Οι πλημμύρες που έπληξαν το Πακιστάν πριν από δύο εβδομάδες ανάγκασαν τους ανθρώπους να φύγουν από τα σπίτια τους τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβαν να σώσουν πολλά από τα υπάρχοντά τους, κάποιοι από αυτούς έχασαν ακόμα και τους δικούς τους ανθρώπους.
«Το νερό μπήκε μέσα στο σπίτι μας το βράδυ και αρχίσαμε να κολυμπάμε για να βγούμε έξω όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε. Είχα στους ώμους μου το μικρό μου γιο. Τα νερά παρέσυραν μακριά μου τα πάντα, μαζί και μία από τις κόρες μου. Κατάπιε τόσο πολύ νερό που δεν μπόρεσε να κρατηθεί στη ζωή,» λέει ο Νιζάμ Αλί. Ανεβάζει τη σκηνή, τα μαγειρικά σκεύη και τα είδη προσωπικής υγιεινής πάνω στους ώμους του. Τα πακέτα που διανέμονται έχουν φτιαχτεί για να καλύπτουν όλες τις βασικές ανάγκες. Συνήθως περιλαμβάνουν ρούχα, σαπούνι, οδοντόβουρτσα, πετσέτες, κουβάδες, ένα μπιτόνι, πλαστικά καλύμματα, στρώματα καθώς και ταμπλέτες εξυγίανσης του νερού. Μέχρι στιγμής, οι ΓΧΣ έχουν διανείμει είδη πρώτης ανάγκης σε πάνω από 8.000 οικογένειες στις επαρχίες Κυμπέρ Πακτούνγκουα και Μπαλουχιστάν.
Εκτός από την παροχή συμβουλών για το στήσιμο των σκηνών, οι διανομές συνοδεύονται επίσης από δραστηριότητες ενημέρωσης σε θέματα υγείας προκειμένου να μάθουν οι κάτοικοι για τους κινδύνους υγείας που υπάρχουν και πιο συγκεκριμένα να ενημερωθούν για τη σωστή χρήση των ταμπλετών εξυγίανσης νερού. Κάθε πακέτο περιέχει 20 ταμπλέτες, που αν χρησιμοποιηθούν σωστά, μπορούν να εξασφαλίσουν σε μία οικογένεια εφτά ατόμων ασφαλές πόσιμο νερό για μία περίοδο δύο εβδομάδων.
«Εδώ και μία εβδομάδα, η οικογένειά μου κοιμάται στην ύπαιθρο και χαίρομαι πολύ που θα μπορέσουμε να βάλουμε κάποια προσωρινή στέγη πάνω από τα κεφάλια μας. Συνεχώς πηγαίνω πίσω σε ό,τι έχει απομείνει από το σπίτι μας για να το καθαρίσω ή να βρω κάτι που μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί, αλλά η βροχή πάντα ξαναρχίζει,» μας λέει.
Μετά την καταστροφή εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μείνει χωρίς πόσιμο νερό, τρόφιμα, στέγη ή φάρμακα. Παρά τον ολοένα και μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης διαρροϊκών ασθενειών όπως η χολέρα, που είναι ενδημική σε κάποια μέρη της χώρας όπως η επαρχία του Κυμπέρ Πακτούνγκουα, η βοήθεια δεν καταφθάνει με γρήγορους ρυθμούς, ειδικότερα το καθαρό πόσιμο νερό. Ωστόσο δεν αρκεί μόνο η διεθνής βοήθεια για την κάλυψη αυτών των αναγκών. Η αλληλεγγύη ανάμεσα στις κοινότητες που έχουν πληγεί από τις πλημμύρες και στις τοπικές οργανώσεις μπόρεσε να διασφαλίσει ότι ένα μεγάλο μέρος της βοήθειας μπόρεσε να καλύψει γρήγορα τις πιο άμεσες ανάγκες. Ωστόσο είναι πολλά αυτά που πρέπει ακόμα να γίνουν.
πηγή: Γιατροί Χωρίς Σύνορα
