Ένας άντρας από τη Λουιζιάνα είδε τόσο τα ισόβια δεσμά όσο και την ίδια του την καταδίκη να ανατρέπονται, όταν ένας δικαστής αποφάσισε να ερευνήσει ξανά την υπόθεσή του.
Και κατέληξε πως ο 65χρονος σήμερα Wilbert Jones δεν είχε απαγάγει και βιάσει ποτέ εκείνη τη νοσοκόμα στις 2 Οκτωβρίου 1971.
Ο πολιτειακός δικαστής Richard Anderson εκτίμησε πως οι αστυνομικές αρχές είχαν αποκρύψει σημαντικά στοιχεία που κραύγαζαν για την αθωότητα του Αφροαμερικανού.
Ήταν ένας μη κυβερνητικός οργανισμός (Innocence Project New Orleans) αυτός που άνοιξε ξανά την ιστορία του ανθρώπου που επέμενε εδώ και τόσες δεκαετίες πως είναι αθώος. Ο Jones πέρασε περισσότερες από 16.000 ημέρες πίσω από τα κάγκελα για κάτι που δεν έκανε και ήταν η πίστη του στον Θεό αλλά και τη δικαιοσύνη που τον κράτησαν τόσες δεκαετίες ζωντανό.
Το πρωτόδικο δικαστήριο τον καταδίκασε στα γρήγορα το 1974 για την απαγωγή και τον βιασμό μιας νοσοκόμας, ρίχνοντάς του ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αναστολής. Παρά το γεγονός ότι ακόμα και χωρίς τα στοιχεία που απέκρυψαν οι Αρχές, τα πειστήρια που τον ενοχοποιούσαν ήταν «το λιγότερο ασθενή», όπως κατέληξε ο δικαστής Anderson.
Η καταδίκη του ήρθε, όπως δήλωσε ο σημερινός δικαστής, από την «αμφίβολη αναγνώριση» του Jones από τη νοσοκόμα και αποκλειστικά τη δική της κατάθεση. Η νοσοκόμα τον είχε υποδείξει από μια σειρά υπόπτων, παρά το γεγονός ότι δεν έμοιαζε καθόλου με την περιγραφή που είχε δώσει αρχικά στην αστυνομία για τον βιαστή της.
Η Εισαγγελία της κομητείας αρνήθηκε πάντως πως υπέκρυψε στοιχεία για την υπόθεση του Αφροαμερικού και αναδιπλώθηκε πως παρά το γεγονός ότι δεν θα ζητήσει εκ νέου εκδίκαση του Jones, θα στείλει την υπόθεση στο Ανώτατο Δικαστήριο της Λουιζιάνα, ώστε να εκτιμήσουν την απαλλακτική απόφαση του δικαστή Anderson.
Οι δικηγόροι του μίλησαν πάντως για το προφανές, πόσο εύκολα μπορεί να καταδικαστεί ένας 19χρονος και φτωχός Αφροαμερικανός για ένα έγκλημα που δεν έκανε, λες και το ποινικό σύστημα του αρνείται τα δικαιώματα που επιφυλάσσει για τους λευκούς..