Οι χερσαίες επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα βρίσκονται σε εξέλιξη και καλείται να εκπληρώσει τέσσερις στόχους, αλλά και να κόψει τον «γόρδιο δεσμό» που οδήγησε στην ευημερία του.

Ο Νετανιάχου διεμήνυσε ότι η εισβολή βρίσκεται στη «δεύτερη και πιο δύσκολη φάση», με τον Economist να σημειώνει πως ο Ισραηλινός πρωθυπουργός πρέπει να ενεργήσει με τέτοιο τρόπο που δεν θα απογοητεύσει κανέναν.

Το κεφάλαιο Χαμάς

Η ολοκληρωτική καταστροφή της Χαμάς είναι ο πρώτος στόχος του Ισραήλ, γιατί αν παραμείνει στην εξουσία μετά το πέρας των επιχειρήσεων, οι Ισραηλινοί δεν θα αισθάνονται ασφαλείς, αφού η οργάνωση έκανε χτύπημα αντίστοιχο της 11ης Σεπτεμβρίου.

Ταυτόχρονα, δεν μπορούν να αρχίσουν οι πραγματικές ειρηνευτικές διαδικασίες, αφού κάτι τέτοιο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την φύση της ένοπλης οργάνωσης, ειδικά τώρα που απέδειξε ότι μπορεί να πλήξει το εβραϊκό κράτος.

Η μοίρα των ομήρων

Ο Ισραηλινός υπουργός Οικονομικών, Νιρ Μπαρκάτ, είπε στο ABC News ότι οι όμηροι βρίσκονται σε δεύτερη μοίρα και η ισραηλινή ηγεσία πήγε να το μαζέψει, ωστόσο εξέφρασε την πεποίθηση των Ισραηλινών. Η Δύση διαμηνύει πως το Ισραήλ κάνει τα πάντα για να τους σώσει, όμως οι Ισραηλινοί θεωρούν ότι οι όμηροι θα γίνουν «μάρτυρες», ώστε ο Νετανιάχου να εμφανιστεί «Μεσσίας» με έναν επιτυχημένο πόλεμο.

Έτσι, ο ισραηλινός στρατός καλείται να διασώσει όλους τους ομήρους, χωρίς όμως να σταματήσει την εισβολή, που έχει βασικό στόχο την εξάλειψη της Χαμάς. Βέβαια, προκύπτουν πολλά εμπόδια από αυτό, κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσει άμεσα η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.

Λίγες απώλειες

Οι νεκροί Παλαιστίνιοι είναι ψηλά γράμματα για τον λαό του Ισραήλ, που μεγάλωσε με την πεποίθηση πως η περιοχή του ανήκει. Δεν ισχύει το ίδιο όμως για τη διεθνής κοινότητα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις ΗΠΑ, που αν και στενός σύμμαχος του Ισραήλ, «τράβηξε» το αυτί του για τις απώλειες των αμάχων.

Ακόμη, αραβικές χώρες, όπως Αίγυπτος, Κατάρ, Ιορδανία και Συρία μπορεί να μην δέχονται Παλαιστίνιους και μερικές άτυπα να υποστηρίζουν το Ισραήλ, γνωρίζουν όμως πως αν ο πληθυσμός εξαϋλωθεί ή λιγοστεύσει, τότε θα έχουν μικρότερο πάτημα στο Μεσανατολικό και συνεπώς θα μειωθεί η επιρροή τους.

Το Ισραήλ λοιπόν, δεν μπορεί θεωρητικά να χτυπήσει αδιακρίτως ότι κινείται στη Γάζα, τη στιγμή καλείται να μην χάσει πολλούς στρατιώτες. Συγκεκριμένα, μια μεγάλη επιχείρηση στην περιοχή θα δημιουργήσει απώλειες διαχειρίσιμες μεν από το στράτευμα, όχι όμως και από την κοινή γνώμη, που μεγάλωσε με την πεποίθηση «κάνουμε πόλεμο χωρίς να μας βομβαρδίζουν».

Status quo

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα που θα προκύψει από την εισβολή στη Γάζα, το Ισραήλ θέλει να διατηρήσει το προηγούμενο status quo, δηλαδή μια υποτυπώδης ειρήνη στη Μέση Ανατολή, με το ίδιο κυρίαρχο των εξελίξεων.

Ωστόσο, για να καταστεί αυτό εφικτό, πρέπει να πετύχει τους τρεις παραπάνω στόχους και ταυτόχρονα να διασφαλήσει με κάποιον τρόπο, ότι δεν θα θελήσει να ανακατευτεί περισσότερο κάποια άλλη πλευρά, όπως το Ιράν.

Ο «γόρδιος δεσμός»

Τα τελευταία χρόνια το Ισραήλ γνώρισε άνθιση, που οφείλεται στο καθεστώς που επέβαλε στην περιοχή στις αρχές του 21ου αιώνα. Αυτό το status quo όμως, ήταν σαν μια βόμβα σε αντίστροφη μέτρηση, αφού στηρίχτηκε στην ανοχή και διόγκωση της Χαμάς, που από την πρώτη στιγμή απείλησε με κατάργηση του εβραϊκού κράτους.

Επίσης, έλαβε υποστήριξη από τις διαρκείς μεν, αλλά μικρές συγκρούσεις, που βοήθησαν στο μύθο του άτρωτου κράτους και στην ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, που δημιουργήσαν θέσεις εργασίας και με εξαγωγές έφερε εκατομμύρια.

Ταυτόχρονα, όμως μείωσαν τη διεθνή υποστήριξη, λόγω των νεκρών αμάχων Παλαιστινίων, ενώ έστρωσαν το χαλί για την άνοδο της ακροδεξιάς, που εδώ και περίπου μια δεκαετία διχάζει την χώρα, ειδικά με την πολιτική κρίση που είναι σε εξέλιξη μετά τις εκλογές του 2019.

Έτσι, η χώρα καλείται να κόψει τον «γόρδιο δεσμό» με το παρελθόν, που οδήγησε μεν στη σημερινή ευημερία του, αλλά προκάλεσε και τη τωρινή κατάσταση, με αποκορύφωμα την αιματηρή επίθεση της Χαμάς.

Το Ισραήλ πλέον όντως μάχεται για το μέλλον του και κυρίως για το κράτος που θέλει να έχει την επόμενη μέρα, αφού οι προκλήσεις δεν είναι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό.