Στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, με τίτλο «Year of Rebellion: State of Human Rights in the Middle East and North Africa» (Η Χρονιά της Εξέγερσης: Η Κατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική), που δημοσιεύτηκε σήμερα, η οργάνωση αναφέρει ότι δε θα σταματήσει η καταστολή και η κρατική βία στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής τη νέα χρονιά.
Τα κινήματα διαμαρτυρίας της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης έχουν αποδεχθεί «εκπληκτικά ανθεκτικά», ανέφερε η οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσθέτοντας ότι οι κυβερνήσεις στην περιοχή το 2011 έκαναν χρήση ακραίας βίας στην προσπάθειά τους να καταπνίξουν τις χωρίς προηγούμενο κινητοποιήσεις με αίτημα την προώθηση θεμελιωδών δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων.
Παρόλ’ αυτά ελάχιστες ενδείξεις υπάρχουν ότι τα κινήματα διαμαρτυρίας στις χώρες αυτές εγκαταλείπουν τους αγώνες τους ή αποδέχονται αποσπασματικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις, ανέφερε η Αμνηστία.
«Με λίγες εξαιρέσεις, οι κυβερνήσεις απέτυχαν να αναγνωρίσουν ότι τα πάντα έχουν αλλάξει» επισήμανε ο Φίλιπ Λούθερ, διευθυντής του τμήματος της Αμνηστίας για την Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.
«Τα κινήματα διαμαρτυρίας σε όλη την περιοχή, των οποίων ηγήθηκαν σε πολλές περιπτώσεις νέοι ενώ γυναίκες διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο σε αυτά, αποδείχθηκαν εκπληκτικά ανθεκτικά έναντι της σε ορισμένες περιπτώσεις καταστολής που προκαλούσε δέος» πρόσθεσε.
Τα κινήματα αυτά, λέει η οργάνωση, «έδειξαν ότι δεν θα ξεγελαστούν από τις επιφανειακές μεταρρυθμίσεις και θέλουν στέρεες αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο κυβερνώνται και να προσαχθούν στην δικαιοσύνη εκείνοι που ευθύνονται για εγκλήματα».
«Οι προσπάθειες διαφόρων κρατών να προσφέρουν διακοσμητικές αλλαγές, να αναιρέσουν τις όποιες κατακτήσεις των διαδηλωτών ή απλά να πατάξουν βάρβαρα τους πληθυσμούς ώσπου να υποκύψουν προδίδουν ότι για πολλές κυβερνήσεις η επιβίωση του καθεστώτος παραμένει ο βασικός τους στόχος», αναφέρει η 80σέλιδη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.
Παρά το κλίμα αισιοδοξίας στη Βόρεια Αφρική για την ανατροπή των ηγετών της Τυνησίας, της Αιγύπτου και της Λιβύης, η μη κυβερνητική οργάνωση αναφέρει πως πιστεύει ότι αυτές οι επιτυχίες δεν έχουν ακόμα συνοδευτεί από θεσμικές μεταρρυθμίσεις-κλειδιά για να διασφαλιστεί ότι δεν θα επαναληφθούν τα φαινόμενα, που συνέβαιναν επί των ημερών των αυταρχικών καθεστώτων που ανατράπηκαν.
Η ΜΚΟ ανέφερε ότι φοβάται πως το 2012 θα δει περαιτέρω προσπάθειες από το Ανώτερο Συμβούλιο των Ένοπλων Δυνάμεων (ΑΣΕΔ) της Αιγύπτου να περιορίσει τις δυνατότητες των αιγυπτίων πολιτών να διαδηλώσουν και να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους.
Στην Τυνησία, είναι κρίσιμο το νέο Σύνταγμα να καταρτιστεί εντός 2012 και να εγγυάται την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ισότητα όλων έναντι του νόμου.
Στη Λιβύη υπάρχουν σημαντικά ερωτήματα, που δεν έχουν ακόμα απαντηθεί για την δυνατότητα της νέας κυβέρνησης να ελέγξουν τις ένοπλες ομάδες και να μην τους επιτρέψουν να επαναλάβουν τις μεθόδους που είχαν μάθει επί των ημερών του παλαιού συστήματος.
Στις άλλες χώρες της περιφέρειας οι κυβερνήσεις μοιάζουν να είναι αποφασισμένες να παραμείνουν στην εξουσία, σε ορισμένες περιπτώσεις με κάθε κόστος σε ανθρώπινες ζωές και αξιοπρέπεια, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας.
Ο στρατός της Συρίας καθώς και οι υπηρεσίες πληροφοριών στη χώρα ευθύνονται για μια σειρά δολοφονιών και βασανιστηρίων που ισοδυναμούν με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ανέφερε η Αμνηστία, κάνοντας λόγο για μια μάταιη προσπάθεια να αναγκαστούν οι διαδηλωτές και οι αντιφρονούντες να υποταχθούν.
Σύμφωνα με την ΜΚΟ, η αντίδραση διεθνών δυνάμεων και των περιφερειακών και διεθνών οργανώσεων και οργανισμών, όπως η Αφρικανική Ένωση, ο Αραβικός Σύνδεσμος, η Ευρωπαϊκή Ένωση κ.ά., χαρακτηρίστηκε από ασυνέχεια και ασυνέπεια και απέτυχε να συλλάβει το βάθος των μεταβολών στην περιοχή.
«Η υποστήριξη από μέρους των διεθνών δυνάμεων στους απλούς ανθρώπους στην περιοχή συνήθως υπήρξε ανομοιόμορφη» ανέφερε ο Λούθερ. «Αλλά αυτό που είναι εκπληκτικό σχετικά με την περυσινή χρονιά είναι ότι -με ορισμένες εξαιρέσεις- η αλλαγή επιτεύχθηκε με τις προσπάθειες των πολιτών των χωρών που βγήκαν στους δρόμους, όχι διαμέσου της επιρροής και της ανάμιξης των ξένων δυνάμεων».
«Η άρνηση των απλών ανθρώπων να σταματήσουν τον αγώνα τους για αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη είναι αυτή που δίνει ελπίδα για το 2012» καταλήγει η έκθεση.
