Τόσο οι χρηματαγορές στις ΗΠΑ και διεθνώς, αλλά και οι πολιτικοί αναλυτές προέβλεπαν μία άνετη νίκη της Χίλαρι Κλίντον, προεδρικής υποψηφίας των Δημοκρατικών, έναντι του Ντόναλντ Τραμπ, προεδρικού υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων, στις προεδρικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν χθες στις ΗΠΑ. Ωστόσο, όλες οι προβλέψεις κι εκτιμήσεις αποδεικνύεται ότι «αγνόησαν» τον ενθουσιασμό και τον παλμό των χιλιάδων υποστηρικτών του Τραμπ, στις προεκλογικές συγκεντρώσεις που πραγματοποίησε, σχολιάζει η εφημερίδα «The Los Angeles Times».

Λαχτάρα για αλλαγή

Από την άλλη μεριά, ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του δεν έχαναν ευκαιρία να τονίζουν τη μεγάλη λαχτάρα των Αμερικανών ψηφοφόρων για αλλαγή. Πρόκειται ίσως για την πιο σοβαρή πολιτική παράμετρο, που η ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος επίσης «αγνόησε» υπέρ της Χίλαρι Κλίντον και κατά του Μπέρνι Σάντερς, συνυποψηφίου της, για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών και μακροβιότερου ανεξάρτητου Γερουσιαστή από το Βερμόντ.

Σε αντίθεση με τον Τραμπ, η Κλίντον βρίσκεται στην πολιτική ζωή των ΗΠΑ για σαράντα χρόνια, με το κλίμα πόλωσης που εδραιώθηκε στην επιθετική και απρόβλεπτη προεκλογική εκστρατεία, να καθιστά ουσιαστικά δύσκολο για την ίδια, να τονίσει τον πολιτικό δυναμισμό και το κλίμα ανανέωσης της προεδρικής υποψηφιότητάς της.

Τα σημάδια πολιτικής διαφοροποίησης μεταξύ των δύο υποψηφίων, ήταν ξεκάθαρα από την αρχή, έχοντας από τη μια μεριά τη «συστημική» υποψηφιότητα της Κλίντον, κι από την άλλη μεριά, το αντισυμβατικό προφίλ του Τραμπ, με έμφαση στο πολιτικό μήνυμα της «αντισυστημικής» του παρουσίας, αλλά και της έλλειψης πολιτικής αναγνώρισης από τα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ουάσιγκτον.

«Brexit επί πέντε..!»

Ταυτίζοντας πολιτικά τον αντισυστημικό προσανατολισμό της υποψηφιότητάς του, με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ε.Ε., ο Τραμπ δεν έχασε ευκαιρία να δηλώνει στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του.

«Brexit επί πέντε..!,» είχε χαρακτηριστικά δηλώσει σε μια προεκλογική συγκέντρωσή του στην Πενσιλβάνια. Το σύνθημα αυτό, έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τις εκτιμήσεις των δημοσκοπήσεων, πραγματικότητα που έχει μερική κι όχι ολική δόση αλήθειας, καθώς αρκετοί ήταν αυτοί που προέβλεπαν την εκλογική πορεία του Τραμπ προς την αμερικανική προεδρία κι «αγνοήθηκαν» επιδεικτικά τόσο από τις χρηματαγορές, όσο κι από τα αμερικανικά ΜΜΕ.

Ωστόσο, τόσο το κίνημα του «Brexit»,όσο και το κίνημα του Τραμπ, έχουν μία κοινή κοινωνική συνιστώσα ουσιαστικής πολιτικής δυναμικής. Πρόκειται για τους λευκούς εργαζόμενους , της μεσαίας εργατικής τάξης, που τα συστημικά κέντρα λήψης των αποφάσεων «αγνόησαν» επιδεινώνοντας την καθημερινή ζωή τους.

Έτσι, οι λευκοί εργαζόμενοι της καθημερινότητας στις ΗΠΑ, αποφάσισαν ν’ αντιταχθούν στις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, αλλά και την απειλή της μετανάστευσης, αναλαμβάνοντας το ρίσκο να σταθούν απέναντι στο σύστημα, το οποίο, υιοθετώντας την επιθετική Τραμπ, χαρακτηρίζουν ως «διεφθαρμένο».

Οι ψηφοφόροι συγχώρεσαν…

«Όρθωσε το ανάστημα του για τους ανθρώπους που δεν έχουν λόγο στις εξελίξεις», δηλώνει η 50χρονη Τάμι Ταβάλσκι, που διατηρεί τυπογραφείο με το σύζυγό της και συμμετείχε σε προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ στο Τζονστάουν (Πενσιλβανία). Η ίδια, εκφράζει το φόβο της για τους ανθρώπους που φτάνουν από το πουθενά στην πόλη της και συμμετέχουν στα κοινωνικά προγράμματα και τις παροχές σε βάρος των ντόπιων πολιτών. «Οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης πληρώνουν για τα προγράμματα αυτά», τονίζει.

Παρά το γεγονός ότι η προεδρική υποψηφιότητα του Τραμπ στιγματίστηκε από την επιθετική ρητορική του, την προσωπική του έπαρση, τις πράξεις του, που ο ίδιος χαρακτήρισε «λάθη του παρελθόντος», αλλά και τις εσφαλμένες πολιτικές επιλογές που έκανε, οι υποστηρικτές του, δεν «αγνόησαν» το μήνυμά του. Αντίθετα, αποδεικνύεται ότι συμφώνησαν μαζί του για τα «ανήθικα και διεφθαρμένα ΜΜΕ», τα οποία προσπαθούν με κάθε τρόπο να προστατεύσουν το σύστημα, τονίζοντας από την άλλη μεριά, την αντισυστημικότητα της υποψηφιότητάς του.

Μερικοί από τους υποστηρικτές του φαίνεται επίσης ότι τον ακολούθησαν επειδή ανησύχησαν για το ενδεχόμενο ελέγχου του Ανώτατου Δικαστηρίου από τους Δημοκρατικούς ή επειδή δεν εμπιστεύονταν τη Χίλαρι Κλίντον. Οι ψηφοφόροι αυτοί του Τραμπ, υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος, τονίζοντας ότι αυτά που έχουν καταλογιστεί στον Τραμπ, είναι πταίσματα μπροστά σε αυτά που η οικογένεια Κλίντον έκανε όταν άσκησε κυβερνητικές θέσεις ευθύνης στις ΗΠΑ.

Ο δύσκολος Οκτώβριος

Στα τέλη του προηγούμενου μήνα, μετά τις αποκαλύψεις από το βίντεο του 2005, ο Τραμπ βρέθηκε στο επίκεντρο σφοδρών επικρίσεων για τη συμπεριφορά του έναντι των γυναικών, ενώ το σύνολο σχεδόν του ηγετικού πυρήνα των Ρεπουμπλικάνων τον εγκατέλειψε. Παράλληλα, οι δημοσκοπήσεις έδιναν σταθερό προβάδισμα στη Χίλαρι Κλίντον επισημαίνοντας τον κίνδυνο το προβάδισμα αυτό, να εδραιωθεί και στις εκλογές για το Κογκρέσο, όπου οι Ρεπουμπλικάνοι θα μπορούσαν να χάσουν τον έλεγχο, τόσο της Γερουσίας, όσο και της Βουλής των Αντιπροσώπων. Παράλληλα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αμφισβήτησαν της σκοπιμότητας της προεδρικής υποψηφιότητας του Τραμπ, ενώ καταστρώθηκαν κι εναλλακτικά σχέδια για την αποκλειστική στροφή της οικονομικής υποστήριξης του κόμματος προς τους υποψηφίους των Ρεπουμπλικάνων για τη Γερουσία, αλλά και τη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Στόχος οι Ισπανόφωνοι

Στο στρατόπεδο της Κλίντον, μετά την ουσιαστική δραστηριοποίησή της, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο για την ενίσχυση των ποσοστών της, στη Βιρτζίνια και το Κολοράντο, η ίδια έστρεψε την προσοχή της προεκλογικής εκστρατείας της, αλλά και τη διαφημιστική της καμπάνια, προς πολιτείες όπως, το Μίσιγκαν, το Ουισκόνσιν, αλλά και η Πενσιλβανία, ελπίζοντας ότι θα αυξήσει τελικά την προεκλογική επιρροή της, συμπεριλαμβάνοντας και την Αριζόνα.

Οι εξελίξεις στην προεκλογική εκστρατεία, αλλά και τα εκλογικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα ότι τόσο η Κλίντον, όσο και οι άνθρωποι της προεκλογικής της εκστρατείας, πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να ισοσκελίσουν την επιρροή του Τραμπ στους λευκούς εργαζόμενους, μέσω κινήσεων για την υποστήριξη της Κλίντον από τους Ισπανόφωνους, αλλά και τις διάφορες μειονότητες. Ωστόσο, το Σαββατοκύριακο, διαφάνηκε ότι η προεκλογική τακτική που ακολούθησε η Κλίντον, ήταν δυνατό να γυρίσει εναντίον της, καθώς οι δημοσκοπήσεις έδειχναν να έχει κάποιο προβάδισμα στις «πολιτείες-κλειδιά» στερούμενη ωστόσο, τα πλεονεκτήματα του Ομπάμα πριν από τέσσερα χρόνια.

«Brexit επί 50…»

Από την άλλη μεριά, η Κέλι Αν Κονγουέϊ, υπεύθυνη της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ, δήλωνε την Κυριακή ότι η προεκλογική του εκστρατεία είχε στη διάθεσή της, τουλάχιστον έξι συνδυασμούς πολιτειών, οι οποίοι θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τη νίκη.

Την ίδια ημέρα, ο Τραμπ πραγματοποιούσε προεκλογική εκστρατεία σε τμήμα του αεροδρομίου της Μινεάπολις, με την υποστήριξη χιλιάδων οπαδών του, σε μια πολιτεία που είχαν να κερδίσουν οι Ρεπουμπλικάνοι από το 1972. Μετά από έναν προεκλογικό μαραθώνιο την ίδια ημέρα, ο Τραμπ έφτασε στη Βιρτζίνια, δηλώνοντας: «Θα έχουμε μία από τις μεγαλύτερες νίκες όλων των εποχών. Θα είναι Brexit επί 50».

Εξωτερική πολιτική

Στο επίπεδο της διπλωματίας και της διεθνούς εξωτερικής πολιτικής, το ενδεχόμενο μιας προεδρικής εκλογής του Τραμπ, δημιουργεί νέες ισορροπίες ως προς την Ε.Ε., τη Βρετανία και τις ΗΠΑ, δίνοντας θετικό πολιτικό πρόσημο στην αποχώρηση της Βρετανίας από την Ε.Ε. Επί τη βάσει των εξαγγελιών του Τραμπ, δρομολογεί ένα πλαίσιο οργανωτικής λειτουργίας του ΝΑΤΟ, με κύριο χαρακτηριστικό τη μεταβίβαση οικονομικού κόστους, αλλά και επιχειρησιακής λειτουργίας του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, προς την πλευρά των Ευρωπαίων συμμάχων.

Επίσης, επαναπροσδιορίζει τις σχέσεις Ρωσίας-ΗΠΑ, αλλά και Ρωσίας-Τουρκίας, ενώ δρομολογεί νέα δυναμική περιφερειακού χαρακτήρα στην πολεμική κατάσταση της Συρίας και κατά του Ισλαμικού Κράτους. Παράλληλα, δρομολογούνται νέες εξελίξεις και στο εμπορικό πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ, αλλά και στο τριμερές πλαίσιο σχέσεων Νότιας Κορέας-Ιαπωνίας-ΗΠΑ, με το επίκεντρο των εξελίξεων στις κινήσεις της Βόρειας Κορέας.