Τον Σεπτέμβριο του 1990 ο 27χρονος τότε Τζορτζ Μάικλ έδωσε μία συνέντευξη στο περιοδικό Calendar των Los Angeles Times, στην οποία δε θύμιζε σε τίποτα τον εξωστρεφή, ενθουσιώδη χαρακτήρα που όλοι έχουμε συνδυάσει με αυτό το όνομα. Μεταξύ άλλων, είχε αναφέρει πως θα έδινε ελάχιστες συνεντεύξεις και δεν θα έβγαζε βιντεοκλίπ για τα τραγούδια του νέου δίσκου του, προφανώς μην μπορώντας να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες του να είναι ένας παγκοσμίως γνωστός ποπ σταρ.

Η συνέντευξη αυτή είχε ξενίσει τον θρυλικό Φρανκ Σινάτρα, που μάλιστα έφτασε στο σημείο να στείλει επιστολή στο περιοδικό (δημοσιεύθηκε στο τεύχος της επόμενης εβδομάδας), στην οποία συμβούλευε τον Τζορτζ Μάικλ να μην πετάξει το ταλέντο του στα σκουπίδια και να είναι ευγνώμων για αυτά που του είχε δώσει ο Θεός.

Διαβάστε μεταφρασμένη την επιστολή εκείνη:

«Αγαπητοί φίλοι,

Όταν είδα το εξώφυλλό σας του Calendar σήμερα για τον Τζορτζ Μάικλ, “τον απρόθυμο ποπ σταρ”, η πρώτη μου αντίδραση ήταν ότι θα έπρεπε να ευχαριστεί το Θεό κάθε πρωί όταν ξυπνά που έχει όλα αυτά που έχει. Και τότε θα είμαστε δύο εμείς που ευχαριστούμε το Θεό κάθε πρωί για όλα όσα έχουμε.

Δεν καταλαβαίνω κάποιον που ζει “ελπίζοντας να μειώσει την πίεση του status του ως celebrity”. Εδώ είναι ένα παιδί που “ήθελε να γίνει ποπ σταρ από τότε που ήταν περίπου 7 χρονών”. Και τώρα που είναι ένας επιτυχημένος ερμηνευτής και τραγουδοποιός στα 27 του, θέλει να εγκαταλείψει αυτό που αμέτρητοι ταλαντούχοι νεαροί θα πυροβολούσαν τη γιαγιά τους για να το έχουν – έστω μια ιδέα από αυτό για το οποίο διαμαρτύρεται.

Έλα τώρα, Τζορτζ. Χαλάρωσε. Χόρεψε, φίλε. Ξεσκόνισε αυτά τα αραχνιασμένα φτερά σου, πέτα στο φεγγάρι της επιλογής σου και να είσαι ευγνώμων για τις αποσκευές που όλοι μας έχουμε αναγκαστεί να σηκώσουμε από εκείνες τις άσχημες βραδιές που κοιμόμασταν σε λεωφορεία και βοηθούσαμε τον οδηγό να ξεφορτώσει τα όργανα.

Και μην ξανακούσω αυτά τα λόγια περί «τραγωδίας της φήμης». Η τραγωδία της φήμης είναι όταν δεν εμφανίζεται τραγουδάς για την καθαρίστρια σε κάποιο άδειο μαγαζί που έχει να δει πελάτη από ένας θεός ξέρει πότε. Και εσύ δεν πλησιάζεις καν σε όλα αυτά. Είσαι ο κορυφαίος στο κορυφαίο σκαλί της ψηλής σκάλας που ονομάζεται “σταριλίκι”, που στα λατινικά σημαίνει ευχαριστώ-τους-οπαδούς-μου που ήταν εκεί όταν ήμουν μόνος.

Το ταλέντο δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο. Αυτοί που το έχουν -και εσύ προφανώς το έχεις, αλλιώς το σημερινό κύριο άρθρο του Calendar θα ήταν για τον Ρούντι Βάλι- αυτοί που έχουν το ταλέντο πρέπει να το αγκαλιάζουν, να το αγαπούν, να το φροντίζουν και να το μοιράζονται, αλλιώς θα το πάρουν μακριά από σένα το ίδιο γρήγορα όπως σου δανείστηκε.

Πίστεψέ με, το έχω ζήσει.

Φρανκ Σινάτρα».