Θρησκευτικές διαμάχες ξεσπούν συχνά πυκνά στην οικουμένη και το μίσος των φανατισμένων ζει και βασιλεύει, αν και τα πράγματα δεν είναι ευτυχώς πάντα έτσι. Την ώρα λοιπόν που τα ιστορικά κιτάπια και τα πρωτοσέλιδα του σήμερα βρίθουν από μισαλλόδοξες διώξεις και θρησκευτική βία, υπάρχουν μια σειρά από φάροι αγαστής συνεργασίας των τριών μεγάλων αβρααμικών θρησκειών, όταν οι πιστοί κατάλαβαν ότι δεν είχαν τίποτα να χωρίσουν και μπόρεσαν έτσι να ζήσουν αρμονικά μαζί. Πολυάριθμα περιστατικά βεβαίως αμοιβαίου σεβασμού και ειρηνικής συνύπαρξης μπορούν να εντοπιστούν στον ιστορικό χρόνο και ακόμα περισσότερα με μεμονωμένους πιστούς που ρίσκαραν τις ζωές τους για να σώσουν αλλόδοξους, φέρνοντας και πάλι την ελπίδα εντός της ανθρώπινης επικράτειας. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε το φωτισμένο ιστορικό της ειρηνικής συνύπαρξης ορθοδόξων, εβραίων και μουσουλμάνων και το τρανό παράδειγμα του επισκόπου Δαμασκηνού και του δημάρχου της Ζακύνθου να λειτουργούν ως ορόσημα αγάπης στον συνάνθρωπο πέρα από έθνη, φυλές και χρώματα. Στη Ζάκυνθο λοιπόν στα τέλη του 1943, με τους εβραίους του νησιού να τελούν υπό διωγμό, ο γερμανός φρούραχος Πάουλ Μπέρεντς καλεί τον δήμαρχο Λουκά Καρρέρ να του παραδώσει μέσα σε λίγες μέρες τον πλήρη κατάλογο με τα ονόματα των εβραίων κατοίκων της Ζακύνθου, ώστε να συλληφθούν και να οδηγηθούν στα ναζιστικά κολαστήρια. Ο δήμαρχος συναντιέται με τον μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομο και από κοινού μεταβαίνουν στην Κομαντατούρ παραδίδοντας στον διοικητή τον ζητούμενο κατάλογο.
Η διάσωση της Δανίας
Το Μεγάλο Τέμενος του Παρισιού
Η Γενοκτονία των Αρμενίων και οι μουσουλμάνοι της Συρίας
Η εβραϊκή περιπολία του Λονδίνου
Η συναγωγή του Όσλο και η μουσουλμανική διαδήλωση