Οι ιστορίες για τους κολοσσιαίους προγόνους μας έχουν κατακλύσει μυθολογίες και λαϊκούς θρύλους, καθώς κάθε αρχαίος πολιτισμός διέθετε το δικό του σώμα «γνώσης» για τους γίγαντες που όργωναν άλλοτε την οικουμένη.
Κι έτσι τα τελευταία 200 χρόνια (και ειδικά από τις αρχές του 20ού αιώνα) η αρχαιολογική σκαπάνη φέρεται να αποκαλύπτει συχνά πυκνά γιγαντιαίους σκελετούς ή απολιθωμένα αποτυπώματα, υποδεικνύοντας ότι ενδεχομένως να υπάρχει κάτι περισσότερο από την απλή μυθιστορία.
Κάθε τέτοια αναφορά συνοδεύεται βέβαια πάντα από θεωρίες συνωμοσίας και πλεκτάνες, αφήνοντας πρόδηλους υπαινιγμούς για «θάψιμο» των ανακαλύψεων ή αντιθέτως για απάτες που στήνονται εις βάρος της επιστήμης.
Είναι όμως όλες οι ανασκαφές πλαστές ή μήπως υπάρχει κάτι που δεν εμπίπτει στην επικράτεια της εξαπάτησης;
Οι παρακάτω ανακαλύψεις γιγάντων έχουν δεχτεί φυσικά την κριτική τους και παραμένουν ακραία αμφιλεγόμενες, φαίνεται πάντως πως επιμένουν να αψηφούν τις απόπειρες να αποδειχτούν ολότελα ιστορίες για αγρίους…
Τα γιγαντιαία απομεινάρια της βουλγαρικής Βάρνα (2015)
Η «Θερινή Πρωτεύουσα της Βουλγαρίας» και δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της έχει πλούσια ιστορία με θρύλους γιγάντων, κι έτσι όταν κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2015 η είδηση για ανακάλυψη πελώριων απομειναριών, πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να εκδηλώσουν ενδιαφέρον.
Η ανακάλυψη έγινε μάλιστα συμπτωματικά, όταν η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε έναν αμφορέα του 5ου αιώνα και μια σειρά από αρχαίες οχυρώσεις, στα θεμέλια των οποίων βρέθηκε ο γιγαντιαίος σκελετός. Τα χέρια του ήταν ακουμπισμένα στη μέση και το κεφάλι του στραμμένο στην Ανατολή, κάτι που κάνει τους αρχαιολόγους να υποθέσουν ότι ο συμβολικός τρόπος ταφής του υποδεικνύει ότι ήταν σημαντικό μέλος της κοινωνίας.
Παρά το γεγονός ότι δεν έγινε ποτέ γνωστό το πραγματικό ύψος του σκελετού, ο υπεύθυνος της αρχαιολογικής ομάδας τον χαρακτήρισε «εντυπωσιακό» και «πολύ ψηλό». Διάσπαρτες αναφορές ήθελαν την ανακάλυψη απάτη και κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι έφερε (κι αν έφερε κάτι) στο φως η σκαπάνη στη Βάρνα…
Τα πελώρια οστά του Ισημερινού (1964)
Ήταν το 1964 στο Εκουαδόρ όταν ο ιερωμένος Κάρλος Βακά κλήθηκε από τους ντόπιους για να δει με τα μάτια του τα περίεργα κόκαλα που είχαν βρει πάνω σε ένα ορεινό συγκρότημα. Το περίεργο του πράγματος ήταν φυσικά το κολοσσιαίο μέγεθός τους! Ο ιερέας πήρε δείγμα από τα οστά και το κράτησε στο σπίτι του μέχρι τον θάνατό του.
Χρόνια αργότερα, ο αυστριακός ερευνητής Κλάους Ντόνα πήρε τα απομεινάρια στην Αυστρία για να τα εξετάσει και να τα εκθέσει φυσικά στα «Ανεξιχνίαστα Μυστήριά» του. Κατά τον ίδιο, πάμπολλοι παλαιοντολόγοι και αρχαιολόγοι τα εξέτασαν και όλοι συμφώνησαν ότι ήταν ανθρώπινα. Από το μέγεθος των οστών (μεταξύ των οποίων και μια πλήρης κνήμη), οι ειδικοί εκτίμησαν το μέγεθος του σκελετού στα 7,6 μέτρα!
Το γεγονός ότι δεν μπόρεσε η ομάδα των ειδικών να εντοπίσει ίχνη DNA στα οστά τούς κάνει να υποθέτουν ότι τα κόκαλα είναι ηλικίας τουλάχιστον 10.000 ετών. Την ίδια ώρα, το μέρος απ’ όπου ξεθάφτηκαν αποκαλείται από την ντόπια φυλή του Ισημερινού ως «νεκροταφείο γιγάντων». Κι αυτή η υπόθεση λογίστηκε αμφιλεγόμενη…
Οι τιτάνιες μούμιες του ποταμού Κολοράντο (1909)
Όπως πληροφορούμαστε από την εφημερίδα «Arizona Gazette» τον Απρίλιο του 1909, ο εξερευνητής Κίνκεϊντ έκανε μια σπουδαία ανακάλυψη κατεβαίνοντας το ποτάμι: αποκάλυψε ένα σπήλαιο που τον πήγε κάπου 1,6 χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της γης.
Εκεί, στο τέλος της σήραγγας, συνάντησε μια οχυρωμένη περιοχή γεμάτη από χάλκινα όπλα και εργαλεία, ένα μεγάλο άγαλμα (που ο ίδιος ο εξερευνητής παρομοίασε με τις αναπαραστάσεις του Βούδα), αρχαίες επιγραφές με περίεργα ιερογλυφικά και, το καλύτερο όλων, αρκετές μούμιες τυλιγμένες σε σκουρόχρωμα σάβανα. Όσο για το ύψος τους, ήταν τουλάχιστον 2,7 μέτρα!
Λες και δεν ήταν αρκετά αμφιλεγόμενες από μόνες τους οι ανακαλύψεις του, ο Κίνκεϊντ πρόσθεσε λίγο ακόμα λάδι στη συνωμοσιολογική πυρά όταν δήλωσε πως η αμερικανική κυβέρνηση σφράγισε και απέκλεισε εντελώς την περιοχή ώστε να παραμείνει για πάντα άγνωστη στο κοινό. Αν μετανάστευσαν στην Αμερική πανύψηλοι άντρες από την Ασία (ή την Αφρική) εδώ και χιλιάδες χρόνια, κανείς δεν ξέρει, καθώς η ιστορία «θάφτηκε» έκτοτε και αφέθηκε βορά στη συνωμοσιολογική πένα…
Το επιβλητικό ανθρώπινο δάχτυλο της Αιγύπτου (2012)
Ήταν Μάρτιος του 2012 όταν βούιξε ο Παγκόσμιος Ιστός για μια σειρά φωτογραφιών που εμφάνιζαν υποτίθεται τα μουμιοποιημένα απομεινάρια ενός πελώριου δαχτύλου που εντοπίστηκε στην Αίγυπτο. Το μήκος του υπολογίστηκε στα 38 εκατοστά, κάτι που σημαίνει πως αν αποδεικνυόταν αυθεντικό, τότε θα ανήκε στα σίγουρα σε γίγαντα.
Βέβαια, παρά τις φωτογραφικές αποδείξεις, η αυθεντικότητα του δαχτύλου μένει να αποδειχτεί, καθώς αυτός που τράβηξε τις εντυπωσιακές εικόνες δεν είχε στην κατοχή του το δάχτυλο. Σύμφωνα με την ιστορία που αναδύθηκε τόσο σε συνωμοσιολογικά μπλογκ και σκανδαλοθηρικές φυλλάδες όσο και καθιερωμένα ειδησεογραφικά δίκτυα, οι φωτογραφίες μάς έρχονται από το 1988 από κάποιον Γκρέγκορ Σπόρι, ο οποίος είχε πληρώσει 300 δολάρια σε έναν αιγύπτιο τυμβωρύχο (της «μεγάλης δυναστείας των τυμβωρύχων», όπως είπε χαρακτηριστικά) για να εξασφαλίσει τις αποκλειστικές εικόνες του δαχτύλου.
Ο άγνωστος τυμβωρύχος του έδειξε λέει και μια ακτινογραφία αλλά και ένα επίσημο κιτάπι που αποδείκνυε ότι το δάχτυλο που είχε περιέλθει στην κατοχή του κατά τη δεκαετία του 1960 ήταν αυθεντικό. Ο Σπόρι επέστρεψε στην Αίγυπτο το 2009 για να ξαναβρεί τον τυμβωρύχο, αλλά μάταια. Όπως ήταν φυσικό, η ιστορία πυροδότησε το παγκόσμιο ενδιαφέρον μελετητών και συνωμοσιολόγων, καθώς η αρχαία Αίγυπτος είναι γεμάτη από θρύλους για γιγαντόσωμους ανθρώπους, μύθους που φαίνεται να επιβεβαιώνει και ο ιστορικός του 1ου αιώνα μ.Χ. Φλάβιος Ιώσηπος στο «Περί του Ιουδαϊκού Πολέμου», όταν λέει «Υπήρχαν γίγαντες. Πολύ μεγαλύτεροι και τελείως διαφορετικού σχήματος από τους κανονικούς ανθρώπους. Τρομακτικοί στην όψη!»…
Οι γίγαντες του Καυκάσου (2008)
Η λαμπρή οροσειρά της Ευρασίας πρωταγωνιστεί σε αυτή την ιστορία, που θέλει τοπικό βοσκό να σκοντάφτει πάνω σε τάφο γιγάντων. Ομάδα ερευνητών από τη Γεωργία έσπευσε στο απομονωμένο σημείο για να ελέγξει το γεγονός και βρήκε την κρύπτη, μέσα στην οποία διατεινόταν ο βοσκός ότι υπήρχαν δύο πελώριοι σκελετοί, αν και μέχρι τότε είχε καταρρεύσει.
Η ομάδα των ειδικών βρήκε ωστόσο μέσα στα συντρίμμια πληθώρα οστών που φαίνονταν ανθρώπινα, αν και σαφώς πολύ μεγαλύτερα από το σύνηθες. Δείγμα από τα οστά τέθηκε κάτω από το μικροσκόπιο του διαπρεπούς καθηγητή Βέκουα, ο οποίος εκτίμησε το μέγεθος του σκελετού στα 2,5-3 μέτρα. Πριν ωστόσο εκδώσει την τελική ετυμηγορία του για την αυθεντικότητα των οστών, ο καθηγητής πέθανε και έκτοτε τα οστά χάθηκαν από τις αποθήκες του μουσείου όπου φιλοξενούνταν!
Δεύτερη ομάδα προσπάθησε να ανασύρει από τον Καύκασο δείγμα από τα οστά, αν και μέχρι τότε η κρύπτη είχε καταστραφεί ολοσχερώς. Αυτοί οι ερευνητές ανακοίνωσαν σχετικά πρόσφατα πως προτίθενται να προβούν σε κανονική ανασκαφή για να εντοπίσουν τυχόν υπολείμματα του σκελετού. Παρά την ξεκάθαρη συνωμοσιολογική αύρα, η ιστορία δεν πρέπει να είναι πλαστή (ή εντελώς πλαστή τουλάχιστον), καθώς φαίνεται να υπάρχει αρχαιολογικό ενδιαφέρον για το επίμαχο σημείο…
Μπόνους: Τα γιγαντιαία «αποτυπώματα» που συναντάμε παντού στον κόσμο
Πάμπολλα αποτυπώματα γιγάντων εμφανίζονται συχνά πυκνά να εντοπίζονται στην οικουμένη, αν και τα περισσότερα αποδεικνύονται είτε απάτες είτε φυσικοί σχηματισμοί που πρέπει να θέλεις πολύ για να μπερδέψεις με γιγαντόσωμο ανθρώπινο ίχνος. Το πιο γνωστό είναι το «Αποτύπωμα του Γολιάθ» της Νότιας Αφρικής, που ανευρέθηκε κοντά στα σύνορα με τη Σουαζιλάνδη, και πρόκειται για μια γιγαντιαία ανθρώπινη πατημασιά μήκους 1,2 μέτρων!
Παρά το γεγονός ότι συναίνεση δεν υπάρχει για το πόσο παλιά είναι, οι εκτιμήσεις την τοποθετούν κάπου μεταξύ 200 εκατομμυρίων και τριών δισεκατομμυρίων ετών. Η ιστορία των γιγαντιαίων αποτυπωμάτων είναι πολύ παλιά, καθώς από το 1925 και το 1926 άρχισαν να κυκλοφορούν μαζικά υποθέσεις ανακάλυψης τέτοιων χναριών. Το 1976 μάλιστα η διαπρεπής παλαιοανθρωπολόγος Μαίρη Λίκι αποκάλυψε το πιο παλιό στιγμιότυπο της ζωής των προγόνων μας, τα απολιθωμένα ίχνη πατημασιών ανθρωπιδών στην Τανζανία που χρονολογήθηκαν στα 3,6 εκατομμύρια χρόνια!
Η χρονολόγηση ανέτρεψε όπως ήταν φυσικό όλα τα επιστημικά δεδομένα για τη ζωή του ανθρώπου στη Γη, θέτοντας κατά μερικά εκατομμύρια χρόνια πρωτύτερα την ύπαρξη του ανθρώπου στην Αφρική. Αν λοιπόν αγνοούμε βασικά χαρακτηριστικά για την ιστορία των προγόνων μας, ισχυρίζονται οι μελετητές, τότε μπορεί οι πρώτοι άνθρωποι να συνυπήρχαν με γίγαντες, φτάνει βέβαια να αποδειχθεί έστω και ένα απολίθωμα ή υπόλειμμα σκελετού αυθεντικό πέραν αμφιβολίας…
