Αποχωρεί σήμερα από την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος η Τερέζα Μέι, η πρωθυπουργός που υπολόγιζε ότι θα γραφτεί στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που κατόρθωσε να βγάλει το Ηνωμένο Βασίλειο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όμως, στις 24 Μαΐου, μπροστά στον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ, με δάκρυα στα μάτια, εγκατέλειψε την παρτίδα, αφού πέρασε μήνες επί ξυρού ακμής, ανάμεσα στην αποσύνθεση της κυβέρνησής της και τις φωνές που ζητούσαν την παραίτησή της.
Εάν η 62χρονη Τερέζα Μέι επισήμως παραμένει πρωθυπουργός εν αναμονή της εκλογής του διαδόχου της από τους Τόρις, δεν θα έχει πλέον τον έλεγχο επί των μεγάλων θεμάτων και ιδίως του Brexit, που σημάδεψε και τελικά περιέκοψε τη θητεία της, όπως σημειώνει το ΑΜΠΕ.
Όμως όταν έφτασε στην εξουσία τον Ιούλιο 2016, αμέσως μετά το δημοψήφισμα που αποφάσισε την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, είχε τον αέρα της σιγουριάς που είχαν ανάγκη οι Βρετανοί.
Ποιος θα ήταν καλύτερος από αυτήν την κόρη πάστορα, χωρίς χάρισμα, αλλά με την φήμη της εργατικής και της επιμελούς πολιτικού που θα είχε την ικανότητα να οδηγήσει την πληγωμένη και διχασμένη από την προεκλογική εκστρατεία χώρα της μέσα από τα πιο δύσκολα μονοπάτια στην Ιστορία της.
Όμως, τρία χρόνια αργότερα, και αφού το Ηνωμένο Βασίλειο δεν κατόρθωσε να αποχωρήσει στις 29 Μαρτίου, η χώρα παραμένει κατακερματισμένη, με ένα κοινοβούλιο ανίκανο να συμφωνήσει για το είδος των μελλοντικών σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους πολίτες διχασμένους.
Η αποξήλωση των πλέον των 40 ετών σχέσεων του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ένα καθόλου εύκολο εγχείρημα, όπως δήλωσε στο AFP ο Simon Usherwood, πολιτικός επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Surrey. Όμως, η Τερέζα Μέι «δεν υιοθέτησε την καλύτερη δυνατή προσέγγιση», επιλέγοντας να μη στηριχθεί παρά το κόμμα της, και κυρίως στην πτέρυγα των σκληρών Brexiters, των αποφασισμένων να διαρρήξουν κάθε σχέση με την ΕΕ.
Για τον Tim Bale, καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, η Μέι στραβοπάτησε λόγω της «άρνησης της πραγματικότητας», αρνούμενη μία «διακομματική προσέγγιση», και κυρίως μετά την αποτυχία της στις εκλογές του 2017, τις οποίες προκήρυξε ενθαρρυμένη από τις δημοσκοπήσεις, αλλά της κόστισαν την απόλυτη πλειοψηφία. Τότε αναγκάσθηκε να συμμαχήσει με το προτεσταντικό κόμμα της Βόρειας Ιρλανδίας DUP, το οποίο επέβαλε τις απαιτήσεις του για το Brexit.
«Αυτή είναι που δημιούργησε το αδιέξοδο» λέει ο Tim Bale. «Δύσκολο να φανταστεί κανείς κάποιον που θα τα έκανε χειρότερα».
Οι συντάκτες των κύριων άρθρων των εφημερίδων δεν είναι πιο επιεικείς μαζί της. Την αποκαλούν Maybot, από το «May the Robot», λόγω της ψυχρότητάς της στις δημόσιες παρεμβάσεις της κατά τις οποίες επαναλάμβανε μηχανικά την ίδια ρητορική.
Στις αρχές του Απριλίου η βρετανίδα πρωθυπουργός αναγκάσθηκε να στραφεί προς το Εργατικό Κόμμα σε αναζήτηση συναίνεσης. Όμως ο επικεφαλής του κόμματος, ο Τζέρεμι Κόρμπιν, δεν ήταν πραγματικά έτοιμος να την βοηθήσει να βγει από την δύσκολη θέση και οι συνομιλίες κατέρρευσαν.
Και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, η Τερέζα Μέι αναγκάστηκε να οργανώσει τις ευρωεκλογές.
«Η Ιστορία δεν θα κρατήσει από αυτήν θετική εικόνα», σύμφωνα με τον Simon Usherwood.
Και όμως, δεν της έλειπε η φιλοδοξία. Πίσω από την συστολή που εκπέμπει, η Τερέζα Μέι ονειρευόταν από τα εφηβικά της χρόνια να ασχοληθεί με την πολιτική και να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου.
Αυτήν τη πρωτιά της την έκλεψε η Μάργκαρετ Θάτσερ, αλλά έγινε η πρώτη γυναίκα γενική γραμματέας του Συντηρητικού Κόμματος στην περίοδο 2003-2004. Από την θέση αυτή, στην μνήμη έμεινε η ομιλία της στην οποία καλούσε του Τόρις, που τότε είχαν πολύ δεξιά τοποθέτηση, να απαλλαγούν από την εικόνα του «κόμματος των κακιασμένων».
Αφού στήριξε τον Ντέιβιντ Κάμερον στη ανάληψη της ηγεσίας του Συντηρητικού Κόμματος το 2005, τοποθετείται υπουργός Εσωτερικών όταν οι Τόρις έρχονται στην εξουσία το 2010. Παραμένει στο πόστο επί έξι χρόνια και γίνεται γνωστή για την αυστηρή διαχείριση της μετανάστευσης.
Το 2016, διαδέχεται τον Κάμερον. Αφού είχε λάβει διστακτικά θέση υπέρ της παραμονής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υιοθετεί αμέσως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και δηλώνει: «Στο εξής είμαστε όλοι Brexiters».
