«Πιάσε μια φραπεδιά» ή σπανιότερα πιάσε μία «φραπεδούμπα», ή ένα «φραπόγαλο» είναι εκφράσεις που όλοι μας έχουμε ακούσει καθημερινά σε κάποια καφετέρια ή και στο σπίτι μας όταν φίλοι μας μας ζητάνε να τους φτιάξουμε ένα φραπέ.

Όποιον όρο και αν χρησιμοποιήσει κανείς, ένα είναι σίγουρο: ο καφές φραπέ είναι συνώνυμο της «ανεμελιάς» και συνήθως πίνεται με αργούς ρυθμούς, με παρέα και χαλαρή διάθεση, παίζοντας τάβλι, ή συζητώντας περί … ανέμων και υδάτων.

Έτσι μία παρέα 15 ατόμων απολάμβανε τον φραπέ της στην περιστρεφόμενη καφετερία στον Πύργο του ΟΤΕ, στη Θεσσαλονίκη, ατενίζοντας το Θερμαϊκό και συζητώντας για την οικονομική δυσπραγία και τις επιπτώσεις της στην καθημερινότητά μας. Ξαφνικά όλος αυτός ο προβληματισμός και η κακή διάθεση «εξατμίστηκε» με μία απλή ερώτηση: «αυτός ο καφές φραπέ που πίνουμε, υπάρχει στη Ρωσία»;

Η ερώτηση αυτή «γέννησε» μία νέα επιχειρηματική ιδέα: το λανσάρισμα του ελληνικού φραπέ στη ρωσική αγορά.
Η διευθύντρια ανάπτυξης της εταιρείας Οργανωτική ΕΠΕ, Τατιάνα Γκορόντνιαγια, είδε μία απίστευτη ευκαιρία πίσω από αυτήν την κουβέντα και προχώρησε ένα βήμα παραπάνω. Δημιούργησε ένα blog, το «ημερολόγιο της εξαγωγής του φραπέ στη Ρωσία» (www.Frappe-in-Russia.blogspot.com), που μέσα σε μόλις δυο εβδομάδες ύπαρξής του, προσέλκυσε πάνω από τους 500 αναγνώστες!

Η όλη διαδικασία σήμερα βρίσκεται στο στάδιο της πιστοποίησης των υλικών που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή του φραπέ, του πλαστικού κυπέλου, αλλά και του καλαμιού που περιλαμβάνονται στη συσκευασία προς πώληση. Εντός Αυγούστου αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί όλη η διαδικασία και έτσι, μέσα στο Σεπτέμβριο θα γίνει και η παρουσίαση του προϊόντος σε εκδηλώσεις που ήδη προετοιμάζονται σε Μόσχα και Κίεβο.

Μεγάλο το ενδιαφέρον των Ελλήνων στη Ρωσία για προμήθεια του φραπέ, τόσο για να το συμπεριλάβουν στα εστιατόριά τους, όσο και να το τοποθετήσουν στα ράφια του μίνι μάρκετ που διατηρούν, σύμφωνα με έρευνα. Η ίδια έρευνα δείχνει επίσης ότι όποιος Ρώσος τουρίστας επισκέφθηκε την Ελλάδα και δοκίμασε έστω και μια φορά τον καφέ φραπέ, εντυπωσιάστηκε τόσο που τον αναζήτησε, μάταια όμως, στα πάτρια εδάφη του.