Η φωτογράφος και ακτιβίστρια Donna Ferrato αφιέρωσε την καριέρα της στην προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, αναδεικνύοντας τη δεκαετία του 1980, όταν ο συζυγικός βιασμός ήταν ακόμη νόμιμος στις ΗΠΑ, το πρόβλημα της ενδοοικογενειακής βίας. Με την πρωτοποριακή έκδοση του βιβλίου της «Living With The Enemy» το 1991 έσπασε τη σιωπή.

Τώρα, η 72χρονη Ferrato επιστρέφει με εκθέσεις σε δύο γκαλερί της Νέας Υόρκης, στις οποίες στέκεται στην αντιμέτωπη στη βία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση ενώ ταυτόχρονα τιμά το θάρρος και τη δύναμη των γυναικών απέναντι σε όλες τις αντιξοότητες.

«Κάθε εννιά δευτερόλεπτα μία γυναίκα είναι θύμα σεξουαλικής επίθεσης»

Ενηλικιωνόμενη στα χρόνια της Σεξουαλικής Επανάστασης και του Κινήματος Women’s Lib, η Ferrato έζησε και τη νομιμοποίηση και την ποινικοποίηση της έκτρωσης. «Είχα μια φίλη που έκανε παράνομη έκτρωση και κόντεψε να πεθάνει από αιμορραγία» λέει η Dona Ferrato. «Μου προξενούσε θλίψη και θυμό να βλέπω πώς μεταχειρίζονταν τις γυναίκες. Πάντα μας κάνουν να νιώθουμε ντροπή και ενοχή». Διοχέτευσε τον πόνο και τον θυμό της στη φωτογραφία, ξεκινώντας να ασκεί αυτή την τέχνη το 1976 και φθάνοντας, μετά από διαζύγιο, στη Νέα Υόρκη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 άρχισε να καταγράφει την ερωτική ζωή ζευγαριών των προαστίων και έγινε στενή φίλη ενός ζευγαριού, της Elizabeth και του Benth. «Πίστευα ότι η Elizabeth ήταν μια απελευθερωμένη γυναίκα. Αυτή ήταν η δυνατή ή, αυτό υπέθετα» εξομολογείται. Το 1982 συνόδευσε το ζευγάρι στο σπίτι τους στο New Jersey. Το ίδιο βράδυ άκουσε ουρλιαχτά της Elizabeth, βούτηξε τη φωτογραφική μηχανή της και έτρεξε στο μπάνιο όπου ο Benth χτύπαγε τη σύζυγό του. Τράβηξε μια φωτογραφία και τον άρπαξε απ’ το χέρι. «Τι κάνεις;» τον ρώτησε. «Απλά την τιμωρώ γιατί είναι η γυναίκα μου και μου λέει ψέματα» ήταν η απάντηση. Μετά από αυτό το περιστατικό, η ζωή της Donna Ferrato άλλαξε για πάντα.

«Ο Τοίχος της Σιωπής»

Αφιερώθηκε σε μια αποστολή να σπάσει τη σιωπή που κρατά τόσες γυναίκες παγιδευμένες σε έναν κύκλο κακομεταχείρισης που συχνά οδηγεί στον θάνατό τους – κάθε μέρα στις ΗΠΑ τέσσερις γυναίκες φονεύονται από τους συντρόφους τους ενώ κάθε εννιά δευτερόλεπτα μία γυναίκα είναι θύμα σεξουαλικής επίθεσης. Ωστόσο, είναι πιο πολλές οι πιθανότητες να μπουν φυλακή οι γυναίκες αν αντισταθούν· από το 1970 έως σήμερα ο γυναικείος πληθυσμός στις φυλακές έχει δεκατετραπλασιαστεί. Οι άντρες καταδικάζονται σε κάθειρξη δύο έως έξι ετών για τον φόνο των συντρόφων τους, αλλά στις γυναίκες επιβάλλεται ποινή 15 ετών αν σκοτώσουν σε αυτοάμυνα, και αυτό συνήθως είναι η πρώτη τους παρανομία. «Με αυτό έχει να κάνει “Ο Τοίχος της Σιωπής”. Δεν κατανοούν το πόσο δύσκολο είναι για τις γυναίκες να φύγουν από αυτές τις σχέσεις και ο κίνδυνος όταν φύγουν είναι τεράστιος. Τα δικαστήρια το γνωρίζουν αλλά κωφεύουν» τονίζει.

«Συμμετείχα στο Free Love Movement τη δεκαετία του 1970 και ήταν χρόνια όλο χαρά. Μπορούσαμε ν’ ανοίγουμε τις καρδιές μας, να παίρνουμε αντισυλληπτικά, να πηγαίνουμε στο κολλέγιο και να μας μεταχειρίζονται ισότιμα. Διεκδικούσαμε τη δύναμή μας και πήγαινε καλά έως ότου η θρησκευτική δεξιά και οι συντηρητικοί Ρεπουμπλικανοί αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν να πάει αυτό πάρα πέρα. Δεν τους άρεσε να βλέπουν γυναίκες ευτυχισμένες, να ανθούν και να πετυχαίνουν στον κόσμο. Ήθελαν να είναι οι γυναίκες φοβισμένες και υποταγμένες» υπογραμμίζει.

Η γκαλερί Daniel Cooney Fine Art φιλοξενεί έως τις 29 Ιουλίου την έκθεση «Donna Ferrato: Holy» και η γκαλερί Collect Pond Park την έκθεση «The Wall of Silence» έως τις 20 Νοεμβρίου. Και η επίσκεψη στον λογαριασμό της στο Instagram επιτρέπει να παρακολουθούμε τις συνεχιζόμενες προσπάθειες της προασπίστριας των δικαιωμάτων των γυναικών.