Η οικονομική κρίση δεν πτοεί την αγορά της τέχνης, αντιθέτως δείχνει να την ευνοεί. Κατά 21% αυξήθηκαν τα έσοδα από τις πωλήσεις στις δημοπρασίες το 2011 παγκοσμίως, φτάνοντας τα 11,54 δισεκατομμύρια δολάρια. Η Κίνα, κατέχοντας το 41,43% στο μερίδιο αγοράς, εδραίωσε το προβάδισμά της, καθώς είχε καταλάβει την πρώτη θέση στην αγορά έργων τέχνης το 2010 αφήνοντας στη δεύτερη θέση τις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τη γαλλική εταιρεία Artprice, η οποία καταγράφει τα στοιχεία της αγοράς της τέχνης εδώ και 25 χρόνια, οι πωλήσεις έργων τέχνης έσπασαν για πρώτη φορά το 2011 το φράγμα των 10 δισ. δολαρίων. Ο πίνακας των πέντε πρωταγωνιστριών χωρών έχει ως εξής. Η Κίνα στην πρώτη θέση, με πωλήσεις σε δημοπρασίες 4,79 δισ. δολαρίων, που σημαίνει αύξηση κατά 38% και μερίδιο στη συνολική αγορά 41,43%. Σημειώνεται ότι από τις 1.688 δημοπρασίες έργων πάνω από ένα εκατ. δολάρια οι 774 έχουν κινεζική υπογραφή.

Όπως αναφέρει το Έθνος, με μεγάλη απόσταση, στη δεύτερη θέση έρχονται οι ΗΠΑ, με πωλήσεις 2,72 δισ. δολαρίων και 23,57% μερίδιο στην αγορά. Τρίτη είναι η Μεγάλη Βρετανία, με πωλήσεις 2,24 δισ. δολαρίων και 19,36% μερίδιο αγοράς. Επονται η Γαλλία με 521,33 εκατ. δολάρια και μερίδιο αγοράς 4,50% και η Γερμανία με 213,97 εκατ. δολάρια και μερίδιο αγοράς 1,85%.

Όσον αφορά στις μητροπόλεις της αγοράς της τέχνης, η κατάταξη φέρνει πρώτο το Λονδίνο και ακολουθούν με τη σειρά η Νέα Υόρκη, το Πεκίνο, το Χονγκ Κονγκ, το Παρίσι και η Σανγκάη, ενώ αναδύεται με προοπτικές η Σιγκαπούρη. Συνολικά όμως η Ασία αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη στο χρηματιστήριο της τέχνης. Το μερίδιό της το 2011 υπολογίζεται σε 43%, ενώ η πρόβλεψη του Τιερί Ερμάν, ιδρυτή και διευθυντή της Artprice, για το 2012 είναι τουλάχιστον 54%.

Ενώ η οικονομική κρίση χτυπά όλους τους υπόλοιπους τομείς της οικονομίας, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την τέχνη, γιατί «έχει γίνει πραγματικά μια αξία-καταφύγιο» παρατηρεί ο κ. Ερμάν. Ετσι εξηγεί το γεγονός ότι οι τράπεζες αύξησαν τους τελευταίους μήνες τις επενδύσεις τους σε έργα τέχνης.

Και πιο συγκεκριμένα: «Από τις 15.000 ευρώ για ένα έργο τέχνης, ο αγοραστής δεν διατρέχει κάποιον κίνδυνο για μείωση της αξίας. Στη χειρότερη περίπτωση θα κάνει μια ουδέτερη συναλλαγή. Από τις 15.000 ευρώ όμως ο επενδυτής έχει εξασφαλισμένη μια ετήσια αύξηση 12% έως 15% της επένδυσής του τα επόμενα χρόνια».

Το πιο συγκλονιστικό στοιχείο είναι τούτο, διά στόματος κ. Ερμάν: Στη δεκαετία του 1950 υπήρχαν 500.000 συλλέκτες. Τώρα οι «καταναλωτές τέχνης» -ερασιτέχνες, συλλέκτες έργων τέχνης κ.λπ.- μετριούνται σε εκατομμύρια.