Η Ισπανία είναι μία χώρα των βαθιά ριζωμένων παραδόσεων και μολονότι αυτή η Κυριακή, 20 Δεκεμβρίου, θεωρείται μία σημαντική ημέρα για την πολιτική ιστορία του τόπου, η κρισιμότητα του πολυαναμενόμενου αποτελέσματος δεν μπορεί σε κανέναν βαθμό να κλονίσει τις εμπεδωμένες παραδόσεις.
Σήμερα στη Μαδρίτη όποιος περπατάει στο δρόμο βλέπει πως οι κάτοικοι της ισπανικής πρωτεύουσας, αλλά και σ’ άλλες πόλεις της χώρας, στήνονται και περιμένουν ώρα σε δύο ουρές: αφενός στα εκλογικά τμήματα, αφετέρου έξω από… τα καταστήματα που πουλάνε τα λαχεία για την πατροπαράδοτη κλήρωση της Πρωτοχρονιάς, αλλά και των άλλων πολλαπλών χριστουγεννιάτικων κληρώσεων. Και σε μία χώρα σε χρηματοοικονομική ύφεση, πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε εποχή, η τύχη να σου πέσει ο πρώτος λαχνός, σε πολλές περιπτώσεις, αντιμετωπίζεται ως μοναδική διέξοδος από τον προσωπικό οικονομικό μαρασμό, όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής του ΑΠΕ.
Ιδίως δε στο κέντρο της Μαδρίτης, όπου έχει την έδρα του το φημισμένο πρακτορείο λαχείων της Δόνια Μανολίτα, οι ουρές που σχηματίζονται δεν έχουν προηγούμενο. Στο πρακτορείο της οδού Αρενάλ, η ουρά στρίβει τον δρόμο και φθάνει μέχρι την άλλη άκρη του κι εκεί στρίβει ακόμη σχηματίζοντας ένα τεράστιο Π. «Εγώ περιμένω μιάμιση ώρα ήδη», λέει ο Αλφρέδο, κάπου στη μέση της ουράς, «αλλά υπάρχουν κι άλλοι που περιμένουν περισσότερη ώρα, εκεί μπροστά» και δείχνει προς την κεφαλή της ουράς.
Μόνο που την πραγματική κεφαλή πρέπει να τη βρούμε διακεκομμένα. Επειδή είναι τόσος ο κόσμος, που εάν το πρακτορείο δεν απασχολούσε ειδικούς «ρυθμιστές αναμονής» ή «ορθοστασίας», που με τις ειδικές ελαστικές ταινίες ελέγχουν την ροή, αφήνοντας ένα μικρό περιθώριο εισόδου μπροστά από τα γειτνιάζοντα καταστήματα, τα οποία εάν δεν λαμβανόταν αυτή η πρόνοια έμελλε να μείνουν και αποκλεισμένα, μιας που ήδη είναι αόρατη ένεκα της κοσμοσυρροής μπροστά ακριβώς από τη βιτρίνα τους.
Και ιδού η απόδειξη: «Δύο ώρες κι ένα τέταρτο», ο χρόνος παραμονής ενός ζευγαριού στην άκρη της ουράς που ήδη η μέση της βρίσκεται μέσα στο πολυπόθητο πρακτορείο. Άντε, βάλε άλλη μισή ώρα κι έπειτα το ελπιδοφόρο χαρτάκι, που χάρις σ’ αυτό, εάν κερδίσουν τον λαχνό, «θα γυρίσουν όλον τον κόσμο και θ’ αγοράσουν σπίτι», θα είναι πλέον στην τσέπη τους.
Πίσω τους, μία μεσόκοπη κυρία χαμογελάει πικρά και κάτι μουρμουρίζει: Η κα Μαρία Χοσέφα είναι ένα από τα θύματα των τραπεζικών εξώσεων, μόλις που έχει γλιτώσει για δεύτερη φορά το σπίτι της χάρις στην παρέμβαση του κινήματος PAH και με το λαχείο ελπίζει ότι θα το σώσει ολοκληρωτικά. Η απάντησή της είναι ικανή για να ξεκινήσει μία ζωηρή συζήτηση για την κρίση κι αναπόφευκτα τις τράπεζες και τους πολιτικούς, «τους μόνους που δε χάνουν» και τη διαφθορά σε βάρος «του κοσμάκη, που χάνει δουλειές και σπίτια».
Στις παρυφές και ακριβώς έξω από τα δύο πρακτορεία της «Δόνια Μανολίτα» το παράδοξο είναι πως υπάρχουν δεκάδες πλανόδιοι λαχειοπώλες, ή τραπεζάκια με λαχεία -που σχεδόν όλοι διατείνονται πως τα λαχεία τους προέρχονται κι αυτά από τη Δόνια Μανολίτα- όμως κανείς δεν πτοείται και προτιμά να περιμένει χάνοντας ώρες από τη ζωή του για να προμηθευθεί το χαρτάκι από το «γουρλίδικο» κατάστημα.
Μάλιστα σήμερα, το «Γόρδο» (χοντρό), το ένα από τα λαχεία αυτά έχει κλήρωση. Ίσως ο τυχερός να γιορτάσει απόψε διπλά: τη δική του επιτυχία και τη νίκη του κόμματός του στις εκλογές.
