Η «Παλιά Κίνα», όπως ονόμασε ο αποικιοκράτης Δυτικός τα χρόνια της ευρωπαϊκής κατοχής της χώρας, μαστίστηκε από την υφαρπαγή του πλούτου της και τα προνόμια που εξασφάλισε για τον εαυτό του ο Βρετανός μετά το πέρας του Πρώτου Πολέμου του Οπίου. Μετά ήρθαν οι Ιάπωνες και η δική τους ζοφερή κυριαρχία (1937), αφήνοντας τη χώρα σε κατάσταση χάους. Η Κίνα μετατράπηκε έτσι σε παράδεισο παρανομίας αλλά και λίκνο εγκλήματος, καθώς οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί που περνούσαν κερδοσκοπικά τον καιρό τους εκεί μπήκαν στο στόχαστρο κινεζικών συμμοριών και μέτρησαν πολλούς λαιμούς κομμένους. Οι λεγόμενοι «διεθνείς καταυλισμοί» όπου ζούσαν οι αποικιοκράτες επικυρίαρχοι μετατράπηκαν σε άντρο ανομίας και χαλαρών ηθών, ένας τόπος όπου το πρωί κυριαρχούσαν οι λευκοί έμποροι δηλαδή και το βράδυ τα ηνία έπαιρναν οι κινέζοι γκάγκστερ και τα τσιράκια τους. Κι έτσι η Κίνα μετατράπηκε σε ένα ιδιαιτέρως επικίνδυνο μέρος την εποχή εκείνη, ιδιαιτέρως η Σαγκάη, που είδε τη Δημοτική Αστυνομία της να μετατρέπεται σε έναν καλοκουρδισμένο στρατό, εξοπλισμένο με τα καλύτερα όπλα, ώστε να αντιπαρατεθεί αποφασιστικά με το έγκλημα που καραδοκούσε διαρκώς. Αν και δεν ήταν μόνο η Σαγκάη, καθώς τα αναρίθμητα μικροκρατίδια της διαμελισμένης Κίνας είχαν συνήθως έναν πολέμαρχο που έκανε κουμάντο, την ίδια ώρα που ο κομμουνιστικός δάχτυλος είχε αρχίσει να εμφανίζεται στην επικράτειά της με πρωτόγνωρη δυναμική. Η Κίνα ήταν μια χύτρα που έβραζε και ο υποτιθέμενος εξωτισμός της δεν ήταν παρά ένα ποτάμι αίματος…
Η Πράσινη Συμμορία
Ο φόνος της Πάμελα Γουέρνερ
Η δολοφονία του αυτοκράτορα Γιανγκσού
Το περιστατικό της Γιουέ
Η Σφαγή της Κουτσένγκ