Σαν σήμερα στις 4 Αυγούστου του 1944, η Γκεστάπο, η γερμανική αυτή υπηρεσία που ιδρύθηκε πρo του χιτλερικού καθεστώτος, ως αντίστοιχη των μυστικών υπηρεσιών ειδικής ασφαλείας άλλων ξένων χωρών, εντοπίζει στο Άμστερνταμ, όπου κρύβονταν τα τελευταία δυο χρόνια, την Άννα Φρανκ, την οικογένειά της και τέσσερις ακόμα Εβραίους.

Όλοι οδηγήθηκαν στο Άουσβιτς. Δούλευαν σαν σκλάβοι αλλά ακόμα και τότε η Άννα δεν έχασε το κουράγιο της. Προσβλήθηκε από τύφο και λίγες μόνο βδομάδες πριν τα Βρετανικά στρατεύματα ελευθερώσουν το στρατόπεδο, απεβίωσε. Είχε μείνει μόνη της. Η αρρώστια είχε πάρει πρωτύτερα την αδερφή και τη μητέρα της. Ο πατέρας της, ο μόνος επιζήσας, περισυνέλεξε το ημερολόγιο και το δημοσίευσε. Αυτό είναι το «ημερολόγιο της Άννας Φρανκ».

Στο ημερολόγιο αυτό η γερμανοεβραία Άννα Φρανκ καταγράφει τις σκέψεις της για όσο καιρό κρυβόταν με την οικογένειά της από τους Γερμανούς, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο καταφύγιο της οικογένειας στο Πρίσενγκρατς, που λειτουργεί σήμερα ως κέντρο νεότητας με την ονομασία «Οίκος Άννα Φρανκ».

Το ταλέντο της στο γράψιμο… πηγαίο. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει όμως, είναι η λογική και η ωριμότητα της σκέψης της. Το ημερολόγιο δεν αποτελεί απλά τον εξομολογητή της, αλλά σε αυτό καταθέτει σκέψεις για την ίδια τη ζωή, την αγάπη, το μίσος αλλά και την εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του.

Το ημερολόγιο έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και ως σήμερα έχει πουλήσει χιλιάδες αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Θα ακολουθήσουν θεατρικό έργο και κινηματογραφική ταινία.

«Τούτο το φαινομενικά ασυνεχές ημερολόγιο ενός παιδιού, αυτή η de profundis αποκάλυψη με τη φωνή ενός παιδιού, ενσωματώνει τη φρίκη του φασισμού περισσότερο από οποιοδήποτε στοιχείο της Νυρεμβέργης». Αυτά είναι λόγια του Jan Romein, του Δανού ιστορικού στα χέρια του οποίου έφτασε την άνοιξη του 1946 το χειρόγραφο.

Το βιβλίο που βασίστηκε στο ημερολόγιο κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1955, και η ταινία που ακολούθησε απέδωσε στη Σέλλευ Γουίντερς βραβείο Όσκαρ για την ερμηνεία της. Η Γουίντερς δώρισε το Όσκαρ στον Οίκο Άννα Φρανκ, στο Άμστερνταμ.Το ημερολόγιο της Άννας εκδόθηκε πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα το Μάρτιο του 1997.