Πάνω από 300.000 εργαζόμενοι κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς σύνταξη για δύο ως έξι από τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ιταλικού Τύπου.

Όπως αναφέρουν αναλυτές, πρόκειται για εργαζόμενους με πάνω από τριάντα χρόνια καταβεβλημένων ενσήμων, οι οποίοι μέχρι το τέλος του 2011 αποφάσισαν να επωφεληθούν ειδικών προγραμμάτων «εθελούσιας εξόδου», βασιζόμενοι στο ότι το πολύ μέσα σε ένα χρόνο θα μπορούσαν να βγουν στην σύνταξη.

Μετά την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού όμως από την κυβέρνηση του Μάριο Μόντι, οι ιταλοί αυτοί «πρώην εργαζόμενοι και μελλοντικοί συνταξιούχοι» θα πρέπει να περιμένουν από 24 ως και 72 μήνες για να τους καταβληθεί η πρώτη τους σύνταξη.

Πρόκειται για «εργασιακά σύμφωνα» που υπεγράφησαν από επιχειρήσεις που εκπόνησαν πρόγραμμα για την μείωση του προσωπικού με πολλούς υπαλλήλους και ανώτερα στελέχη τους, βάσει μιας νομοθεσίας που θεωρείται, πλέον, ξεπερασμένη. Πρόκειται για ένα «ασύλληπτο μπέρδεμα που αφήνει εκτεθειμένους χιλιάδες ανθρώπους», γράφει η εφημερίδα της Ρώμης, Ιλ Μεσατζέρο.

Σύμφωνα με τους αναλυτές «η σημαντική αυτή αναβολή της συνταξιοδότησης, αφορά, κυρίως, πολίτες που γεννήθηκαν το 1952 και 1953. Μόνο στον τραπεζικό τομέα, ξεπερνούν τους είκοσι χιλιάδες».

Το πρόβλημα κατήγγειλε το κεντροαριστερό συνδικάτο Cgil. Η κυβέρνηση του Ιταλού τεχνοκράτη-πρωθυπουργού Μάριο Μόντι αφού αρχικά είχε απαντήσει ότι «το πρόβλημα αφορά το πολύ 50.000 ανθρώπους», δεσμεύθηκε δια στόματος της υπουργού Εργασίας Έλσας Φορνέρο «να βρει λύση μέχρι τα τέλη Ιουνίου».

Συμμετέχοντας σε τηλεοπτική εκπομπή του ιδιωτικού καναλιού La7, ο υφυπουργός οικονομικών, Τζακφράνκο Πολίλο, δήλωσε ότι «για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις θα μπορούσε να αποφασισθεί η επιστροφή στις διάφορες επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονταν, θεωρώντας, κατά συνέπεια, άκυρες τις παραιτήσεις τους».

Η υπουργός Εργασίας Φορνέρο άφησε να εννοηθεί όμως ότι είναι κάθετα αντίθετη: «η κυβέρνηση αναζητά μια λύση στο δραματικό αυτό πρόβλημα. Αλλά η λύση αυτή, δεν πρόκειται να ανακοινωθεί κάποιο απόγευμα από τηλεοράσεως», είπε η Φορνέρο.

Το αβέβαιο μέλλον των «θυμάτων της εθελούσιας εξόδου» κι η ανάγκη άμεσης εξεύρεσης λύσης, πρόκειται να αποτελέσει ένα από τα κύρια σημεία αναφοράς και διεκδίκησης των μαζικών διαδηλώσεων που τα τρία μεγαλύτερα συνδικάτα της χώρας, Cgil, Cisl και Uil, οργανώνουν για τις επόμενες εβδομάδες.