Ξεκίνησε επίσημα σήμερα η προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές στο Ιράν, που θα διεξαχθούν στις 19 Μαΐου.
Αν κανείς υποψήφιος δεν εξασφαλίσει τουλάχιστον το 50% συν μία ψήφο όλων των ψήφων, περιλαμβανομένων και των λευκών, θα διεξαχθεί και δεύτερος γύρος μεταξύ των δύο υποψηφίων που θα συγκεντρώσουν τις περισσότερες ψήφους, την πρώτη Παρασκευή μετά την επίσημη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου.
Ακολουθούν σύντομα πορτρέτα των έξι υποψηφίων:
Χασάν Ροχανί
Ο νυν πρόεδρος Χασάν Ροχανί, 68 ετών, κατέβαλε πολλές προσπάθειες προκειμένου να διατηρήσει τη συμμαχία μετριοπαθών και μεταρρυθμιστών που του επέτρεψε να κερδίσει τις εκλογές το 2013. Επίσης, σταθεροποίησε την οικονομία, παρότι ο απολογισμός του κυβερνητικού έργου είναι ανάμικτος, και, κυρίως, κατέληξε σε ιστορική συμφωνία για τα πυρηνικά με τις μεγάλες δυνάμεις, η οποία επέτρεψε να τερματιστούν περισσότερα από δώδεκα χρόνια κρίσης και οδήγησε στην άρση εν μέρει των διεθνών κυρώσεων.
Όμως, πολλοί Ιρανοί εκτιμούν πως οι υποσχέσεις που συνδέθηκαν με την πυρηνική συμφωνία δεν έχουν υλοποιηθεί. Οι συντηρητικοί κατηγορούν τον Ροχανί ότι εξαπατήθηκε από τους Δυτικούς, ιδιαίτερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που δεν επέτρεψαν, διατηρώντας ορισμένες κυρώσεις, μια πλήρη επιστροφή του Ιράν στους κόλπους της παγκόσμιας οικονομίας.
Εμπραχίμ Ραϊσί
Σε ηλικία 56 ετών, ο Εμπραχίμ Ραϊσί είναι ένα γνήσιο τέκνο του συντηρητικού συστήματος και ανήκει στον στενό κύκλο του ανώτατου πνευματικού ηγέτη, του αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο οποίος τον διόρισε το 2016 επικεφαλής του ισχυρού φιλανθρωπικού ιδρύματος Astan Qods Razavi.
Αυτός ο ιερωμένος πέρασε πολλά χρόνια στους κόλπους της δικαστικής εξουσίας και δεν διαθέτει μεγάλη πολιτική εμπειρία.
Πρόσφατα υπογράμμισε τη σημασία που έχει η παροχή βοήθειας στους πιο φτωχούς, κυρίως προκειμένου να απορροφηθούν οι συνέπειες της ανεργίας. Ορισμένοι βλέπουν στο πρόσωπό του έναν πιθανό διάδοχο του ανώτατου πνευματικού ηγέτη και διερωτώνται γιατί αναλαμβάνει το ρίσκο μιας ενδεχόμενης πολιτικής ήττας στις προεδρικές εκλογές.
Μοχάμαντ Μπαγέρ Γαλιμπάφ
Ο νυν δήμαρχος της Τεχεράνης, 55 ετών, είναι ένας από τους τρεις συντηρητικούς υποψηφίους την υποψηφιότητα των οποίων ενέκρινε το Συμβούλιο των Φρουρών, το σκληροπυρηνικό συμβούλιο που ελέγχει την τήρηση του Συντάγματος. (Μεταξύ των υποψηφιοτήτων που απέρριψε το Συμβούλιο των Φρουρών ήταν και εκείνη του σκληροπυρηνικού πρώην προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ.)
Έχει λάβει μέρος δύο φορές σε προεδρικές εκλογές και το 2013 ήρθε δεύτερος μετά τον Χασάν Ροχανί. Εμφανίζεται ως διαχειριστής και υποσχέθηκε να δημιουργήσει «πέντε εκατομμύρια θέσεις εργασίας και να αυξήσει κατά 2,5 φορές το εισόδημα» των Ιρανών αν εκλεγεί. Ασκεί σκληρή κριτική στον Ροχανί για τον απολογισμό του κυβερνητικού έργου τις τελευταίες ημέρες.
Ες-χαγκ Τζαχανγιρί
Η υποψηφιότητα του πρώτου αντιπροέδρου του Ροχανί αποτέλεσε έκπληξη. Ηλικίας 60 ετών, αυτός ο μεταρρυθμιστής πρόσκειται στον πρόεδρο, τον απολογισμό του κυβερνητικού έργου του οποίου υποστηρίζει.
Η υποψηφιότητά του μπορεί να είναι ένας τρόπος να λάβει θέση για τις προεδρικές εκλογές του 2021. Θα μπορούσε επίσης να υπερασπιστεί τον απολογισμό της κυβέρνησης στα τηλεοπτικά ντιμπέιτ προκειμένου να διευκολύνει το έργο του Ροχανί.
Μοσταφά Μιρσαλίμ
Πρώην μηχανικός και Αρχηγός της Αστυνομίας ο Μοσταφά Μιρσαλίμ, 71 ετών, είναι μέλος του ισλαμικού Συνασπισμού, ενός από τους πιο παλιούς συντηρητικούς σχηματισμούς, και είχε κάπως απομακρυνθεί από την πολιτική ζωή τα τελευταία χρόνια.
Υπουργός Πολιτισμού στις αρχές της δεκαετίας του 1990, είχε επιβάλει μεγαλύτερη λογοκρισία απαγορεύοντας τις δυτικές εταιρίες και κλείνοντας εφημερίδες της αντιπολίτευσης.
Μοσταφά Χασεμιταμπά
Ηλικίας 71 ετών, ο Μοσταφά Χασεμιταμπά κατείχε διάφορα πολιτικά αξιώματα, μεταξύ των οποίων εκείνο του αντιπροέδρου, και ήταν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2001. Επίσης, ήταν επικεφαλής της εθνικής ολυμπιακής επιτροπής τη δεκαετία του 2000.
Η επιλογή του ήταν έκπληξη, κυρίως γιατί είχε κάνει ελάχιστα για να προωθήσει την υποψηφιότητά του.
Οι πολιτικές επιλογές του εμφανίζονται αντιφατικές: ήταν μέλος ενός φιλομεταρρυθμιστικού κόμματος και είχε υποστηρίξει μεταρρυθμιστές υποψηφίους στις αμφιλεγόμενες εκλογές του 2009. Παράλληλα, υποστήριξε το κλείσιμο εφημερίδων και την καταστολή αντιφρονούντων στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
