Περίεργα και θαυμαστά δεδομένα για τον Φιντέλ Κάστρο

Πρωθυπουργός της Κούβας από το 1959-1976 και πρόεδρος κατόπιν από το 1976-2008, ο «κόκκινος» Φιντέλ συνδύασε τον μαρξισμό-λενινισμό με τον κουβανικό πατριωτισμό καθελκύοντας ένα ιδιαίτερο μόρφωμα πολιτικής σκέψης. Κόκκινο πανί για κάποιους και παθιασμένος επαναστάτης για κάποιους άλλους, ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας από το 1961-2011 απασχόλησε πρόσφατα τον κόσμο με τα νέα για τον θάνατό του. Ο 90χρονος Κάστρο μετατράπηκε σε σύμβολο κατά την ψυχροπολεμική πόλωση του κόσμου μεταμορφώνοντας το νησί της Καραϊβικής σε σοσιαλιστικό παράδεισο ή κομμουνιστική κόλαση, ανάλογα ποιον θα ρωτήσεις. Όπως κι αν έχει, δύσκολα θα τον ξεχάσει ο πλανήτης και να γιατί… Ο τρίτος μακροβιότερος ηγέτης του κόσμου: Αν δεν ήταν η βασίλισσα της Αγγλίας και ο βασιλιάς της Ταϊλάνδης, ο Φιντέλ θα ήταν ο μακροβιότερος επικεφαλής κράτους όλων των εποχών, μέχρι να τον αναγκάσει τουλάχιστον η αρρώστια να παραδώσει τα σκήπτρα στον αδελφό του τον Ιούλιο του 2006 (παραιτήθηκε επισήμως το 2008). Ο μεγαλύτερος σε διάρκεια λόγος που εκφωνήθηκε ποτέ: Ο Κάστρο παραμένει ο κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ Γκίνες για τη μεγαλύτερη ομιλία που εκφωνήθηκε ποτέ στα Ηνωμένα Έθνη (29 Σεπτεμβρίου 1960): ήταν 4 ώρες και 29 λεπτά! Κι επειδή ήταν στον ΟΗΕ ήταν μάλλον λιτός, μιας και στην Κούβα μίλησε το 1986, στο τρίτο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Αβάνα, για 7 ώρες και 10 λεπτά! Άλλες 7 ώρες και 30 λεπτά μίλησε στις 24 Φεβρουαρίου 1998, όταν η εθνική επιτροπή του κόμματός του τον επανεξέλεξε πρόεδρο για άλλα πέντε χρόνια. Ο απόλυτος ρέκορντμαν των αποπειρών δολοφονίας: Ο Κάστρο έχει επιβιώσει από 634 απόπειρες κατά της ζωής του, κυρίως από τα γεράκια της αμερικανικής CIA, που σκέφτηκαν τα πάντα για να τον ξεκάνουν. Από δηλητηριασμένο πούρο και εκρηκτικά οστρακόδερμα μέχρι χημικά μολυσμένο μαγιό και ό,τι άλλο δεν μπορεί να βάλει ο νους. Η CIA είχε σκεφτεί ακόμα και τα μαλλιά να του ρίξει, μπας και κηλιδώσει τη δημόσια εικόνα του… Κάστρο, όπως 9 αμερικανοί πρόεδροι: Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ τον ήθελαν διακαώς νεκρό, ο Κάστρο επιβίωσε από τις απόπειρες και κράτησε το τιμόνι της χώρας του όσο 9 αμερικανοί πρόεδροι! Από την εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων και τις τέσσερις δεκαετίες του αμερικανικού εμπάργκο, ο Φιντέλ κυβέρνησε από τον Αϊζενχάουερ ως τον Κλίντον (Αϊζενχάουερ, Κένεντι, Τζόνσον, Νίξον, Κάρτερ, Ρίγκαν, Τζορτζ Μπους και Κλίντον), παραδίδοντας τα ηνία το 2008, έναν χρόνο πριν φύγει από το αξίωμα ο Τζορτζ Μπους ο Νεότερος. Τελευταία τζούρα πούρου: Παρά το γεγονός ότι η εικόνα με το πούρο στο στόμα σφράγισε τη μορφή του, ο ίδιος έκοψε το κάπνισμα από το 1985. Αργότερα μάλιστα συνόψισε τα κακά του καπνίσματος στον οργανισμό λέγοντας χαρακτηριστικά: «Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις με αυτό το κουτί πούρων είναι να τα δώσεις στον εχθρό σου»! Η άγνωστη οικογένεια Κάστρο: Ο Φιντέλ έχει τουλάχιστον 9 παιδιά από 5 γυναίκες. Ο μεγαλύτερος γιος του, Φιντελίτο, φτυστός ο πατέρας του, είναι πυρηνικός επιστήμονας που μορφώθηκε στην ΕΣΣΔ. Η κόρη του Αλίνα, καρπός του έρωτά του με κοσμική κυρία της Αβάνας όταν αυτός κρυβόταν στη δεκαετία του 1950, δραπέτευσε μεταμφιεσμένη από την Κούβα το 1993 και έκτοτε κατακεραυνώνει το καθεστώς Κάστρο από τις ραδιοφωνικές συχνότητες του Μαϊάμι. Ο Κάστρο έχει άλλους πέντε γιους με τη δεύτερη σύζυγό του και τα ονόματα όλων τους αρχίζουν από «Α». Η αγελάδα που έσπασε όλα τα ρεκόρ: Το αγαπημένο κατοικίδιο του Φιντέλ ήταν μια αγελαδίτσα που απέδιδε απίστευτες ποσότητες γάλατος, κι έτσι μετατράπηκε σε προπαγανδιστικό όχημα για την ανωτερότητα της αγροτικής παραγωγής της Κούβας κατά τη δεκαετία του 1980. Η Ubre Blanca παραμένει στα Ρεκόρ Γκίνες για το περισσότερο γάλα που απέδωσε ποτέ αγελάδα σε μια μέρα: 110 λίτρα! Εχθρός μεν, αλλά: Παρά την εχθρική του υποδοχή από τις ΗΠΑ όλες αυτές τις δεκαετίες, το περιοδικό «Time» τον ανακήρυξε το 2012 ως μια από τις 100 σημαντικότερες προσωπικότητες όλων των εποχών. Η ψυχροπολεμική πέτρα του σκανδάλου: Ο Κάστρο συνέβαλε με τις πολιτικές επιλογές του τα μέγιστα στην ψυχροπολεμική πόλωση του πλανήτη, όταν συντάχθηκε δηλαδή με τη Σοβιετική Ένωση όντας στην αμερικανική γειτονιά. Οι ΗΠΑ, ανήσυχες για τις αγαστές σχέσεις των δύο «κόκκινων» καθεστώτων, προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν, να τον ανατρέψουν (Κόλπος των Χοίρων το 1961) και να τον αποκλείσουν εμπορικά, μπας και υπονομεύσουν την εξουσία του. Ο Κάστρο τα υποδέχθηκε όλα αυτά επιτρέποντας στους Σοβιετικούς να τοποθετήσουν πυρηνικές κεφαλές στα εδάφη του και η Κουβανική Πυραυλική Κρίση του 1962, το κορυφαίο ίσως στιγμιότυπο του Ψυχρού Πολέμου, λίγο έλειψε να βυθίσει την οικουμένη στον πυρηνικό όλεθρο… Από απολιτίκ, φλογερός κομμουνιστής: Ήταν το 1945, όταν έγινε δεκτός στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου της Αβάνας, που άρχισε να ασχολείται με την πολιτική, εξομολογούμενος αργότερα πως μέχρι τότε ήταν «πολιτικά αναλφάβητος». Ο σπουδαστής Φιντέλ αναμείχθηκε δραστήρια στο φοιτητικό κίνημα και ξεπήδησε παθιασμένος αντι-ιμπεριαλιστής και κάθετα αντίθετος στην ηγεμονία και τον παρεμβατισμό των ΗΠΑ στην Καραϊβική. Διεκδίκησε μάλιστα (αποτυχημένα) την προεδρία της φοιτητικής ένωσης με το τρίπτυχο «ειλικρίνεια, αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη». Ο φοιτητής που οπλοφορούσε: Ο Κάστρο κατακεραύνωνε δημοσίως το διεφθαρμένο καθεστώς του προέδρου Ραμόν Γκράου και έγινε για πρώτη φορά πρωτοσέλιδο τον Νοέμβριο του 1946, όταν εκφώνησε άλλη μια λυσσαλέα πολεμική εναντίον του ηγέτη. Η φοιτητική βία κλιμακώθηκε βέβαια όταν ο Γκράου προσέλαβε ως αστυνομικούς παρακρατικούς και συμμορίτες, κι έτσι ο Κάστρο, μέσα στις τόσες απειλές κατά της ζωής του, οπλοφορούσε πια και κυκλοφορούσε μόνο με συνοδεία ένοπλων συντρόφων. Ασίγαστος επαναστάτης: Αφού πήρε μέρος στις εξεγέρσεις κατά των δεξιών κυβερνήσεων και καθεστώτων της Δομινικανής Δικτατορίας και της Κολομβίας, επέστρεψε στην Κούβα το 1953 προσπαθώντας αποτυχημένα να ανατρέψει τον Φουλγκένσιο Μπατίστα. Αφού πέρασε έναν χρόνο στη φυλακή, πήγε στο Μεξικό και ίδρυσε το αντάρτικο Κίνημα της 26ης Ιουλίου με τον αδελφό του Ραούλ και τον Τσε Γκεβάρα. Κάστρο ο διχαστικός: Την ώρα που για τις καπιταλιστικές χώρες της Δύσης δεν ήταν παρά στυγνός δικτάτορας που βύθισε τη χώρα του στην ανέχεια, για τη Λατινική Αμερική ήταν σύμβολο ελπίδας και αξιοπρέπειας, οδηγώντας με πυγμή τον αντι-αμερικανισμό. Ηγέτες όπως ο Τσάβες και ο Μοράλες τον θεωρούσαν πνευματικό τους πατέρα, ενώ αντίστοιχες τιμές του επεφύλασσε ακόμα και ο Νέλσον Μαντέλα. Αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός της Ινδίας, Μανμοχάν Σινγκ, τον περιέγραφε ως «έναν από τους μεγαλύτερους άντρες της εποχής μας»…