Κανένας άνδρας δεν μπορούσε να αντισταθεί στη Betty Pack και δεν υπήρχε μυστικό που να μην μπορούσε να τους αποσπάσει ενώ σπαρταρούσαν αβοήθητοι στην αγκαλιά της.
Γεννημένη στην Αμερική, έθεσε τα μοναδικά ταλέντα της στην υπηρεσία της Βρετανίας και χαρακτηρίστηκε μια από τις πιο επιτυχημένες κατασκόπους στην ιστορία.
Ήταν η απάντηση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Μάτα Χάρι και έδωσε τον δικό της ανελέητο πόλεμο κατά των Ναζί και των συμμάχων τους. Στο αφιέρωμά του στο θάνατο της το 1963, το περιοδικό Time έγραφε πως «χρησιμοποιούσε το υπνοδωμάτιό της όπως ο James Bond μια Beretta».
Η επιδέξια κατάσκοπος είναι τώρα «πρωταγωνίστρια» σε μια αποκαλυπτική νέα βιογραφία με τίτλο «The Last Goodnight», του Howard Blum, η οποία αποκαλύπτει εμπιστευτικές έως σήμερα πληροφορίες και η ιστορία έχει ήδη τραβήξει την προσοχή και του Χόλιγουντ.
Πράκτορας της MI6 περιέγραψε το πώς η μάγισσα της σαγήνης «κλείδωνε» σε έναν άνδρα με το «ακτινοβόλο χαμόγελό της και τα σμαραγδένια μάτια της».
«Το τρικ του να κάνει μια γυναίκα έναν άνδρα να νιώθει πως είναι όλος ο κόσμος γι’ αυτήν είναι παλιό αλλά εκείνη το ανέβαζε σε άλλο επίπεδο», είπε χαρακτηριστικά.
Η Amy Elizabeth Thorpe, όπως ήταν το κανονικό όνομά της, είχε γεννηθεί στη Μινεσότα από πατέρα παρασημοφορημένο στρατιωτικό και μεγάλωσε στην καλή κοινωνία της Ουάσινγκτον.
Καλοαναθρεμμένη, πανέξυπνη και ισορροπημένη, συνδύαζε τα εσωτερικά χαρίσματά της με το ψιλόλιγνο κορμί της και την εκθαμβωτική πυρόξανθη ομορφιά της.
Όταν το 1930 έμεινε έγκυος στα 19 της, δεν γνώριζε ποιος ήταν ο πατέρας του παιδιού της. Γλίτωσε το σκάνδαλο με το γάμο της με τον Arthur Pack, Βρετανό διπλωμάτη με τα διπλά της χρόνια. Ο γάμος τους ήταν καταδικασμένος από την αρχή, ειδικά όταν εκείνος την έπεισε να δώσει τον γιο της, Tony, σε ανάδοχη οικογένεια ενώ βρίσκονταν στο Λονδίνο.
Εκείνη πήρε τη βρετανική υπηκοότητα και ως σύζυγος διπλωμάτη βρήκε νέους δρόμους για να ικανοποιήσει τη λαχτάρα της για περιπέτεια, τόσο στον σεξουαλικό τομέα όσο και στην πολίτική.
Ο κατάλογος των εραστών της περιλάμβανε έναν αριστοκράτη Βρετανό δημοσιογράφο που τη σύστησε στο αφεντικό του, τον βαρόνο του Τύπου Lord Beaverbrook. Εκείνος με τη σειρά του ανέφερε την περίπτωσή της στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Ήταν προφανές πως η Betty διέθετε τον τέλειο συνδυασμό ομορφιάς, εξυπνάδας και «ρευστής» ηθικής για να γίνει μία πολύ χρήσιμη κατάσκοπος.
Οι Pack μετακόμισαν στη βρετανική πρεσβεία στη Μαδρίτη στο ξέσπασμα του ισπανικού εμφυλίου και η ευρηματική και γενναία Betty συντόνισε την απομάκρυνση του προσωπικού της πρεσβείας από το λιμάνι του San Sebastian.
Οι επικεφαλής της MI6 εντυπωσιάστηκαν πολύ όταν, αναζητώντας έναν Ισπανό εραστή της που είχε φυλακιστεί στη Μαδρίτη, η Betty κατάφερε με τη γοητεία της να μπει στην εμπόλεμη πόλη και να πείσει τον Ισπανό γραμματέα Εξωτερικών υποθέσεων να τη δεχτεί. Το 1938 οι Ρack μεταφέρθηκαν στην Πολωνία ακριβώς την εποχή που γινόταν στόχος του Χίτλερ. Το πόστο τους εκεί είχε μυστικά μεθοδευτεί από την MI6 ώστε να δοθεί στη Betty η ευκαιρία να ασκήσει τη μαγεία της στους άνδρες της Βαρσοβίας.
Και εκείνη δεν τους απογοήτευσε. Έκανε σύντομα τις γνωριμίες της με πλήθος νεαρών Πολωνών διανοούμενων. Ένας από αυτούς, αξιωματούχος του τοπικού υπουργείου εξωτερικών, ήταν σύντομα εραστής της και στο κρεβάτι, όπου ως γνωστόν γίνονται οι μεγαλύτερες αποκαλύψεις, μίλησε για τη συνεργασία της Πολωνίας με τους Ναζί σε βάρος της Τσεχοσλοβακίας.
Η Betty πέρασε την πληροφορία σε μέλος της MI6 ενώ έπαιζαν γκολφ.
Με προϋπολογισμό «ψυχαγωγίας» 20 λιρών το μήνα, κλήθηκε να ξανακοιμηθεί με τον Πολωνό για να αποσπάσει περισσότερες πληροφορίες. Καθώς έμπαινε η άνοιξη, απολάμβαναν ο ένας τη συντροφιά του άλλου πάνω σε μια κουβέρτα στις όχθες του Βιστούλα ενώ η βότκα κρύωνε μέσα στο νερό του ποταμού.
«Οι συναντήσεις μας ήταν πολύ παραγωγικές και τον άφηνα να μου κάνει έρωτα όσο συχνά ήθελε, αφού αυτό εξασφάλιζε τη ροή των πολιτικών πληροφοριών που χρειαζόμουν», είχε πει.
Με τον σύζυγό της να αναρρώνει στη Βρετανία, ύστερα από εγκεφαλικό, η «βασίλισσα μέλισσα», όπως την αναφέρει η Daily Mail, είχε μεγάλη άνεση να στήσει τις παγίδες της.
Της δόθηκε η εντολή να απλώσει τα πλοκάμια της στον Κόμη Michael Lubienski, συνεργάτη του Πολωνού υπουργού Εξωτερικών Jozef Beck.
Η Betty έπεισε τον Αμερικανό πρεσβευτή να βάλει τον κόμη να καθίσει δίπλα της σε ένα dinner party και τα αποτελέσματα ήταν άμεσα, ήδη την επόμενη ημέρα της έστειλε ένα μπουκέτο ροζ τριαντάφυλλα.
Ο γοητευτικός- παντρεμένος- άνδρας της τα έλεγε όλα κατά τη διάρκεια των νυχτερινών συναντήσεών τους, μεταξύ άλλων και για τις μυστικές διαπραγματεύσεις του προϊσταμένου του με τον Χίτλερ για να αποφύγει τον πόλεμο.
Μόλις εκείνος έφευγε, η γυναίκα- αράχνη έτρεχε να γράψει όλα όσα της είχε πει όπως τα θυμόταν. Οι αναφορές της ταξίδευαν στο Λονδίνο με διπλωματικό σάκο δύο φορές την εβδομάδα.
Σύμφωνα με τον William Stephenson, τον επικεφαλής κατάσκοπο του Τσώρτσιλ την εποχή του πολέμου και τον άνδρα που ο Ian Fleming είπε πως ενέπνευσε τον James Bond, της αναγνώρισε πως είχε προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τον περίφημο κωδικό «Αίνιγμα» των Γερμανών. Είχε ανακαλύψει Πολωνούς μαθηματικούς που εργάζονταν σε μυστική υπόγεια βάση με την ονομασία Black Chamber και έσπαγαν τον κωδικό πολύ πριν τον πόλεμο. Είχε περάσει πολύτιμες πληροφορίες και σχετικά με τη χρήση του.
Ο Πολωνός κόμης ήταν τόσο γοητευμένος από τη νεαρή γυναίκα που εκείνη κατάφερε να τον συνοδεύσει ακόμα και μέχρι το Βερολίνο όταν τον έστειλαν εκεί να εκπροσωπήσει την Πολωνία το 1938.
Ο Lubienski ήταν αρχικά απρόθυμος- άλλωστε ήταν ακόμα παντρεμένη με Βρετανό διπλωμάτη- αλλά αρκούσε η ερωμένη του να του υπενθυμίσει πώς θα περνούσαν τις νύχτες τους και η φαντασία του συμπλήρωσε τα κενά.
Στη συνέχεια η MI6 την έστειλε στην Πράγα όπου μαζί με έναν άλλο πράκτορα κατάφεραν να μπουν στα γραφεία του φιλοναζιστή ηγέτη και να αφαιρέσουν έγγραφα που αποδείκνυαν τα γερμανικά σχέδια για κατάληψη ολόκληρης της Ευρώπης. Η Betty πέρασε τα έγγραφα στη Βαρσοβία κρυμμένα μέσα στα νεγκλιζέ της.
Με το ξέσπασμα του πολέμου οι Pack είχαν φύγει από τη Βαρσοβία διωγμένοι από τους συναδέλφους τους στην πρεσβεία και τις συζύγους τους που είχαν εξοργιστεί με τις ακολασίες της Betty, αγνοώντας πως δρούσε ως κατάσκοπος.
Φοβούμενη πως ο βολικός γάμος της είχε εξαντλήσει τα όριά του και δεν θα μπορούσε πια να κρύβεται πίσω από την ιδιότητα της συζύγου διπλωμάτη, η MI6 έδωσε στον άνδρα της πόστο στη Χιλή αναζητώντας νέα ταυτότητα για εκείνη. Δεν άργησε όμως κι εκεί αν έρθει ο εξοστρακισμός όταν η σύζυγος ενός άλλου διπλωμάτη, με την οποία είχαν πάει για ψώνια, έριξε μια ματιά στο δοκιμαστήριο και διαπίστωσε πως η ελεύθερη κι ανέμελη Betty ήταν εξίσου ελεύθερη κι ανέμελη και στο ζήτημα των εσωρούχων: απλώς δεν φορούσε.
Ενώ βρισκόταν στη Νότια Αμερική, η οργιάζουσα φήμη της Betty κυκλοφόρησε με σχεδόν τραγικά αποτελέσματα. Στη διάρκεια κρουαζιέρας- όπου είχε στόχο να ανακαλύψει συμπαθούντες των ναζί σε ομάδα Χιλιανών πολιτικών- δέχθηκε έναν ανεπιθύμητο επισκέπτη στην καμπίνα της όταν το πλοίο έδεσε στο Περού.
Ο Courtenay Forbes, Βρετανός πρεσβευτής στο Περού, τη βρήκε να φορά μόνο το νυχτικό της. Θεωρώντας πως θα τον δεχτεί, την πέταξε στο κρεβάτι χωρίς κουβέντα και θα την είχε βιάσει αν δεν είχε απειλήσει πως θα φώναζε το πλήρωμα να βοηθήσει.
Η νέα αποστολή της MI6 για την Betty ήταν στην Ουάσινγκτον, όπου έφτασε στα τέλη του 1940 χωρίς τον σύζυγό της αλλά με νέα κάλυψη, αυτή τη φορά δημοσιογραφική.
Χρησιμοποιώντας το κωδικό όνομα «Cynthia», η υπόγεια δράση της συνεχίστηκε. Έγινε ερωμένη πολλών ξένων διπλωματών- όλοι παντρεμένοι. Όσο πιο κοντά ήταν στους εχθρούς της Βρετανίας, τόσο το καλύτερο.
Μετά τη γνωριμία του με τη Betty σε ένα cocktail party, ένας ισχυρός ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής άλλαξε θέση και ενώ αρχικά ήταν αντίθετος στην παροχή βοήθειας προς τη Βρετανία τελικά έγινε ενθουσιώδης υποστηρικτής της.
Ο επόμενος στόχος της Betty ήταν ένας άνδρας που ήταν θαυμαστής της στην εφηβεία της: ο Alberto Lais, Ιταλός πρώην μυστικός πράκτορας και τότε νάυαρχος και ναυτικός ακόλουθος στην πρεσβεία της Ιταλίας.
Έτυχε μάλιστα να έχει κι ένα αντίγραφο των κρυπτογραφημένων ναυτικών κωδικών, που η Βρετανία ήθελε απελπισμένα. Παρότι ήταν και ο ίδιος κατάσκοπος, δεν άργησε να ξεγελαστεί και να μπλεχτεί στον ιστό της Betty.
Πρακτικά η σχέση τους δεν ολοκληρώθηκε ποτέ καθώς εκείνος το μόνο που ήθελε ήταν να ξαπλώνουν γυμνοί στο κρεβάτι και να τη χαϊδεύει για ώρες. Ύστερα από ένα ρομαντικό βράδυ, εκείνη του ζήτησε ευθέως τους κωδικούς, λέγοντας πως είναι για έναν φίλο στις μυστικές υπηρεσίες του Αμερικανικού Ναυτικού. Ο Lais δεν της τους έδωσε, της αποκάλυψε όμως το όνομα του υπαλλήλου στο τμήμα κρυπτογράφησης.
Η Betty διαπίστωσε πως εκείνος δεν θα ήταν εύκολο να πέσει θύμα της γοητείας της κι έτσι του προσέφερε λεφτά, βάζοντας έτσι χέρι στους κωδικούς.
Η δράση της επεκτάθηκε όταν με εντολή του Τσώρτσιλ να διεισδύσει στη γαλλική πρεσβεία- της κυβέρνησης του Vichy- στην Ουάσιγκτον- κατάφερε να γνωρίσει τον ακόλουθο Τύπου Charles Brousse, εμφανιζόμενη ως δημοσιογράφος. Η πρώτη τους συνάντηση κατέληξε στο κρεβάτι.
Όπως φαίνεται ο Brousse ήταν μοναδικός ανάμεσα στα πολλά θύματά της καθώς η Betty τον ερωτεύτηκε πραγματικά. Σύντομα κατάφερε να τον πείσει να της αποκαλύψει πλήθος μυστικών του Vichy, όπως πως αναζητούσε λεπτομέρειες για βρετανικά πολεμικά πλοία σε αμερικανικά λιμάνια. Τον Μάρτιο του 1942, το Λονδίνο ήθελε να «βάλει χέρι» σε περισσότερους κρυπτογραφημένους ναυτικούς κωδικούς- αυτή τη φορά τουVichy. Ο Brousse την προειδοποίησε πως φυλάσσονταν αυστηρά στην πρεσβεία κι έτσι σκέφτηκαν ένα σχέδιο για να τα αποκτήσουν. Ο Brousse έπεισε τον νυχτοφύλακα της πρεσβείας να τον αφήσει να χρησιμοποιήσει το γραφείο του τη νύχτα γιατί αναζητούσε ένα μέρος να βρεθεί με την ερωμένη του- τη Betty φυσικά.
Ύστερα από πολλές νύχτες θορυβώδους σεξ, το ζευγάρι κατάφερε να τον ναρκώσει με άφθονη σαμπάνια και να επιτρέψει την είσοδο σε έναν επαγγελματία κλέφτη με το ψευδώνυμο Georgia Cracker. Αλλά μέχρι να καταφέρει εκείνος να παραβιάσει το χρηματοκιβώτιο όπου φυλάσσονταν οι κωδικοί, ήταν πολύ αργά για να προλάβει ο συνεργός τους της MI6 που κρυβόταν απ’ έξω να προλάβει να φωτογραφίσει τις πολλές σελίδες τους και να τις επιστρέψουν στη θέση τους.
Έτσι χρειάστηκε να το ξαναεπιχειρήσουν ένα άλλο βράδυ, δεν τολμούσαν όμως να ξαναναρκώσουν το φρουρό κι έτσι περίμεναν να τον πάρει ο ύπνος. Διαισθανόμενη πως είναι πιθανό εκείνος να τους έχει υποψιαστεί, η Betty πέταξε όλα τα ρούχα της ενώ κάθονταν χαλαροί με τον εραστή της στον καναπέ του γραφείου του. Τη στιγμή που ο φύλακας μπήκε να δει τι γίνεται, ο φακός του φώτισε το ολόγυμνο σώμα της. Δεν φορούσε τίποτα άλλο εκτός από το μαργαριταρένιο κολιέ της.
Αποσβολωμένος ο φρουρός ζήτησε χίλιες φορές συγγνώμη και δεν τους ξαναενόχλησε. Έτσι οι κωδικοί κλάπηκαν με επιτυχία και χρησιμοποιήθηκαν αποτελεσματικά όταν οι Σύμμαχοι έφτασαν στη Βόρειο Αφρική, αργότερα τον ίδιο χρόνο.
Η Betty πήγε στο Λονδίνο και ζήτησε να σταλεί ως εκτελεστής στην κατειλημμένη από τους Ναζί Ευρώπη- μια ιδέα που εξετάστηκε μέχρι τη στιγμή που έγινε εμφανές πως η κάλυψή της είχε πλήρως αποκαλυφθεί στην Ουάσιγκτον. Όταν ο εν διαστάσει σύζυγός της πέθανε το 1945, η Betty παντρεύτηκε τον Brousse και εγκαταστάθηκαν σε ένα μεσαιωνικό κάστρο στη Γαλλία.
Δεν σταμάτησε να παραπονιέται στους φίλους της για το πόσο βαριόταν την ήσυχη ζωή και πέθανε από καρκίνο το 1963.
«Να ντρεπόμουν; Καθόλου, οι προϊστάμενοί μου μου έλεγαν πως με τη δουλειά μου σώθηκαν χιλιάδες ζωές Βρετανών και Αμερικάνων», είχε πει πολλά χρόνια αργότερα σε εκείνους που επέκριναν τις μεθόδους της. «Εμπλεκόμουν σε καταστάσεις από τις οποίος οι ‘αξιοσέβαστες’ γυναίκες θα έκαναν πίσω, αλλά εγώ είχα αφοσιωθεί πλήρως. Οι πόλεμοι δεν κερδίζονται με αξιοσέβαστες μεθόδους», είχε πει.
