Σε λιγότερο από ένα μήνα, στις 24 Φεβρουαρίου, συμπληρώνονται δύο χρόνια από την ημέρα που η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις επί του πεδίου αλλά και ποιες σε πολιτικό επίπεδο; «Ο πόλεμος είναι στο πιο κρίσιμο σημείο του γιατί επίκειται αποτέλεσμα. Οι Ρώσοι ετοιμάζουν επίθεση. Είναι ξεκάθαρο αυτό», σημειώνει ο Γιώργος Φίλης. «Το λένε και οι Αμερικάνοι και οι Δυτικοί, που γνωρίζουν ακριβώς τι διαθέτουν οι Ουκρανοί, αλλά και τι δε διαθέτουν».
Ο διδάκτωρ γεωπολιτικής και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, μιλώντας στο podcast του Newsbeast, στάθηκε ιδιαίτερα στην «προπολεμική γενιά», που αρχίζει να δημιουργείται, τη στιγμή που οι μεγάλες δυνάμεις προετοιμάζουν τους λαούς τους για έναν «γενικευμένο πόλεμο» ή «έναν πόλεμο υψηλής έντασης». Παράλληλα, αναφερόμενος στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ο κ. Φίλης σημείωσε: «Από τη Μέση Ανατολή θα μπορούσε να ξεκινήσει ένας δύσκολος περιφερειακός πόλεμος».
Ας δούμε κάποιες από τις τοποθετήσεις του καθηγητή στο Newsbeast:
– για τον κίνδυνο μιας γενικευμένης σύρραξης στην Ευρώπη: «Έχουν αρχίσει να συζητάνε οι στρατιωτικοί ηγέτες του ΝΑΤΟ και να λένε “ας ετοιμαζόμαστε για πόλεμο με τη Ρωσία”. Βγήκε ο κύριος Πιστόριους, ο γερμανός υπουργός Άμυνας, και είπε ότι στα επόμενα 5 με 8 χρόνια ο Πούτιν θα επιτεθεί σε ΝΑΤΟϊκές χώρες. Στη Βαλτική ετοιμάζονται ν’ αντιμετωπίσουν πόλεμο, κι αυτό το λένε ξεκάθαρα όλες οι πολιτικές τους ηγεσίες. Πλέον έχουμε και τους Σκανδιναβούς, που το λένε. Ας αφήσουμε αυτούς που είναι στα σύνορα και πάμε στους πιο Δυτικούς. Βγαίνει ο Γερμανός και λέει πως πρέπει να προετοιμάσουμε τις ένοπλες δυνάμεις για έναν πόλεμο υψηλής έντασης με τους Ρώσους. Βγαίνει και ο άγγλος αρχηγός ΓΕΕΘΑ και λέει πως πρέπει να προετοιμάσουμε το έθνος για γενική επιστράτευση, διότι δε θα μας σώσει το ναυτικό και θα πρέπει να τους πολεμήσουμε επί του πεδίου της μάχης. Στην Αγγλία αρχίζουν και χρησιμοποιούν την έννοια “προπολεμική γενιά”. Το είπε και ο ναύαρχος Μπάουερ, ο οποίος είναι ο αρχηγός της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει πως ετοιμάζουν το κλίμα και τους λαούς τους για μια, πραγματικά, προπολεμική γενιά τύπου 1938-39. Το δεύτερο που μπορεί να συμβαίνει είναι να θέλουν να δείξουν (σ.σ. να στείλουν το μήνυμα) στους Ρώσους ότι “αν συνεχίσετε στην Ουκρανία, όντως θα αντιμετωπίσετε πόλεμο”. Επειδή δεν νικάει πολύ ο Πούτιν στην Ουκρανία και επειδή οι Ουκρανοί δεν χάνουν πολύ, για τους Δυτικούς είναι διαχειρίσιμη η κατάσταση. Αν, όμως, οι Ρώσοι επιτεθούν και πάρουν το Χάρκοβο και την Οδησσό, θα πάνε να κάνουν την Ουκρανία χερσαίο κράτος. Για πρώτη φορά μετά από ενάμιση χρόνο, στην αρχή το έλεγαν αυτό, αμφισβητούν την Ουκρανία ως κράτος»,
– για την έκβαση του πολέμου: «Για ν’ ανασυγκροτηθούν οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και να είναι σε θέση ν’ αντεπιτεθούν, υπάρχει ένα χρονικό διάστημα κρίσιμο. Υπάρχει πιθανότητα να επιτεθούν οι Ρώσοι. Εκεί θα παιχτεί τι πραγματικά θα συμβεί στην Ουκρανία για την έκβαση του πολέμου και θα τεθούν όλα τα μεγάλα διλήμματα. Η ουκρανική αντεπίθεση θα πρέπει να γίνει το 2025 και αφού επιστρατευτούν περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι ακόμη. Ο πόλεμος είναι στο πιο κρίσιμο σημείο του, γιατί επίκειται αποτέλεσμα. Μπορεί να τελειώσει με μια συνθηκολόγηση, όπου θα υπάρχει ουκρανικό κράτος. Υπάρχει το σενάριο διαμελισμού της Ουκρανίας – πάντα υπάρχουν μνηστήρες όπως είναι η Ουγγαρία και η Πολωνία. Και υπάρχει και το ενδεχόμενο για κλιμάκωση».
-Πού μπορεί να οδηγήσει την παγκόσμια κοινότητα ο πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς: «Ό,τι γίνεται δεν είναι αυτόνομο. Χώρες θεωρούν πως μπορούν ν’ αλλάξουν σύνορα μέσω του πολέμου και κάποιους βολεύει όσα γίνονται στην Ουκρανία, σε σχέση με τεκταινόμενα που γίνονται σ’ ένα άλλο μέτωπο. Δεν είναι τυχαίο που το Ισραήλ κατηγορεί επί της ουσίας τη Ρωσία για ό,τι συμβαίνει με τη Χαμάς. Στην Ουκρανία υπάρχουν κάποιοι κανόνες. Στη Μέση Ανατολή, που είναι πολλοί, που είναι μη ελεγχόμενοι, μπορεί να ξεφύγει. Το κομβικό όλων είναι η σχέση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ. Τίποτα δεν είναι άσχετο. Είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος, που έχει κάποια μέτωπα, που δεν πρέπει να ενοποιηθούν. Έτσι έγινε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η παράμετρος που μπορεί να τα ενοποιήσει είναι η σχέση Ισραήλ με το Ιράν. Τα πάντα μπορούν να συμβούν. Από τη Μέση Ανατολή θα μπορούσε να ξεκινήσει ένας δύσκολος περιφερειακός πόλεμος».
