Δεκέμβριος 1941. Ένα πλούσιο χριστουγεννιάτικο πάρτι για τα κορυφαία στελέχη του ναζιστικού κόμματος οργάνωσε ο Αδόλφος Χίτλερ. Πολιτικοί και στρατηγοί συγκεντρώθηκαν μπροστά από ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο, για να γιορτάσουν, υπό την παρουσία εκατοντάδων δόκιμων των SS.
Στις φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο προσωπικός φωτογράφος του Χίτλερ, ο Χίτλερ φαίνεται κάπως κατηφής, σκεπτικός και συνοφρυωμένος.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς, πόσο ακατάλληλη θα ήταν για τον ίδιο, η γιορτή της γέννησης ενός Εβραίου.
Παρά την έκφραση στο πρόσωπό του, Ο Χίτλερ κάθεται με το ύφος του κατακτητή όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και των Χριστουγέννων, μιας γιορτής που κατάφερε μέσα σε μόλις έξι χρόνια, να μετατρέψει σε ένα ισχυρό εργαλείο προπαγάνδας.
«Εγχώρια εθνική ειρήνη»
Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της ειρήνης και της αγάπης. Η πιο δημοφιλής χριστιανική γιορτή του χρόνου και αγαπημένη των Γερμανών δεν ταίριαζε στη ναζιστική ιδεολογία. Έπρεπε λοιπόν να κάνουν κάτι για αυτό. Μάλιστα, το σύγχρονο χριστουγεννιάτικο δέντρο έχει τις ρίζες του στη Ρηνανία, τον 16ο αιώνα.
Τα Χριστούγεννα αντιπροσώπευαν, ό,τι απεχθανόταν ο Χίτλερ: τη χριστιανική ηθική της ειρήνης στη Γη. Αυτό και μόνο ήταν αρκετό για τους Ναζί για να τα «ξεφορτωθούν». Εφόσον όμως ο Χίτλερ δε μπορούσε να απαλλαγεί μία για πάντα από αυτά, έπρεπε να τα φέρει στα μέτρα του.
Σε ένα κείμενο προπαγάνδας του 1937, με τίτλο «Νέες Έννοιες για τα Έθιμα που Κληρονομήσαμε», περιγράφονται οι ψυχικές ασκήσεις, που έπρεπε να περάσουν οι Ναζί, για να μετατρέψουν τα Χριστούγεννα σε μια γιορτή, που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν. Τα Χριστούγεννα θεωρούνται παραδοσιακά ως «διακοπές, για να υπάρχει ειρήνη σε όλη την ανθρωπότητα» -μια ερμηνεία, που με βάση το άρθρο, θα έπρεπε να απορριφθεί.
Έτσι, ο συγγραφέας επεσήμανε, πως οι Γερμανοί θα έπρεπε να εύχονται τα Χριστούγεννα για ειρήνη στη Γερμανία. «Μια ειρήνη, που θα μπορούσε πιθανώς να επιτευχθεί, μόνο με την απαλλαγή από τους εχθρούς του κράτους, όπως οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι, οι κομμουνιστές, και οι ομοφυλόφιλοι».
Η Άγια Νύχτα που έγινε… Άγρια Νύχτα
Ο Χίτλερ προσπάθησε, με κάθε τρόπο, να «βγάλει» τον Χριστό από τα Χριστούγεννα. Κάλαντα και τραγούδια, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου γερμανικού ύμνου «Άγια νύχτα», ξαναγράφτηκαν ώστε να απαλειφθεί κάθε αναφορά στο Θεό, στο Χριστό και στη θρησκεία.
Στη Γερμανία τα Χριστούγεννα ονομάζονται «Weihnachten» (Άγια Νύχτα) στοιχείο που βόλευε πολύ τον Φύρερ.
Ωστόσο, οι Ναζί διάλεξαν ένα άλλο όνομα: «Rauhnacht» (Άγρια Νύχτα), ώστε να υπάρχει κι ένας υπαινιγμός βίας. Ευτυχώς για τον Χίτλερ, οι Γερμανοί είχαν το χειμερινό ηλιοστάσιο, το οποίο γιόρταζαν πολύ πριν ο Χριστιανισμός φθάσει στη χώρα κι έτσι, ήταν εύκολο για τους Ναζί, να ισχυριστούν ότι η «Weihnachten» ήταν μία παγανιστική γιορτή.
Οι εμπνευστές του Ολοκαυτώματος, Χάινριχ Χίμλερ και Άλφρεντ Ρόζεμπεργκ, άλλαξαν ακόμη και τους στίχους στα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, όπου αναφερόταν ο Ιησούς, όπως η «Άγια Νύχτα» και τα μετέτρεψαν σε ύμνους στον Εθνικοσοσιαλισμό. Κάθε αναφορά του Ιησού αντικαταστάθηκε από τον «Σωτήρα Φύρερ».
Ο Χριστός «αφαιρέθηκε», αλλά τα πράγματα ήταν δυσκολότερα με τον Άγιο Βασίλη. Ακόμη και οι Ναζί δε μπορούσαν να του κηρύξουν πόλεμο. Παρόλα αυτά του άλλαξαν το όνομα.
Οι Ναζί ισχυρίστηκαν ότι η συμπαθητική και χαμογελαστή φιγούρα με τη λευκή γενειάδα, που μοιράζει δώρα τα Χριστούγεννα, ήταν ο παγανιστικός Θεός Οντίν. Οι Χριστιανοί τον είχαν κλέψει, αλλά τώρα το όνομά του… αποκαταστάθηκε.
Τα στολίδια που αντικαταστάθηκαν με χειροβομβίδες
Κάτι όμως έπρεπε να κάνει ο Χίτλερ και με τα στολίδια των Χριστουγέννων.
Παρά το γεγονός ότι το χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν γερμανική επινόηση, το αστέρι που παραδοσιακά τοποθετείται στην κορυφή ήταν ένα αγκάθι για τους Ναζί: είτε είχε έξι αιχμές και παρέπεμπε στο άστρο του Δαβίδ, είτε είχε πέντε αιχμές και θύμιζε το κομμουνιστικό αστέρι.
Έτσι οι Ναζί το αντικατέστησαν με μία σβάστικα, έναν κεραυνό των SS, ή ένα γερμανικό τροχό.
Επίσης αλλαγές υπήρξαν και στην διακόσμηση του δέντρου. Τα στολίδια άρχισαν να παραπέμπουν στον πόλεμο, όπως αντίγραφα χειροβομβίδων και αυτόματων όπλων, αλλά και στον σωβινισμό. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν πορσελάνινα κεφάλια του Χίτλερ που «στόλιζαν» τα χριστουγεννιάτικα δέντρα την εποχή του Τρίτου Ράιχ.
Άλλα αξεσουάρ ήταν ασημένιες μπάλες που έγραφαν «Sieg Heil» και άλλα στολίδια με σβάστικες καθώς και ομοιώματα σιδερένιων σταυρών και αετών. Δεν έλειπαν φυσικά οι μινιατούρες με τη μορφή του Χίτλερ, οι οποίες όμως δεν του άρεσαν και πολύ κι έτσι τις απαγόρευσε με νόμο.
Το 1939, τα Χριστούγεννα είχαν σχεδόν μετατραπεί σε ένα εργαλείο ναζιστικής προπαγάνδας.
Όπως μαρτυρά άρθρο της εποχής: «Όταν γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στη Γερμανία, έχουμε συμπεριλάβει στον κύκλο της οικογένειας, όσους έχουν γερμανικό αίμα και δέχονται ως γιορτή τη «Germanethnicity», εκείνους που η τύχη δεν τους επέτρεπε να ζουν εντός των συνόρων του Ράιχ, ή κάνουν το καθήκον τους σε ξένους λαούς».
Ωστόσο, η μετάλλαξη των Χριστουγέννων από τον Χίτλερ δεν κράτησε πολύ. Κατά την επέλαση των Συμμάχων το 1944, η χριστιανική επιρροή για τα Χριστούγεννα ήταν το μικρότερο πρόβλημα των Ναζί, που τα «ξαναβάφτισαν» ως ημέρα μνήμης, για όσους είχαν χάσει στον πόλεμο. Το 1944 ήταν η τελευταία χρονιά των ναζιστικών Χριστουγέννων. Μετά από τέσσερις μήνες, ο Φύρερ ήταν νεκρός και οι ύμνοι του Χίμλερ, που τραγουδήθηκαν λίγο στη μεταπολεμική Γερμανία, είχαν την ίδια τύχη με κάθε ναζιστική ιδέα.
