Στην Ινδία, σύμφωνα με το Εθνικό Αρχείο Εγκλημάτων, 34.651 Ινδές έπεσαν θύμα βιασμού μόνο το 2015, το πιο πρόσφατο έτος για το οποίο υπάρχουν πλήρη στοιχεία. Το 2013 εξειδικευμένα ερευνητικά κέντρα χαρακτήρισαν την Ινδία ως «το χειρότερο μέρος για να ζει μια γυναίκα» από όλες τις χώρες των G-20. Αξιοσημείωτο είναι ότι η Ινδία χαρακτηρίστηκε χειρότερη ακόμα και από τη Σαουδική Αραβία, όπου οι γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν καμία ενέργεια χωρίς την επίβλεψη του άνδρα κηδεμόνα τους.
Με βάση τα παραπάνω μια 26χρονη απόφοιτη Εγκληματολογίας, η Μαντχουμίτα Παντέι, ξεκίνησε τη δική της έρευνα που είχε σαν επίκεντρο όχι τα θύματα άλλα τους δράστες. Πήρε συνεντεύξεις από 100 συμπατριώτες της, καταδικασμένους βιαστές, στο πλαίσιο της Διδακτορικής Διατριβής της.
Το πρώτο συμπέρασμα που έβγαλε μετά από μια τρίχρονη έρευνα ήταν πως η συντριπτική πλειοψηφία των βιαστών στη χώρα της είναι αμόρφωτοι. Από τα 100 άτομα με τα οποία μίλησε, εκείνοι που είχαν τελειώσει το γυμνάσιο μετριούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού -πολλοί δε, δεν είχαν καταφέρει να βγάλουν ούτε καν το δημοτικό!
«Όταν ξεκίνησα την έρευνα, ήμουν πεπεισμένη ότι αυτοί οι άνδρες ήταν τέρατα. Όταν όμως τους μιλάς συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για απόλυτα συνηθισμένους ανθρώπους. Οι πράξεις τους ήταν άμεση συνέπεια της ανατροφής τους και της νοοτροπίας με την οποία μεγάλωσαν», λέει η υποψήφια διδάκτωρ στη Washington Post.
«Αυτό που σε σοκάρει πιο πολύ μετά τη συνομιλία σου μαζί τους, είναι ότι αυτοί οι άνδρες έχουν τη δύναμη να σε κάνουν να τους λυπηθείς. Ως γυναίκα δεν πρέπει να αισθάνεσαι ίχνος οίκτου για αυτούς. Ωστόσο υπήρχαν στιγμές που παραλίγο να ξεχάσω ότι είχαν καταδικαστεί επειδή βίασαν μια γυναίκα. Σύμφωνα με την εμπειρία μου, πολλοί από αυτούς τους άνδρες δεν συνειδητοποιούν καν ότι αυτό που έκαναν είναι βιασμός. Δεν κατανοούν την έννοια της συναίνεσης» τονίζει.
Τέλος, αναφορικά με το πώς βλέπουν σήμερα την πράξη τους, τα ευρήματα της 26χρονης ήταν άκρως απογοητευτικά. «Μόνο 3-4 άτομα στα 100 μου είπαν ότι το έχουν μετανιώσει. Οι υπόλοιποι προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την πράξη τους ή να ρίξουν το φταίξιμο στο θύμα», εξηγεί η Μαντχουμίτα Παντέι.
