Η λαϊκή κουλτούρα αναφέρει ότι ένας εγκληματίας συνήθως μετανοεί λίγο πριν πεθάνει, γιατί επικρατεί η πεποίθηση πως οι ετοιμοθάνατοι βλέπουν τη ζωή να περνάει από μπροστά τους με τη μορφή ονείρου.
Ο γιατρός Κρίστοφερ Κερ από τη Νέα Υόρκη ανέλυσε το παραπάνω σκεπτικό με βάση στοιχεία που συγκέντρωσε σε μελέτη ετών και από την πείρα που αποκόμισε, προσέχοντας ασθενείς του πριν αποβιώσουν.
Μιλώντας στο podcast «Next Level Soul» ανέφερε πως οι ετοιμοθάνατοι ονειρεύονται τη ζωή τους για να συνδεθούν με το παρελθόν και να βρουν γαλήνη, είτε ενθυμούμενοι ευχάριστες στιγμές, είτε μετανιώνοντας για δυσάρεστες καταστάσεις.
Οι εγκληματίες ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία και συνήθως μετανοούν, γιατί δεν μπορούν να διώξουν από το μυαλό τους όσα άτομα αδίκησαν, οπότε δεν μπορούν να φανταστούν κάτι ευχάριστο λίγο πριν πεθάνουν.
Ως παράδειγμα, έφερε την περίπτωση ενός 40αρη που φυλακίστηκε λόγω εθισμού στα ναρκωτικά και πέθαινε από καρκίνο στον λαιμό. «Τα τελευταία βράδια ονειρευόταν τις αδικίες που διέπραξε και οι σκέψεις τον οδηγούσαν σε νευρικό κλονισμό, με αποτέλεσμα να πονάει ψυχικά, αλλά και σωματικά. Για να ηρεμήσει ζήτησε να δει την κόρη του. Της ζήτησε συγγνώμη και μετά από λίγες μέρες πέθανε γαλήνια στο κρεβάτι του», είπε ο δρ.Κερ.
«Δεν μπορείς να πεθάνεις πραγματικά αν δεν κοιμηθείς»
Σύμφωνα με τη Mirror, ο γιατρός υποστήριξε ότι οι ετοιμοθάνατοι «δεν αρνούνται τα άσχημα και επώδυνα πράγματα που έκαναν ή έγιναν στη ζωή τους, αλλά τα αντιμετωπίζουν και τα χρησιμοποιούν με έναν τρόπο πολύ ενδιαφέρον».
Για να στηρίξει το σκεπτικό του αναφέρθηκε στην περίπτωση ενός ηλικιωμένου βετεράνου του Β΄ΠΠ που υπέφερε με PTSD σε όλη του τη ζωή, γιατί στη Νορμανδία πέθαναν σχεδόν όλοι από τη μονάδα του.
«Τις τελευταίες μέρες του ήταν στο νοσοκομείο και ούρλιαζε. Έβλεπε σάρκες να σκίζονται και φανταζόταν μάχες. Μια μέρα πριν πεθάνει, τον είδα γαλήνιο για πρώτη φορά και ρώτησα τον λόγο. Μου είπε: “Είδα πως τραυματίστηκα βαριά, όμως δεν με άφησαν μόνο (σ.σ. Οι φαντάροι). Ήρθαν να με σώσουν”. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους που ο ετοιμοθάνατος συμφιλιώνεται με τις αποφάσεις που πήρε. Εξάλλου, δεν μπορείς να πεθάνεις πραγματικά αν δεν μπορείς να κοιμηθείς», είπε ο Κρίστοφερ Κερ.
Η περίπτωση των παιδιών
Ο γιατρός μεταξύ άλλων μελέτησε και τα όνειρα που βλέπουν τα παιδιά και σημείωσε ότι υπάρχει κοινό πεδίο με τους ενήλικες, όμως οι μικρές ηλικίες προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι πεθαίνουν και όχι να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους.
«Τα παιδιά δεν ξέρουν τι είναι ο θάνατος. Εκείνη τη στιγμή προσπαθούν να μάθουν τι είναι, την στιγμή που δεν γνωρίζουν καλά-καλά τη ζωή», είπε χαρακτηριστικά.
«Οι μικρές ηλικίες θα δουν κάποιο ζώο, σούπερ ήρωα ή μια οικογενειακή στιγμή. Δεν θέλουν να νιώσουν μόνα, αλλά να αισθανθούν πως περιβάλλονται με αγάπη. Τα παιδιά είναι δημιουργικά και ευφάνταστα. Μπορούν να κάνουν τέτοιες σκέψεις και να μην νιώθουν ενοχές», είπε κλείνοντας την τοποθέτησή του.
