Κλισέ τύπου «οι νέοι βαριούνται να δουλέψουν» είναι ο κανόνας για τις μεγαλύτερες ηλικίες όταν αναφέρονται σε νεότερους, με έρευνες να αποδεικνύουν ότι η Gen Z είναι η πιο δυστυχισμένη γενιά από οποιαδήποτε άλλη στο τομέα της εργασίας.
Ωστόσο, τα παράπονα όσων γεννήθηκαν μεταξύ των ετών 1997 και 2012 δεν είναι αβάσιμα, αφού μετά από δεκαετίες είναι η πρώτη γενιά που καλείται να πάρει το μέλλον στα χέρια της και βαδίζει σε ένα αβέβαιο περιβάλλον. Σύμφωνα με το Business Insider, μετά την οικονομική κρίση του 2007 και κυρίως μετά την πανδημία, καταργήθηκε το άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου.
Κάποτε αν κάποιος έμενε στην ίδια εταιρεία για δεκαετίες, μπορούσε να φτιάξει τη ζωή του, με οικονομικές απολαβές και επαγγελματική εξέλιξη. Πλέον, νεοπροσληφθέντες μπορεί να λάβουν τα ίδια χρήματα με έναν έμπειρο εργαζόμενο, ενώ είναι αβέβαιο αν θα εξελιχθούν στο τομέα που εργάζονται.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της διαφορετικής νοοτροπίας και κατάστασης που αντιμετωπίζει η κάθε γενιά, είναι η έρευνα της Bain & Co. που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο. Οι νέοι 18-25 ετών θεωρούσαν τον μισθό και την επαγγελματική εξέλιξη βασική προϋπόθεση για μια δουλειά. Όμως οι μεγαλύτεροι έως και 62 ετών αναζητούσαν την άνεση και την ευχαρίστηση, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το οικονομικό.
Επίσης, με βάση την έρευνα οι νέοι αντιλαμβάνονταν ότι οι κόποι τους ανταμείβονταν όταν λάμβαναν χρήματα, ενώ οι μεγαλύτεροι αν άκουγαν μια καλή κουβέντα από τον εργοδότη.
Απληστία ή νέα κοινωνική σύνθεση;
Ορισμένοι θεωρούν ότι οι νέοι είναι άπληστοι και αναζητούν τα χρήματα, επειδή γεννήθηκαν σε ένα κόσμο που ήταν λυμένα αρκετά προβλήματα του παρελθόντος. Παράλληλα, η ανάπτυξη των social media, ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η υπερέκθεση του πλούτου οδηγούν σε αυτό το σκεπτικό.
Εντούτοις, ειδικοί διαφωνούν και αναφέρουν ότι η Gen Z είναι περισσότερο οικονομικά επιβαρυμένη σε σχέση με τους μεγαλύτερους, αλλά σε τομείς που οι μεγαλύτεροι δεν είχαν συνηθίσει, με αποτέλεσμα να μη δίνουν ιδιαίτερη σημασία.
Παραδείγματος χάριν, κάποτε μπορούσε κάποιος χωρίς πανεπιστημιακή εκπαίδευση να μάθει μια τέχνη και να βρει εργασία με καλές απολαβές. Πλέον, με την εξειδίκευση που υπάρχει στην αγορά εργασίας, οι νέοι είναι αναγκασμένοι να σπουδάσουν, κάτι που επιβαρύνει οικονομικά την τσέπη τους.
Επίσης, η πλειοψηφία των περικοπών των εκάστοτε κυβερνήσεων της Δύσης στόχευε τους νέους, επειδή αντικειμενικά είχαν λιγότερες υποχρεώσεις σε σχέση με κάποιον μεγαλύτερο. Αυτές οι περικοπές όμως δεν διορθώθηκαν, αλλά εντείνονται, με αποτέλεσμα οι νέοι να έχουν ένα ναρκοθετημένο μέλλον.
Πλέον, η Gen Z είναι η γενιά με τα μεγαλύτερα ποσοστά αποταμίευσης και οικονομικής ανασφάλειας, αφού σε σχέση με το παρελθόν, γνωρίζουν ότι μεγαλώνουν σε ένα κόσμο που επίσημα πρόκειται να χάσουν προνόμια και όχι να κερδίσουν, όπως γινόταν κάποτε.
