Μια από τις λιγότερο γνωστές αλλά ταυτόχρονα ιδιαίτερα τραγικές συνέπειες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν τα λεγόμενα «παιδιά του πολέμου». Τα παιδιά αυτά ήταν ο καρπός σχέσεων που αναπτύχθηκαν μεταξύ στρατιωτών του Γ’ Ράιχ και γηγενών που συνεργάστηκαν ή είχαν σχέσεις με το στρατό των κατακτητών.

Οι γυναίκες αυτές και τα παιδιά τους, μετά τη λήξη του πολέμου μπήκαν στο στόχαστρο τόσο του λαού όσο και των επίσημων κυβερνήσεων. Μάλιστα, πολλά από τα παιδιά αυτά που οι γονείς τους επέστρεψαν στη χώρα τους, φυλακίστηκαν ή σκοτώθηκαν αντιμετώπισαν μια απάνθρωπη μεταχείριση.

Κλείστηκαν σε άθλια ιδρύματα ή δόθηκαν για υιοθεσία σε οικογένειες πολλές εκ των οποίων τα κακομεταχειρίστηκαν με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο. Ψυχολογική και σωματική βία, ταπείνωση, βιασμοί. Αυτή ήταν η κατάσταση που αντιμετώπισαν με την επίσημη πολιτεία να μην παρέχει καμία προστασία στα «μπάσταρδα»

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η μοίρα που επεφύλαξε η Νορβηγική κοινωνία σε αυτά τα παιδιά, που αποκαλούνται «krigsbarn». Χαρακτηριστική είναι η αφήγηση της Harriet von Nickel στο γαλλικό περιοδικό L’ Express, το 2002: «Το 1947, σε ηλικία 4 ετών, υιοθετήθηκα από μια οικογένεια. Μου φερόντουσαν σαν ζώο. Το πρωί με είχαν δεμένη σε ένα δέντρο. Το βράδυ με κλείδωναν. Μετά το δείπνο και την ανάγνωση της εφημερίδας, ο πατέρας μου με έδερνε. Με αποκαλούσαν “πόρνη του Χίτλερ”».

«Σε ηλικία 6 ετών, ενώ περπατούσα σε μια αποβάθρα, ένα ενήλικος με έσπρωξε στη θάλασσα. Δεν ήξερα να κολυμπάω Κανείς από τους περαστικούς δεν με βοήθησε. Στο σχολείο, ο δάσκαλος με ανάγκαζε να σηκώνονμαι ώστε οι συμμαθητές μου να βλέπουν πώς μοιάζει μια εκφυλισμένη Γερμανίδα».

Η υπόθεση με τα παιδιά «krigsbarn» έφερε στο φως και το πρόγραμμα Lebensborn που διεξάγονταν υπό την καθοδήγηση του Χίμλερ με στόχο τη διατήρηση της φυλετικής καθαρότητας του Γ’ Ράιχ. Το πρόγραμμα λειτούργησε περισσότερο με τη δημιουργία ιδρυμάτων κοινωνικής πρόνοιας. Για παράδειγμα στη Νορβηγία, ένα τοπικό γραφείο του Lebensborn ιδρύθηκε το 1941 με σκοπό την υποστήριξη των παιδιών γερμανών στρατιωτών και Νορβηγίδων. Η οργάνωση χρηματοδότησε κέντρα όπου οι μητέρες θα μπορούσαν να γεννήσουν και παρείχαν υπηρεσίες υγείας.

Η επίσημες αναφορές για τον αριθμό των «παιδιών του πολέμου», μιλούν για περίπου 9.000 με 12.000 ανθρώπους. Από αυτούς, η πιο διάσημη είναι ίσως η πρώην τραγουδίστρια των ABBA Anni-Frid Lyngstad.

Ορισμένα από τα «παιδιά του πολέμου» κινήθηκαν δικαστικά στα τέλη του ‘90 προκειμένου να αποζημιωθούν και να αναγνωριστεί και επίσημα η κακομεταχείριση την οποία αντιμετώπισαν. Ωστόσο, τα αδικήματα είχαν πλέον παραγραφεί. Η κυβέρνησε της Νορβηγίας είχε δώσει ωστόσο τη δυνατότητα αποζημίωσης σε όσους είχαν υποστεί κακομεταχείριση λόγω της αδυναμίας του κράτους να τους προστατεύσει.

Το 2007, πάνω από 150 «παιδιά του πολέμου» βρέθηκαν σε ακρόαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο. Ζητούσαν να τους δοθεί αποζημίωση από το νορβηγικό Δημόσιο που κυμαίνονταν από 65.700 μέχρι 262.800 ευρώ για συστηματική κακοποίηση.