Σε ηλικία 87 ετών η Ντανιέλ Μιτεράν, χήρα του πρώην προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν, έφυγε τη νύχτα από τη ζωή.
Η Ντανιέλ Μιτεράν άφησε την τελευταία της πνοή στις δύο τα ξημερώματα στο νοσοκομείο «Ζορζ Μπομπιντού», όπου νοσηλευόταν σε τεχνητό κώμα από την περασμένη Παρασκευή.
Στο ίδιο νοσοκομείο είχε νοσηλευτεί και τον Σεπτέμβριο με αναπνευστική ανεπάρκεια.
Σε όλη της τη ζωή η Ντανιέλ Μιτεράν είχε δείξει ακούραστη δραστηριότητα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της υπεράσπισης των καταπιεσμένων.
Μητέρα δύο αγοριών, του Ζιλμπέρ και του Ζαν-Κριστόφ, γιαγιά και προγιαγιά, η εικόνα της Ντανιέλ Μιτεράν που θα μείνει στη μνήμη του περισσότερου κόσμου είναι όταν αγκάλιασε τρυφερά την Μαζαρίν, τη νόθα κόρη Φρανσουά Μιτεράν στην κηδεία του.
Η Ντανιέλ Μιτεράν είχε γράψει πολλά βιβλία και τόνιζε «Πρώτη κυρία της Γαλλίας, δεν είναι μια επίσημη θέση. Το σημαντικό, το επιθυμητό, εξαρτάται από την προσωπικότητά της».
Πιστή στα ιδεώδη της και στον Φρανσουά Μιτεράν, ο οποίος τη θεωρούσε την «αριστερή» του συνείδηση, η χήρα του πρώην προέδρου που πέθανε το 1996, ενέτεινε την ανθρωπιστική της δράση ως επικεφαλής του ιδρύματός της «France-Libertes», του οποίου προήδρευσε από την ίδρυσή του το 1986.
[Ο σκοπός είναι ξεκάθαρος: ένας πιο δίκαιος κόσμος», επανέλαβε τον Οκτώβριο με τη συμπλήρωση 25 χρόνων λειτουργίας του ιδρύματός της, το οποίο έχει επικεντρώσει τη δράση του εδώ και 15 χρόνια στην πρόσβαση στο πόσιμο νερό.
Η Ντανιέλ έζησε μέχρι το τέλος της ζωής της στο σπίτι που έμενε πάντα με τον Μιτεράν, πολύ κοντά στον Σηκουάνα, στο κέντρο του Παρισιού, και φορούσε πάντα τη βέρα της.
Αυτή η μικροκαμωμένη γυναίκα που δεν ήθελε ποτέ να μιλά για την προσωπική της ζωή, αγωνιζόταν υπέρ των αδυνάτων σε όλο τον κόσμο, για την εξάλειψη του ιού HIV και της νόσου του AIDS, υπέρ του κουρδικού ζητήματος και της δικαιότερης κατανομής του πόσιμου νερού στον πλανήτη.
Γεννημένη στις 29 Οκτωβρίου 1924 στη βορειοανατολική Γαλλία, από αριστερή οικογένεια, η Ντανιέλ εντάχθηκε στην Αντίσταση σε ηλικία 17 ετών, όταν η Γαλλία τελούσε υπό την κατοχή του Γ’ Ράιχ. Στο Κλινί όπου είχαν καταφύγει οι γονείς της, συνάντησε τον Μιτεράν, ο οποίος καταζητείτο από τη Γκεστάπο. Παντρεύτηκαν στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 1944.
Μετά το θάνατο του Μιτεράν και παρά την εύθραυστη κατάσταση της υγείας της, η Ντανιέλ συνέχισε την ανθρωπιστική δράση της. «Αυτό με κρατά ζωντανή. Ύστερα από μια ηλικία, οι άνθρωποι αποκοιμώνται… Εγώ δεν θέλω να αργοσβήσω», έλεγε.
Η ανακοίνωση του θανάτου της προκάλεσε συγκίνηση.
Ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις προεδρικές εκλογές του 2012 Φρανσουά Ολάντ αποχαιρέτησε τη «μεγάλη κυρία, η οποία πολύ νέα εντάχθηκε στην αντίσταση, που έθεσε το θάρρος της και την αστείρευτη ενέργειά της στην υπηρεσία του σκοπού που άξιζε για αυτήν, της υπεράσπισης των ελευθεριών».
Η επικεφαλής του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαρτίν Ομπρί δήλωσε ότι «η Γαλλία χάνει μια συνείδηση που ήξερε να τής μιλά κατά πρόσωπο». «Είχε τη δύναμη, την ανωτερότητα και τη γενναιοδωρία των ανθρώπων που θεωρεί κανείς αθάνατους», γράφει η δήμαρχος της Λιλ.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί μίλησε για την «υποδειγματική πορεία μιας γυναίκας που ουδέποτε παραιτήθηκε από τις αξίες της και συνέχισε μέχρι τέλους με όλες τις δυνάμεις τις μάχες που έκρινε όταν ήταν δίκαιες».
