Σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, που βασίζεται στους πυρηνικούς της αντιδραστήρες για να καλύψει τα τρία τέταρτα των ενεργειακών αναγκών της, εύλογα στις προεδρικές εκλογές του Απριλίου μερίδα ψηφοφόρων θα αποφασίσει μπροστά στην κάλπη και με βάση τις θέσεις των υποψηφίων για την πυρηνική ενέργεια.
Ιδιαίτερα μάλιστα στη σκιά της τεράστιας καταστροφής του περασμένου Μαρτίου στην Ιαπωνία, που έκανε αρκετές χώρες, ανάμεσά τους και τη Γερμανία, να επαναξιολογήσουν ή ακόμη και να «ξαναγράψουν» την ενεργειακή τους πολιτική.
Μια πρώτη γεύση άλλωστε έδωσαν το Σαββατοκύριακο οι εκλογές για το χρίσμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο εξασφάλισε ο Φρανσουά Ολάντ: ήταν η πρώτη φορά που και οι δύο υποψήφιοι αμφισβητούσαν ανοιχτά την εξάρτηση της χώρας τους από την πυρηνική ενέργεια, με τη Μαρτίν Ομπρί να κάνει «άνοιγμα» στους υποστηρικτές των Πρασίνων υποσχόμενη σταδιακή κατάργησή της.
Πιο ήπια είναι η γραμμή που ακολουθεί στο θέμα ο νικητής της ψηφοφορίας, ο οποίος σε λίγους μήνες θα βρεθεί αντιμέτωπος με το Νικολά Σαρκοζί. Ο Ολάντ λέει ότι θέλει να μειώσει την εξάρτηση της Γαλλίας κατά το εν τρίτο, προκειμένου έως το 2025 η χώρα να καλύπτει με πυρηνικά περίπου το ήμισυ των ενεργειακών της αναγκών.
Όσο για το Γάλλο πρόεδρο, έχει επανειλημμένα πει ότι το κόστος της δημιουργίας ενός νέου δικτύου, που θα βασίζεται σε άλλες μορφές ενέργειας, θα είναι τόσο υψηλό που καθιστά «αδιανόητη» την κατάργηση των πυρηνικών.
Το ζήτημα της εξάρτησης από τα πυρηνικά θα αποτελέσει βέβαια άξονα της προεκλογικής εκστρατείας των Πρασίνων, ιδιαίτερα στον απόηχο μαζικών διαδηλώσεων κατά της πυρηνικής ενέργειας, η συμμετοχή στις οποίες ξεπέρασε κάθε προσδοκία.
