Τον Νοέμβριο του 2015, η επίθεση στο Μπατακλάν και στα παρισινά καφενεία, έκανε τους Γάλλους να συνειδητοποιήσουν ότι ο καθένας μας μπορεί αδιακρίτως να είναι στόχος.
Το χθεσινό μακελειό στη Νίκαια, δίνει ένα ακόμα πιο ανατριχιαστικό συμπέρασμα, ότι ο καθένας μπορεί να μετατραπεί σε δράστη και να το παίξει «τρομοκράτης». «Να σηκωθεί ένα πρωί να πάρει το φορτηγό του και να σακατέψει κόσμο. Στις κοινωνίες μας σήμερα, πολλά άτομα φθάνουν σε τέτοιο επίπεδο στέρησης και ανικανοποίητου, που μετατρέπονται σε απόλυτους βαρβάρους» δήλωσε ο οικολόγος ευρωβουλευτής Γιανίκ Ζαμπό.
Ο 31χρονος Μοχάμεντ Λαουαϊέζ Μπουλέλ, οδηγός του μοιραίου φορτηγού, δεν είχε τίποτα από φανατικό ισλαμιστή, ούτε ακούστηκε να φωνάζει «Αλλάχ ακμπάρ». Χόρευε σάλσα, δεν προσευχόταν, δεν ακολουθούσε το ραμαζάνι, του άρεσαν τα κορίτσια αλλά χτυπούσε τη γυναίκα του, όπως φαίνεται από τη σχετική μήνυση και το διαζύγιο. Η έρευνα θα δώσει περισσότερα στοιχεία για τα κίνητρά του. Το προφίλ του όμως, δεν έχει καμία σχέση με το κλασικό προφίλ του ταγμένου ισλαμιστή, ή ακόμα του «μοναχικού λύκου» που ενεργεί υπέρ πίστεως και θρησκείας κατά των αλλόπιστων. Για την ώρα, όλα δείχνουν ότι σκότωσε για να σκοτώσει. Και εδώ αρχίζουν τα μεγάλα ερωτήματα για τη γαλλική κοινωνία.
Για τρίτη φορά ο Φρανσουά Ολάντ αποφάσισε να δώσει νέα τρίμηνη παράταση στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης και την ερχόμενη Τρίτη θα εξετασθεί νομοθετική πρόταση για την παράτασή της έως τον Οκτώβριο.
Υπάρχουν αυτοί, που όπως ο Ερίκ Σιοτί, πρόεδρος του νομαρχιακού συμβουλίου της περιοχής στην οποία ανήκει η Νίκαια (Αλπ-Μαριτίμ), ζητά τη μόνιμη διατήρηση της έκτακτης ανάγκης, και υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν ότι πρόκειται για επιλογή καθησυχασμού της κοινής γνώμης, χωρίς ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα, πράγμα που αποδείχθηκε και εχθές.
«Θα πρέπει να είμαστε μονίμως σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, γιατί η απειλή είναι μόνιμη και υψηλή. Δεν μπορούμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια σενάρια κάθε τρίμηνο» δήλωσε ο Ερίκ Σιοτί που ανήκει στους Ρεπουμπλικάνους του Σαρκοζί.
Κατάσταση έκτακτης ανάγκης – Απάντηση αστυνομικής φύσεως χωρίς αντίκρισμα
Στην αντίθετη όχθη βρίσκεται με δηλώσεις του στο ραδιόφωνο France Info, ο ποινικολόγος Ζερόμ Καρσαντί, ο οποίος θεωρεί ότι «η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι η αύξηση των εξουσιών στην αστυνομία και όχι η αύξηση των πόρων της – μεταφέρουμε δηλαδή το κράτος δικαίου στην αστυνομική εξουσία. Είναι μια παραίτηση του δημοκρατικού κράτους που μπορεί να υπάρξει μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις».
Πρόσθεσε ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που εφαρμόσθηκε από το 2015 «είναι λάθος, γιατί δεν σταμάτησε μια επίθεση και δεν μπόρεσε να την αποτρέψει. Στην πραγματικότητα, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι μια απάντηση των πολιτικών στο φόβο και στην αγωνία που διακατέχει τους Γάλλους. Δεν είναι η απάντηση για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (…) που είναι οι μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών, η αύξηση της επαγρύπνησης και η συστηματική σύνδεση των δεδομένων».
Η ειρωνεία για τον Φρανσουά Ολάντ, είναι ότι μόλις χθες, μετά τη θριαμβευτική παρέλαση για τον εορτασμό της γαλλικής επανάστασης, είχε ανακοινώσει τη λήξη της κατάστασης έκτακτης ανάγκης στις 26 Ιουλίου. Από το Παρίσι, αλλά και από τη Νίκαια, στο πλευρό των τραυματιών, ο Φρανουά Ολάντ για πολλοστή φορά επανέλαβε την αποφασιστικότητα του να κτυπήσει τις ρίζες του κακού, ζήτησε ενότητα και αναγνώρισε ότι «έχουμε έναν μακρύ αγώνα, γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε έναν εχθρό αποφασισμένο να κτυπήσει με όλα τα μέσα, όλες τις χώρες όπου οι ελευθερίες είναι οι βασικές αρχές».
Την αλλαγή της «φιλοσοφίας πρόληψης» ζητά η αντιπολίτευση, ζητώντας, μέσω των δηλώσεων του Ερίκ Σιοτί, την εφαρμογή «διοικητικών κρατήσεων σε κλειστά κέντρα» για τα άτομα που θεωρούνται επικίνδυνα και προληπτικές «κρατήσεις ασφάλειας» για όσους έχουν καταδικασθεί, βγήκαν από τη φυλακή, αλλά θεωρούνται επικίνδυνοι.
Όλα αυτά τα μέτρα για την αντιμετώπιση των «βαρβάρων» που γενούν οι κοινωνίες μας, είναι δύσκολο να θεωρηθούν επαρκή για τον ευρωβουλευτή Γιανίκ Ζαμπό που πιστεύει ότι θα πρέπει να δοθούν «ανθρώπινες απαντήσεις» και «διαρθρωτική αντιμετώπιση των δεινών των κοινωνιών μας, διαφορετικά θα γενούν όλο και περισσότερους βαρβάρους».
