Το πέτρινο «βλέμμα» του αγάλματος στον εκτελεστή του, στην πρώτη εικόνα, τα λέει όλα… Οι χάλκινοι «άντρες» που κάποτε παρακολουθούσαν το Παρίσι πάνω σε μαρμάρινα βάθρα σε κεντρικές λεωφόρους και πλατείες, ήρθαν αντιμέτωποι με ένα άδοξο τέλος πριν από πολλά χρόνια.
Κατά την ναζιστική κατοχή της Γαλλίας στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η φιλογερμανική κυβέρνηση του Βισύ, διέταξε την απομάκρυνση και την καταστροφή όλων των μεταλλικών μνημείων και αγαλμάτων εκτός και αν θεωρούνταν «ιστορικού και καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος» από το νέο καθεστώς. Με άλλα λόγια, τα γλυπτά που συμβόλιζαν τη Δημοκρατία, φιλελεύθερες πολιτικές ιδεών, anant-garde και γενικά όσα οι Γερμανοί έκριναν «άσχημα» και ριζοσπαστικά, στέλνονταν κατευθείαν στους κολασμένους τάφους των χυτηρίων και στους χώρους με τα παλιοσίδερα.
Στην οδό Général Michel Bizot στον αριθμό 122, στο 12ο Διαμέρισμα του Παρισιού, λειτουργούσε μια τέτοια αποθήκη με παλιοσίδερα, εκεί όπου κατέληξαν μια σειρά από αγάλματα που κάποτε είχαν ζήσει ένδοξες στιγμές. Ο φωτογράφος Pierre Jahan κατάφερε και κατέγραψε τις τελευταίες στιγμές τέτοιων αγαλμάτων και γλυπτών, πριν εκείνα γίνουν ένα χυτό μέταλλο. Η εξαιρετική δουλειά του, φιλοξενήθηκε στο βιβλίο «La Mort et Les Statues» («ο θάνατος και τα αγάλματα»).
