Ο τέως πρόεδρος της ΕΕ Χέρμαν φαν Ρομπάι θεωρεί ότι οι Βρετανοί ψήφισαν ενάντια στα συμφέροντά τους και τονίζει ότι η νοοτροπία απομονωτισμού του Ηνωμένου Βασίλειου (ΗΒ) ήταν αυτή που έκοψε το συναισθηματικό δεσμό με την Ευρώπη.

Ο Ρομπάι χαρακτηρίζει το Brexit τραγωδία, κυρίως για το ΗΒ, αφού αυτό πλήττεται περισσότερο, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι

Σε σχέση με τις κατηγορίες που διατυπώνονται για τις ευθύνες της Επιτροπής και του Προέδρου της Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο Βέλγος πολιτικός αποκαλεί φάρσα οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια, από τη στιγμή μάλιστα που υπήρξε συμφωνία μεταξύ της ΕΕ και του ΗΒ, η οποία υποστηρίχθηκε και από τις χώρες του Βίσεγκραντ.

Δηλώνει πως είναι της άποψης ότι ευθύνες πρέπει να αναζητηθούν στο εσωτερικό του ΗΒ, κυρίως στη στάση της κυβέρνησης των Συντηρητικών και στο ρόλο του λαϊκιστικού Τύπου. Αναφορικά με το ενδεχόμενο νέου δημοψηφίσματος, σημειώνει ότι πολλά θα συμβούν μέχρι την ημέρα της οριστικής εξόδου, αλλά και ότι δεν μπορεί να φανταστεί ότι το αποτέλεσμα δεν θα γίνει σεβαστό, δεδομένης της βρετανικής παράδοσης.

Επιχειρώντας να αναλύσει κάποιες από τις αιτίες που οδήγησαν στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ο Ρομπάι αναφέρεται στην έλλειψη συναισθηματικού δεσμού με την Ευρώπη, αφού για τους Βρετανούς η ΕΕ ήταν κυρίως ένα οικονομικό σχέδιο και πεδίο συναλλαγών – ενώ για τα υπόλοιπα κράτη μέλη ένα σχέδιο ειρήνης – στην γεωγραφική παράμετρο, καθώς και στην ιστορία της Κοινοπολιτείας, η οποία έχει ενισχύσει τη νοοτροπία της αυτονομίας.

Όσον αφορά τις ενδεχόμενες συνέπειες του Brexit για την ΕΕ, ο πρώην Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δηλώνει πεπεισμένος ότι η ΕΕ δεν θα καταρρεύσει, αλλά θα κρατηθεί στη ζωή λόγω των κοινών αξιών, συμφερόντων και ιδεών, ενώ θεωρεί ότι ένα δημοψήφισμα σε μία σημαντική χώρα της ευρωζώνης θα απειλούσε την ΕΕ και το συγκεκριμένο κράτος μέλος.

Απαντώντας σε ερωτήσεις για το μέλλον της ΕΕ, ο Ρομπάι δήλωσε ότι δεν είναι υπέρμαχος μεγάλων αλλαγών στις συνθήκες, αφού αυτές θα μπορούσαν υπό τις τρέχουσες συνθήκες να οδηγήσουν σε λιγότερη Ευρώπη, ενώ θεωρεί ότι αυτό που χρειάζεται είναι ένας ανανεωμένος δυναμισμός, ο οποίος σχετίζεται από τη μία μεριά με μια Ευρώπη που θα παρέχει περισσότερα ορατά αποτελέσματα, στον τομέα της απασχόλησης για παράδειγμα, και από την άλλη με την Ευρώπη των αναγκαίων, όπως είναι η Ενεργειακή Ένωση, η Ψηφιακή Αγορά, οι τιμές περιαγωγής, η εμβάθυνση της νομισματικής ένωσης, η πρόοδος της Τραπεζικής Ένωσης κλπ.

Υπογράμμισε ακόμα ότι με την αποχώρηση του ΗΒ δεν βλέπει καμία ανάγκη για μια Ευρώπη δύο ή περισσότερων ταχυτήτων, υποστηρίζοντας ότι η εν λόγω ιδέα επινοήθηκε από αυτούς που κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι οι Βρετανοί ήταν εκείνοι που εμπόδιζαν την πρόοδο της ΕΕ, άποψη με την οποία ο ίδιος διαφωνεί, ενώ σχολίασε ότι σε έναν τομέα θα μπορούσε να προχωρήσει περαιτέρω η ΕΕ χωρίς το ΗΒ: αυτόν της ασφάλειας, της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής.