«Τρώω ό,τι βρω» λέει ο 30χρονος Abdul Edosa, καθισμένος κάτω από μία γέφυρα στο Λάγος της Νιγηρίας στο σημείο που κοιμάται. «Ζητιανεύω λεφτά από τους ανθρώπους. Ό,τι μου δίνουν το τρώω».

Ο Edosa είναι μια τυπική περίπτωση ανθρώπου στη χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό φτωχών, που τα Ηνωμένα Έθνη αναφέρουν ότι ζουν με λιγότερα από 1,90 δολάρια την ημέρα. Εκτιμάται ότι ο αριθμός τους προσεγγίζει τα 87 εκατομμύρια, που είναι περίπου ο μισός πληθυσμός της μεγαλύτερης πετρελαιοπαραγωγού χώρας της Αφρικής, και αν δεν υπάρξει κάποια θεαματική εξέλιξη, θα πολλαπλασιαστούν δραματικά.

Ενώ η φτώχεια στην Ινδία, που έχει πενταπλάσιο πληθυσμό, μειώνεται, ο αριθμός των απόρων στη Νιγηρία μεγαλώνει κατά 6 άτομα το λεπτό, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του ιδρύματος The Brookings. Μάλιστα ο συνολικός πληθυσμός της χώρας της Αφρικής αναμένεται να φτάσει τα 410 εκατομμύρια μέχρι το 2050.

Ο Edosa συνήθως περνάει τις μέρες του με άνδρες και γυναίκες σε αυτοσχέδια ξύλινα κρεβάτια κάτω από τη γέφυρα στην πρωτεύουσα της Νιγηρίας. Η αστυνομία προσπαθεί να τους διώξει γιατί τους θεωρεί μια συνεχή απειλή. Ως έφηβος παράτησε το λύκειο και πήγε να μάθει να επισκευάζει τηλεοράσεις, αλλά τώρα ψάχνει δουλειά σε οικοδομές ή ζητιανεύει.

Στις προεδρικές εκλογές της χώρας του δεν θα πάει να ψηφίσει, όπως λέει: «Δεν έχω δει φαγητό μπροστά μου, λες να είναι προτεραιότητα η ψήφος;».

Η φτώχεια άρχισε να αυξάνεται στη Νιγηρία τη δεκαετία του ’70, όταν έγινε και η «έκρηξη» της τιμής του πετρελαίου που κατέστησε τη χώρα ως μία από τις πλουσιότερες στην Αφρική. Καθώς η ελίτ πλούτιζε μέσω της «βιομηχανίας» του πετρελαίου, διαδοχικά οι πολιτικές και στρατιωτικές κυβερνήσεις παραμέλησαν τον τομέα της γεωργίας, τη βιομηχανική παραγωγή και την παιδεία. Το κατά κεφαλήν εισόδημα έπεσε από 264 δολάρια σε 250 από το 1970 μέχρι το 1999, παρά τα έσοδα από το πετρέλαιο, που υπολογίζονται σε 230 δισεκατομμύρια δολάρια.

Όπως αναφέρει το Bloomberg «μόλις η Νιγηρία ανακάλυψε το πετρέλαιο, η κοινωνία και οι κυβερνητικές δομές δεν κινήθηκαν προς θετικές κατευθύνσεις». Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Michael Famoroti «το πετρέλαιο έκανε την ηγεσία τεμπέλικη και ακόμη υποφέρουμε από αυτή την κληρονομιά».

Σήμερα η Νιγηρία βρίσκεται στην 157η θέση μεταξύ 189 χωρών στη λίστα ανάπτυξης του ΟΗΕ, που μετρά δείκτες όπως η υγεία και η ανισότητα. Το προσδόκιμο ζωής βρίσκεται ακόμη στα 54 έτη, αν και αυτό αποτελεί βελτίωση αν σκεφτεί κανείς ότι το 1999 ήταν μόλις στα 46. Μεγάλο ποσοστό των πολιτών εργάζονται χωρίς ασφάλιση, εγγυήσεις ή δικαιώματα.

Η τωρινή κυβέρνηση έδωσε επίδομα φτώχειας 14 δολαρίων τον μήνα, αλλά ακολούθησε πολιτική υποτίμησης του νομίσματος που οδήγησε σε αύξηση των τιμών. Ωστόσο λιγότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι επωφελούνται από το επίδομα.

Ο 45χρονος Alkassim Ibrahim είναι άστεγος και δεν καλύπτεται από το επίδομα φτώχειας. Δούλευε ως οδηγός ταξί με μοτοσυκλέτα και έχει ακρωτηριασμένο πόδι εξαιτίας ενός ατυχήματος. Σήμερα τα μόνα υπάρχοντά του είναι τα δεκανίκια του, μια κουβέρτα και μία τσάντα με ρούχα που χρησιμοποιεί σαν μαξιλάρι.

Αναγκάστηκε να παρατήσει το σχολείο μετά τον θάνατο του πατέρα του και έκανε πρόχειρες δουλειές όταν ήταν μικρός. Τώρα επιβιώνει μέσω της επαιτείας.

«Εξαιτίας της αναπηρίας μου δεν έχω τρόπο να κερδίσω τα προς το ζην και εξαρτώμαι από τους συνανθρώπους μου» δήλωσε. «Δεν μπορώ να περιγράψω πόσες φορές έχω περάσει τη νύχτα χωρίς φαγητό. Θέλω να παντρευτώ, να έχω ένα σπίτι και παιδιά, αλλά μόνο ο Θεός μπορεί να μου τα προσφέρει αυτά».

Περίπου 72% μέχρι 91% των Νιγηριανών απόρων διατρέχουν τον κίνδυνο να μην μπορέσουν ποτέ να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους.

Σε παρόμοια κατάσταση βρίσκεται η 23χρονη Fatima Ali. Μένει σε μια μισογκρεμισμένη παράγκα και κερδίζει 1.40 δολάρια την ημέρα πουλώντας ψημένα φυστίκια.

Τα βράδια ξοδεύει το 1/5 του εισοδήματός της σε ένα μπιτόνι καθαρού νερού για να κάνει μπάνιο τα δυο της παιδιά. Το πρωινό της οικογένειας είναι τσάι και ψωμί και σπανίως εκείνη τρώει δυο φορές την ημέρα.

«Νιώθω άσχημα επειδή μερικές χώρες, ακόμη και αν δεν έχουν χρήματα, τα χρησιμοποιούν για να βοηθήσουν τους φτωχούς. Εδώ δεν σκέφτονται να μας βοηθήσουν. Αυτή είναι η ζωή στη Νιγηρία».