Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», το οποίο ξεκίνησε από τη Γαλλία ως μία μορφή διαμαρτυρίας για την αύξηση της φορολόγησης των καυσίμων, έχει εξαπλωθεί και στο Βέλγιο, με πολλά βίαια επεισόδια και συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις να έχουν λάβει χώρα την τελευταία εβδομάδα.

H εφημερίδα La Libre Belgique επικεντρώνεται στο πρωτοσέλιδό της στη διείσδυση ταραχοποιών στοιχείων. Την ίδια στιγμή, αναφέρει η εφημερίδα, στη Γαλλία ο Μακρόν επιχειρεί να ξεκινήσει διάλογο με τους διαδηλωτές, έχοντας όμως χάσει τη στήριξη της μεσαίας τάξης, με τα ποσοστά δημοτικότητάς του να είναι χαμηλότερα και από τα αντίστοιχα του Ολάντ.

Η ίδια εφημερίδα διερωτάται στο κύριο αρθρο της αν βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας γαλλικής επανάστασης, αφού οι συνθήκες δε διαφέρουν πολύ, συπληρώνοντας ότι το Ελυζέ, μην μπορώντας πια να αγνοήσει τα μηνύματα και φοβούμενo διόγκωση της οργής, ξανανοίγει τη συζήτηση της φορολόγησης της ενεργειακής μετάβασης.

Όσον αφορά το Βέλγιο, συνεχίζει ο αρθρογράφος, το κίνημα παραμένει χωρίς εκπρόσωπο Τύπου, γεγονός που αποτελεί τη δύναμη και ταυτόχρονα την αδυναμία του, ενώ καλεί τους ιθύνοντες να αφουγκραστούν τα «κίτρινα γιλέκα» και τη θέση της παρούσας ασυνεννοησίας να πάρει ένας πραγματικός και δημοκρατικός διάλογος. Από πολιτικής σκοπιάς, ο πρώην Πρωθυπουργός και επικεφαλής των γαλλόφωνων σοσιαλιστών Ντι Ρούπο, βάζοντας στο στόχαστρο την παρούσα κυβέρνηση, διατύπωσε, όως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, την άποψη ότι το εν λόγω κίνημα εκφράζει τη γενικότερη διαμαρτυρία του κόσμου απέναντι στην αύξηση του κόστους ζωής, η οποία έχει οδηγήσει στη μείωση της αγοραστικής δύναμης και στη φτωχοποίηση του πληθυσμού.

Για βίαιες κινητοποιήσεις με έντονο πολιτικό χρώμα οι οποίες κλιμακώνονται προϊόντος του χρόνου και σίγουρα δεν προέρχονται μόνον από την ακροδεξιά όπως διατείνεται η γαλλική κυβέρνηση, μιλάει και η De Standaard σχολιάζοντας το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» και τα επεισόδια που προκλήθηκαν στο Παρίσι το Σαββατοκύριακο. Από την πλευρά της η De Morgen παρατηρεί ότι η Γαλλία εξακολουθεί να κινείται στον αστερισμό των «κίτρινων γιλέκων» και να δονείται από το ογκούμενο κύμα διαμαρτυρίας που δεν δείχνει πάντως να έχει πολιτική καθοδήγηση ενώ διαθέτει ευρεία στήριξη από την κοινή γνώμη.