Πριν από λίγο καιρό ο Gregory T. Buckley Jr έγραψε στη μητέρα του: «μαμά, τέλη Αυγούστου η θητεία μου τελειώνει, επιστρέφω σπίτι».
Στις 10 Αυγούστου η Marina Buckley παρέλαβε μια αμερικανική σημαία. Σε λίγο καιρό, το φέρετρο με το σορό του γιου της θα έφτανε με στρατιωτικό ελικόπτερο πίσω στην Αμερική.
Ο Gregory σκοτώθηκε από πυρά ανταρτών σε επίθεση στη Χελμάντ. Ήταν ο 1990ος Αμερικανός στρατιώτης που έχασε τη ζωή του στο μέτωπο του Αφγανιστάν.
Στις 17 Αυγούστου, οι αμερικανικές αρχές έδωσαν στη δημοσιότητα τον τραγικό απολογισμό: ο αριθμός των στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στον 11ετη πλέον πόλεμο έφτασε το «ορόσημο» των 2.000.
Τα «στατιστικά» δείχνουν μια αλλαγή στο… προφίλ αυτού του πολέμου:
Πέρασαν 9 χρόνια από την εισβολή στο Αφγανιστάν μέχρι ο αριθμός των νεκρών στρατιωτών να αγγίξει τους 1.000.
Μόλις 27 μήνες μετά, ήτοι δυο χρόνια και κάτι-, ο απολογισμός μετρά διπλάσια θύματα, 2.000 νεκρούς.
Το 2010, ο Μπαράκ Ομπάμα έδωσε εντολή 33.000 επιπλέον στρατιώτες να σταλούν στο μέτωπο του Αφγανιστάν.
Ο Gregory T. Buckley Jr είναι το τυπικό «δημογραφικό δείγμα» της νέας φάσης του πολέμου: ήταν μόλις 21 ετών όταν πέθανε.
Σύμφωνα με ανάλυση των Times:
• η μέση ηλικία των στρατιωτών της δεύτερης… χιλιάδας που έχασαν τη ζωή τους ήταν 26 έτη,
• 3 στους 4 ήταν λευκοί,
• 9 στους 10 ήταν επαγγελματίες στρατιώτες
• και 1 στους 2 έχασε τη ζωή του είτε στην Κανταχάρ είτε στη Χελμάντ.
O «χάρτης» των θανάτων. Η πρώτη και η δεύτερη… χιλιάδα «έπεσαν» σε διαφορετικά σημεία.
Επίσης, οι στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους άνηκαν σε δυσανάλογα μεγάλα ποσά στους επίλεκτους των επιλέκτων: στις ειδικές δυνάμεις, όχι σε απλούστερης κατηγορίας σώματα.
Στατιστικά… και πάλι: για κάθε 1.000 επίλεκτους πεζοναύτες που υπηρετούν στο μέτωπο, 2 πέφτουν νεκροί, ενώ το ποσοστό στα υπόλοιπα σώματα είναι 1 στους 1.000.
Οι Αφγανοί αντάρτες φαίνεται πως έχουν «εκπαιδευτεί» σε πιο εξελιγμένες τεχνικές επιθέσεων από τη δεκαετή παρουσία των ξένων δυνάμεων.
Στην αρχή ήταν συνήθως βομβιστές αυτοκτονίας: τώρα είναι στοχευμένες επιθέσεις με τηλεχειρισμό, βόμβες διασποράς και χτυπήματα σε αυτοκινητοπομπές και νευραλγικά πόστα του στρατού.
Τα στοιχεία αυτά ανησυχούν ιδιαίτερα όχι μόνο την Ουάσινγκτον και το ΝΑΤΟ αλλά και τη διεθνή κοινότητα: θα μπορέσουν οι ξένες δυνάμεις να παραδώσουν την εξουσία στις αφγανικές το 2014 όπως έχει σχεδιαστεί; Πόσο ομαλή θα είναι η μετάβαση;
Και τελικά το… πηλίκο, τι θα δείξει;
Υπήρξε κάποιο όφελος από τον πόλεμο αυτόν; Ή απλά μια μάταιη ακατάσχετη αιμορραγία σε νεανικό αίμα και χρήμα;
Οι μνήμες από την εμπειρία του Βιετνάμ επανέρχονται ζωντανές αλλά εξαιρετικά ζοφερές παραδίδοντας μαθήματα αμερικανικής ιστορίας σε… ανεπίδεκτους.
