Όλοι έχουμε ακούσει την εκδοχή που θέλει τους Γάλλους να έχουν εφεύρει την αρωματοποιΐα επειδή απεχθάνονταν την καθαριότητα, ωστόσο στα δικά μας αυτιά τουλάχιστον έμοιαζε με αστικό μύθο.
Στο βιβλίο «Παρίσι, η ιστορία της εμβληματικής πόλης» της Αλοΐζ Γκινέ, η οποία εκτός από συγγραφέας είναι στιλίστρια και image maker, βρήκαμε την απάντηση και τη μοιραζόμαστε μαζί σας.
Στο κεφάλαιο που ερευνά το παριζιάνικο στιλ εκ των έσω και συγκεκριμένα τον τομέα των αρωμάτων, διαβάζουμε πως «τα αρώματα έγιναν κομμάτι του τρόπου ζωής της γαλλικής ελίτ αφότου ο Μαύρος Θάνατος διέδωσε το φόβο για το νερό το οποίο, όπως πίστευαν, μετέδιδε τις ασθένειες, τις οποίες απωθούσαν οι ευχάριστες μυρωδιές. Οι αριστοκράτες χρησιμοποιούσαν τόσο γενναίες ποσότητες αρωμάτων ώστε είχαν δώσει στις Βερσαλλίες το προσωνύμιο “η αρωματισμένη αυλή”.
Τα περισσότερα αρώματα παράγονταν στο Νότο της Γαλλίας, στην Γκρας, που σήμερα είναι γνωστή ως η πρωτεύουσα των αρωμάτων. Μέχρι τον 20ό αιώνα, τα αρώματα παράγονταν από εξειδικευμένες εταιρείες όπως η Guerlain, η οποία κάποτε ήταν προμηθευτής του Αυτοκράτορα. H Chanel ήταν ο πρώτος οίκος μόδας που εμπορευματοποίησε ένα άρωμα με την υπογραφή της ίδιας της σχεδιάστριας. Από τις ένδοξες μέρες της Αναγέννησης, η Γαλλία δεν έχει χάσει τη φόρμα της, με τα αρώματα να αποτελούν ένα από τα κύρια εξαγώγιμα αγαθά της. Η γαλλική αγάπη για τα αρώματα, εξακολουθεί να υφίσταται, με τις περισσότερες Françaises να τα χρησιμοποιούν τακτικά».
Απλώς στο σήμερα, οι Γάλλοι δεν φοβούνται πλέον πως θα κολλήσουν βουβωνική πανώλη από το νερό.
