Πίσω στις ΗΠΑ έχουν γυρίσει, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία 4.500 φέρετρα με νεκρούς στρατιώτες ενώ πίσω στο Ιράκ έχει μείνει μια χώρα ισοπεδωμένη με τα περιστατικά βίας να είναι σχεδόν καθημερινά.

Την παραμονή της 10ης επετείου το foreignpolicy δημοσιεύει το ημερολόγιο του Homer McLaughlin, ενός από τους χιλιάδες βετεράνους στρατιώτες αυτού του πολέμου. Στο εξώφυλλο του προσωπικού του ημερολογίου γράφει χαρακτηριστικά: «Το άλογό του το ονόμασαν θάνατο και η κόλαση έτρεχε πίσω τους».

Στο προσωπικό του ημερολόγιο έχει καταγράψει μέρα προς μέρα πόσους ανθρώπους σκότωσε με το τεθωρακισμένο του όχημα.