Μπορεί η αντιπάθεια να μοιάζει να είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι γάλλοι ψηφοφόροι είναι αποφασισμένοι να διώξουν τον Νικολά Σαρκοζί από την προεδρία, όμως σύμφωνα με τον Βόλφγκανγκ Μινχάου των Financial Times, υπάρχει ένας καλύτερος λόγος για τον οποίο ο Σαρκοζί αξίζει να απομακρυνθεί από τη θέση του.

Κέρδισε τις εκλογές του 2007 υποσχόμενος φιλόδοξες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Ήταν ένας από τους λίγους ευρωπαίους πολιτικούς με εντολή για μεγάλες αλλαγές. Και δεν την τήρησε για ένα λόγο που ήταν ήδη προφανής στην προεκλογική εκστρατεία του 2007: είναι υπερκινητικός. Και οι μεταρρυθμίσεις είναι για τους βαρετούς πολιτικούς.

Οι δύο σημαντικότερες πλευρές μιας προεδρίας Ολάντ, σημειώνει ο αρθρογράφος των FT, θα είναι οι επιπτώσεις στη γαλλική οικονομία και οι επιπτώσεις στην ευρωζώνη. Οι πρώτες θα είναι μάλλον ουδέτερες. Αλλά οι δεύτερες θα είναι αναμφισβήτητα θετικές.

Οι δύο μεγάλες αποτυχίες του Σαρκοζί ως μεταρρυθμιστή ήταν η αποτυχία του να εφαρμόσει ένα ενιαίο σύμβολο για όλους τους γάλλους εργαζόμενους και η αποτυχία του να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες. Ούτε ο Ολάντ υπόσχεται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αλλά η ευρωπαϊκή εμπειρία διδάσκει ότι τέτοιες αλλαγές γίνονται πιο εύκολα από την Αριστερά παρά από τη Δεξιά.

Η απειλή του Ολάντ ότι θα αυξήσει σε 75% τον φόρο στα εισοδήματα άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ είναι πολιτικά ευφυής, αλλά οικονομικά αναποτελεσματική. Το πολύ-πολύ να φύγουν μερικοί ακόμη ροκ σταρ από το Παρίσι και να καταλήξουν στη Γενεύη ή τις Βρυξέλλες. Μερικοί τραπεζίτες που εισπράττουν υψηλά μπόνους μπορεί να πάνε στο Λονδίνο. Όμως οι περισσότεροι επιχειρηματίες δεν πρόκειται να δώσουν σημασία, αφού δεν συσσωρεύουν τον πλούτο τους με τη μορφή εισοδημάτων ούτε μπόνους.

Ο κυριότερος λόγος όμως που η εκλογή του Ολάντ θα είναι θετική είναι η επίδραση στην Ευρώπη. Κι αυτό, επειδή θα αλλάξει η αφήγηση για την κρίση στην ευρωζώνη και την επίλυσή της. Σύμφωνα με την αφήγηση αυτή, η κρίση προκλήθηκε από δημοσιονομική ανευθυνότητα. Και η λύση είναι λιτότητα και οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Το εργαλείο για την επίτευξη των τελευταίων είναι το δημοσιονομικό σύμφωνο, το οποίο ο Ολάντ λέει ότι πρέπει να συμπληρωθεί με ένα «παράρτημα» για την ανάπτυξη.

Εκτός από τη Γαλλία, όμως, τις εκλογές θα τις παρακολουθήσει με ενδιαφέρον και η Ολλανδία, όπου ο λαϊκιστής ηγέτης Χέερτ Βίλντερς αποφάσισε να μην υποστηρίξει το πρόγραμμα λιτότητας.