«Δεν είναι γραμμένο πουθενά ότι το ορυχείο πρέπει να κλείσει στις 31 Δεκεμβρίου 2012», δήλωσε ο Κλάουντιο Ντε Βιντσέντι, υφυπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης της κυβέρνησης του Μάριο Μόντι, αναφερόμενος στην διαμαρτυρία και στην κατάληψη των εργαζομένων στο ανθρακωρυχείο της περιοχής Σούλτσις της Σαρδηνίας.

«Πιστεύουμε ότι μπορούν να βρεθούν εναλλακτικές λύσεις, αλλά η τελευταία λέξη ανήκει στην περιφέρεια της Σαρδηνίας», πρόσθεσε ο Ντε Βιντσέντι, μιλώντας στην δημόσια ραδιοφωνία της Rai.

Χθες, όμως, σε δηλώσεις του προς την εφημερίδα Λα Ρεπούμπλικα ο ιταλός υφυπουργός είχε υπογραμμίσει ότι «δεν μπορεί να υιοθετηθεί η πρόταση των εργατών, για μετατροπή του ορυχείου σε χώρο φύλαξης διοξειδίου του άνθρακα, από την στιγμή που το όλο σχέδιο θα κόστιζε στο ιταλικό δημόσιο 250 εκατομμύρια ευρώ τα επόμενα οκτώ χρόνια».

Ο ανθρακωρύχος που χθες αποπειράθηκε να κόψει τις φλέβες του δεξιού του καρπού, κατά την διάρκεια συνέντευξης τύπου νοσηλεύεται σε νοσοκομείο όπου γιατροί αποφάσισαν να τοποθετήσουν δέκα ράμματα. Η κατάστασή του δεν εμπνέει ανησυχία.

Σε συνεντεύξεις, τους, πάντως, σε ιταλικά μέσα ενημέρωσης, ειδικοί υπογραμμίζουν ότι «οι πενήντα εργάτες που βρίσκονται, εδώ και τέσσερις ημέρες, σε τετρακόσια μέτρα βάθος, μέσα στο ορυχείο, μπορεί να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα, τόσο λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, όσο και του έντονου στρες».

Ο Ιταλός πρόεδρος της Δημοκρατίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο εξέφραζε στο μεταξύ την συμπαράστασή του στους σχεδόν πεντακόσιους ανθρακωρύχους που κινδυνεύουν να χάσουν την δουλειά τους: «αντιμετωπίζουν μια ακραία δοκιμασία. Θέλω να γνωρίζουν ότι συμμερίζομαι την αγωνία τους», τόνισε σε μήνυμά του.

Ο Ιταλός πρόεδρος πρόσθεσε ότι «η ιστορία του ορυχείου Σούλτσις είναι μέρος της ιστορίας της εργασίας στην Σαρδηνία και δείχνει το στενότατο δέσιμο των εργατών αυτών με τον τόπο τους, με την ιδιαίτερη πατρίδα τους».

Αύριο συναντώνται εκπρόσωποι της κυβέρνησης, της περιφέρειας, των συνδικάτων και της εργοδοσίας, σε αναζήτηση λύσης για το ορυχείο, όπως και για την βιομηχανία παραγωγής αλουμινίου του Πόρτο Βέσμε, στην Σαρδηνία, πάντα, η οποία απασχολεί πεντακόσιους εργάτες και κινδυνεύει επίσης να κλείσει μέσα στο 2012.