Αν οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι αντί να σφάζονται, καθόντουσαν όλοι μαζί και έπαιρναν MDMA θα έλυναν τις διαφορές τους; Αυτή η φράση μπορεί να μοιάζει με κακόγουστο αστείο, αλλά είναι το όραμα ενός ανθρώπου που θέλει να νομιμοποιηθούν τα ψυχεδελικά ναρκωτικά για την αντιμετώπιση ψυχικών παθήσεων, όπως το σύνδρομο μετατραυματικού στρες (PTSD).
Ο Ρικ Ντόμπλιν σε ηλικία 70 ετών μοιάζει με νοσταλγό των χίπις, αλλά σύμφωνα με τον ίδιο «υπάρχει μια ιστορία ψυχεδελικής διέγερσης της πνευματικότητας του ατόμου σε όλους τους πολιτισμούς… Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τη μακροβιότερη τελετή που γνωρίζουμε: Τα Ελευσίνια μυστήρια, τα οποία ασκούνταν για περίπου 2.000 χρόνια και περιελάμβαναν ψυχεδελικά ναρκωτικά. Στη συνέχεια εξαλείφθηκαν από την Καθολική Εκκλησία τον 4ο αιώνα, επειδή την ανταγωνίζονταν. Σας ρωτώ λοιπόν: Αν μπορούσατε να έχετε τη δική σας άμεση εμπειρία πνευματικότητας, για ποιο λόγο χρειάζεστε όλους αυτούς τους ιερείς;».
Σε συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα «Guardian» περιέγραψε πως έφτασε να πείσει κράτη -όπως η Αυστραλία- να σκεφτούν να νομιμοποιήσουν τις ψυχεδελικές ουσίες για θεραπευτικούς σκοπούς.
Γεννημένος στις ΗΠΑ σε οικογένεια Εβραίων ήταν ο μεγαλύτερος από τα τέσσερα αδέρφια του και σε ηλικία 17 ετών δοκίμασε για πρώτη φορά LSD. «Έφερε στην επιφάνεια όλα τα υπαρξιακά ερωτήματα μου: Ποιος είμαι; Πού ταιριάζω; Πώς αντιμετωπίζω τα συναισθήματά μου;», είπε χαρακτηριστικά.
Έκτοτε, ξεκίνησε την περιστασιακή χρήση και στο κολέγιο ένας καθηγητής του τού δώρισε το βιβλίο «Realms of the Unconscious: Observations from LSD Research» του Dr. Stanislav Grof. Τότε, αποφάσισε να γίνει θεραπευτής και το 1982 πήγε στο πνευματικό κατασκηνωτικό κέντρο Esalen, μελετώντας τα ψυχεδελικά ναρκωτικά.
Επίσης, παρακολουθούσε σχετικά σεμινάρια και πειραματιζόταν με γνωστούς του, μέχρι που ίδρυσε το 1986 τη Διεπιστημονική Ένωση για τις Ψυχεδελικές Σπουδές (Maps), που αναγνωρίζεται επίσημα στις ΗΠΑ και συνεργάζεται με το κράτος σε ερευνητικά προγράμματα.
Πώς διαφέρει από τις κλασικές θεραπείες
Ο Ρικ Ντόμπλιν, περιγράφοντας τη θεραπεία με MDMA, ανέφερε πως «στην παραδοσιακή ψυχιατρική, έχετε εκπαιδευτεί να σκέφτεστε το τραύμα ως μια διαδικασία που πρέπει να σταματήσει. Θέλετε να απομακρύνετε τους ανθρώπους από αυτό και να βοηθήσετε στον έλεγχο και την ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων. Στην προσέγγιση της ψυχεδελικής θεραπείας, όμως, τα αρνητικά συναισθήματα θεωρούνται σύμπτωμα μιας υγιούς διαδικασίας, που ο άνθρωπος πρέπει να ενσωματώσει και όχι να καταπνίξει».
Ο θεραπευτής, λοιπόν, δεν επεμβαίνει στη ζωή, προσφέροντας λύση στο πρόβλημα, αλλά δημιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον που βοηθάει τον ασθενή να βρει μόνος τη γαλήνη που αναζητά.
«Δεν είμαστε χειρουργοί που μπαίνουν εκεί μέσα και βγάζουν ή βάζουν πράγματα. Βοηθάμε τον ασθενή να θεραπεύσει τον εαυτό του, δημιουργώντας ένα ασφαλές πλαίσιο, για να κάνει αυτή την εσωτερική εργασία», είπε για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί.
Η θέση της επιστήμης
Πλέον, αρκετά κράτη -όπως οι ΗΠΑ- εξετάζουν το ενδεχόμενο να νομιμοποιήσουν τη χρήση ψυχεδελικών ναρκωτικών για θεραπείες ψυχικής υγείας, όμως οι επιστήμονες είναι επιφυλακτικοί. Φυσικά, αυτό δεν συμβαίνει, γιατί αν εγκριθούν οι άνθρωποι θα τα πάρουν σαν… καραμέλες, αλλά επειδή πρέπει να υπάρχει ένα ειδικό πλαίσιο που θα δοκιμάσουν τα εκάστοτε εθνικά συστήματα υγείας.
Μελέτες έδειξαν ότι η φυσική ψυχοτρόπος ουσία ψιλοκυβίνη -παραισθησιογόνο που αλλάζει την απόκριση του εγκεφάλου σε μια χημική ουσία, που ονομάζεται σεροτονίνη, και προκαλεί αλλοιωμένη κατάσταση συνείδησης και αντίληψης- μπορεί να θεραπεύσει γρήγορα την κατάθλιψη, συμπεριλαμβανομένου του άγχους.
Η ιστοσελίδα Business Insider έγραψε σε σχετικό άρθρο πως τα ναρκωτικά σαν το MDMA σε ελεγχόμενες ποσότητες μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ξεπεράσουν το μετατραυματικό στρες, την κατάθλιψη, ακόμη και να απεξαρτηθούν από ουσίες.
Για να γίνει αυτό, όμως, πρέπει να καταρτιστούν ειδικότητες και επιτροπές που θα ελέγχουν και παρακολουθούν στενά τους ασθενείς, αφού η χρήση θα γίνεται μόνο με ειδική άδεια.
Επίσης, υπάρχει ακόμα ένα εμπόδιο και είναι οι φαρμακοβιομηχανίες. Η ψυχική υγεία μπορεί να απασχολεί έντονα τα τελευταία χρόνια, όμως τις προηγούμενες δεκαετίες είχε παραμεριστεί και τα χάπια -ιδιαίτερα εκείνα με βαριές παρενέργειες- ήταν μονόδρομος.
Έτσι, αναμένεται αρκετές εταιρείες να ασκήσουν βέτο στις θεραπείες με ψυχεδελικές ουσίες ή να ζητήσουν τα φάρμακα να παράγονται με τέτοιο τρόπο που ο ασθενής θα εξαρτάται από αυτά, όπως και σήμερα, προκειμένου να μη διαταραχθεί η αγορά, κάτι που ακυρώνει την ουσία της ψυχεδελικής θεραπείας.
