«Πώς ήταν ο Χίτλερ; Χωρίς άγρια διάθεση, τρυφερός…»

Στεκόταν με τα διακριτικά των Βάφεν Ες-Ες δίπλα στον Αδόλφο Χίτλερ, «σκιά» και «ασπίδα» του πανίσχυρου διδάκτορα. Αναλάμβανε δράση ως ειδικός απεσταλμένος του Φύρερ στη φλεγόμενη Ευρώπη. Είναι ο τελευταίος επιζώντας από το στενό επιτελείο του Γερμανού δικτάτορα.

Τότε, άριστος σκοπευτής με Ολυμπιακούς τίτλους. Σήμερα, στα ενενήντα εφτά του, με περιπατήρα, με σακούλες από φάρμακα για να αντιμετωπίσει τα γηρατειά.

Ο Ρόχους Μις μίλησε στο περιοδικό «Επίκαιρα» για το ρόλο του ως τελευταίου αρχηγού της σωματοφυλακής του Αδόλφου Χίτλερ και όχι μόνο.

-Ποια είναι η γνώμη σας, κύριε Μις, για πρόσωπα του στενού κύκλου του Αδόλφου Χίτλερ; Του Γκέρινγκ, για παράδειγμα, πνευματικού ιδρυτή της Γκεστάπο και των στρατοπέδων συγκέντρωσης;
«Φυσιολογικός κι απλός, ένας άνθρωπος του κόμματος με δράση και ικανότητες».

-Ρούντολφ Ες…
«Ήμουν παρών όταν έφερε στον Φύρερ ο απεσταλμένος του Ες την είδηση, όπου τον ενημέρωνε για την πτήση του στην Αγγλία. Τότε, ο Χίτλερ μίλησε για την απίστευτη ηλιθιότητα του Ες, που πέταξε στην Αγγλία χωρίς να ενημερώσει. Η φράση του Φύρερ το Μάιο του 1941 ήταν χαρακτηριστική: “Τι βλακεία!…”».

-Σπέερ…
«Είχαμε απόσταση. Ήταν ένας καταπληκτικός αρχιτέκτονας, αλλά μέχρι εκεί».

-Γιόζεφ Γκέμπελς
«Όλοι οι σύντροφοι συμπαθούσαμε τον Γκέμπελς πάρα πολύ. Ήταν φιλικός, έλεγε ανέκδοτα, ήταν ανθρώπινος. Σε αντίθεση με τον Μπόρμαν, το γραμματέα του κόμματος, που δεν τον συμπαθούσαμε».

-Να ακούσουμε τη γνώμη του Ρόχους Μις για το συνταγματάρχη Κλάους φον Στάουφενμπεργκ, που αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Χίτλερ στο πλαίσιο της επιχείρησης «Βαλκυρία»;
«Ένας προδότης. Η πράξη του ήταν προδοτική. Γνώριζα προσωπικά το στρατηγό Σνουτ, που σκοτώθηκε στην απόπειρα».

-Ναύαρχος Βίλχελμ φον Κανάρις…
«Δεν είχα ιδιαίτερη σχέση. Άλλωστε, το τελευταίο διάστημα, πλην της Σωματοφυλακής, ήμουν στο Τηλεφωνικό Κέντρο, κι είχα όλες τις απόρρητες συνομιλίες και συνδέσεις του Χίτλερ».

-Αλήθεια, θυμάστε να είχε ο Αδόλφος Χίτλερ επαφές με την τότε ελληνική κυβέρνηση ή με κάποιους προνομιακούς συνομιλητές;
«Δεν θυμάμαι. Πέρασαν τόσα χρόνια… Αυτοί που θα γνώριζαν θα ήταν, ασφαλώς, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, ο Χέβερ, αλλά κι αυτός έχει πεθάνει».

-Μιλήστε για τη σύντροφο του Χίτλερ, την Εύα Μπράουν. Λόγω της θέσης σας είχατε τη δυνατότητα να τη βλέπετε συνεχώς.
«Ήσυχο, γλυκό κορίτσι. Μετέφεραν τη σορό της, όπως και του Φύρερ, από μπροστά μου. Είχαμε μείνει όλοι άφωνοι στο καταφύγιο μετά την αυτοκτονία τους. θυμάμαι που είχα μείνει τελευταίος στα υπόγεια κι έδινα τις ύστατες εντολές στα διασκορπισμένα και αποδεκατισμένα τμήματα των γερμανικών μεραρχιών. Το αφεντικό είχε αυτοκτονήσει μαζί με την Εύα Μπράουν. Είχαν δοθεί εντολές να καούν οι σοροί και να μην υπάρχουν ίχνη στα χέρια των Ρώσων, που πλησίαζαν. Πήγα στην κουζίνα του καταφυγίου, εκτελώντας τις τελευταίες εντολές της συνείδησής μου, να μην προδώσω τις αρχές μου και λακίσω και φύγω. (…)».

-Καλά, κύριε Μις, σας τρόμαζε λιγότερο η απόφαση των Γκέμπελς να δολοφονήσουν ακριβώς δίπλα σας τα έξι παιδιά τους με υδροκυάνιο;
«Μέσα στο καταφύγιο ήταν ένα πραγματικό παλάτι θανάτου. Αξιωματούχοι αυτοκτονούσαν, σύντροφοι και φίλοι έδιναν τέλος στη ζωή τους, τα νέα ήταν συνταρακτικά κάθε στιγμή. Μαθαίναμε για την ολοσχερή καταστροφή λεπτό προς λεπτό… Μας είχε επισκεφθεί και η πιλότος Χάνα Ράιτς, που προσπάθησε να πείσει τη Μάγδα Γκέμπελς να μην δώσει υδροκυάνιο στα παιδιά της. Της έλεγε: “Άσε τα παιδιά να σωθούν, να φύγουν”. Κανείς απ’ τους δυο γονείς δεν άκουγε. Ήταν φανατικοί. Πίστευαν ότι η ζωή των ηττημένων μετά τον πόλεμο θα ήταν μια ζωή-κόλαση».

-Ποιος ήταν ο χαρακτήρας του δικτάτορα που αιματοκύλισε την Ευρώπη;
«Ο Χίτλερ μπορεί να ήταν πανίσχυρος, αλλά ήταν ιδιαίτερα απλός. Με είχε ασφαλίσει για 100.000 μάρκα –ποσό τεράστιο για την εποχή- σε περίπτωση που πάθαινα κάποιο ατύχημα, είχα τον προσωπικό του γιατρό να με εξετάζει, εισέπραττα τη στοργή και το ενδιαφέρον του. (…)».

-Πώς ήταν ο Χίτλερ;
«Χωρίς άγρια διάθεση, τρυφερός, αλλά με αυστηρή ματιά. Τον είδα μπροστά μου να κρυφακούει όλες τις λεπτομέρειες του ερωτηματολογίου με το παχύ μουστάκι του, το μαύρο παντελόνι κι ένα στρατιωτικό αμπέχονο… Είχε καλή διάθεση εκείνη τη μέρα, νωρίτερα έβλεπε μια ταινία με τον Τσάρλι Τσάπλιν.
Ο Φύρερ με ρώτησε από που είμαι. Του απάντησα από τη Σιλεσία. “Δεν έχουμε κανέναν στη Σωματοφυλακή από τη Σιλεσία, ας τον πάρουμε…”, ήταν τα επόμενα λόγια του προς τον προσωπάρχη της καγκελαρίας. Κι από τότε άρχισαν οι αποστολές, η φρούρηση και οι απόρρητες επικοινωνίες στο Τηλεφωνείο κατά το διάστημα της πτώσης του Γ’ Ράιχ. Στον Χίτλερ άρεσε η μουσική του Βάγκνερ, η αρχαία ελληνική φιλοσοφία-ο Αριστοτέλης και ο Πλάτων-, ο πολιτισμός των Μάγιας κι άλλα βιβλία».

-Σήμερα έρχεται στα όνειρά σας ο Αδόλφος Χίτλερ, που τόσο πιστά υπηρετήσατε όλα αυτά τα χρόνια;
«Ναι, τον βλέπω συχνά στον ύπνο μου, ανάμεσα σε εφιάλτες, με εικόνες από Ρώσους να με κυνηγούν να με συλλάβουν. Η μορφή του Φύρερ είναι πάντα η ίδια- όπως τότε που κρυφάκουγε πίσω απ’ την πόρτα στην πρώτη συνέντευξη και ξάφνου, ανοίγοντας την πόρτα, τον είδα μπροστά μου προτού προλάβει να φύγει. (…)».

-Μπορεί να πιστεύετε ότι ήταν κυνικά ειλικρινής ο Χίτλερ, αλλά δεν κράτησε το λόγο του, όταν είπε στον Ολυμπιονίκη μας Σπύρο Λούη το 1936, τότε που τον συνάντησε ως επικεφαλής της Ελληνικής Ολυμπιακής Αποστολής, ότι δεν θα πειράξει την Ελλάδα, το λίκνο του πολιτισμού…
«Ο Φύρερ λάτρευε τη χώρα σας και τον πολιτισμό των προγόνων σας. Η απόφασή του για εμπλοκή της Γερμανίας κατά της Ελλάδας είχε να κάνει με τη στήριξη του Μουσολίνι. Μόνο αυτό ήταν η αιτία. Κρατήστε το αυτό που σας λέω…».

-Ας έρθουμε στο σήμερα… Ποια είναι η γνώμη σας, κύριε Μις, για την Άνγκελα Μέρκελ;
«Αδιάφορη. Άλλωστε, εγώ ψηφίζω το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το SPD».

-Ορίστε;
«Σας φαίνεται παράξενο εγώ, ο ναζί, να ψηφίζω Σοσιαλδημοκρατία… το κάνω στη μνήμη της αγαπημένης μου γυναίκας, που ψήφιζε SPD. Μπορεί να μου είχε κάψει τις περισσότερες φωτογραφίες με τον Φύρερ και να μας χώριζε άβυσσος ιδεολογικά, αλλά ήταν η γυναίκα μου. Άλλωστε, ήταν η προσωπική γραμματέας του Βίλι Μπραντ! Και ψηφίζω- χωρίς να έχω καμία σχέση με αυτό το κόμμα- προς χάριν της γυναίκας μου, που δεν παντρεύτηκε ξανά και με περίμενε να επιστρέψω από τα σοβιετικά γκουλάγκ…».