Οι γυναίκες στη Νέα Ζηλανδία απολαμβάνουν τις καλύτερες εργασιακές συνθήκες όσον αφορά στην ισότητα, τα μισθολογικά κλιμάκια, την αναλογία σε υψηλόβαθμες θέσεις σε σύγκριση με τους άνδρες και το κόστος ανατροφής των παιδιών συγκριτικά με το μισθό τους.
Άλλες χώρες με αντίστοιχες παροχές, αλλά σε μικρότερο βαθμό, είναι η Φιλανδία και η Σουηδία, ενώ στην αντίπερα όχθη στις χώρες με τις χειρότερες συνθήκες ανήκουν η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία, όπου οι γυναίκες σε ανώτερες θέσεις είναι μετρημένες στα δάχτυλα.
Σχετικά με τις παροχές υγείας, οι γυναίκες που ζουν στη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική εμφανίζονται πιο ικανοποιημένες ή τουλάχιστον είναι το ίδιο ευχαριστημένες όσο και οι άνδρες ομοεθνείς τους.
Αντίθετα, στα δύο φύλα παρουσιάζεται διαφορά απόψεων ως προς τις παροχές υγείας στη Σοβιετική Ένωση, όπου οι γυναίκες έχουν πολλά παράπονα για τις υπηρεσίες υγείας που λαμβάνουν.
Εντύπωση προκαλούν τα στοιχεία των ερευνών ως προς τις χώρες στις οποίες οι γυναίκες νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια να κυκλοφορήσουν μόνες τους τη νύχτα. Κι όμως, η Γεωργία, η Ρουάντα και η Σιγκαπούρη είναι στην κορυφή αυτής της λίστας, κι όχι αδικαιολόγητα. Σε αυτές τις χώρες, τα καθεστώτα είναι κατά βάση ολοκληρωτικά κι είναι γεγονός ότι οι αυστηρές κυβερνήσεις διατηρούν καλύτερο έλεγχο των πραγμάτων σε επίπεδο ασφαλείας ή έτσι τουλάχιστον το αντιλαμβάνονται οι γυναίκες σε αυτές τις χώρες. Επίσης, στην κρίση τους αυτή τα χρήματα δεν φαίνεται να έπαιξαν ρόλο, μιας και οι προαναφερθείσες χώρες δεν είναι από τις πλουσιότερες του κόσμου.
Πού όμως μια γυναίκα παίρνει τη μεγαλύτερη άδεια κυήσεως και λοχείας; Στη Βουλγαρία είναι η απάντηση, όπου δίνεται στις μητέρες άδεια 56 εβδομάδων, μετ’ αποδοχών, προκειμένου να χαρούν τα μωρά τους. Ιδιαίτερη φροντίδα λαμβάνει για τους πατέρες όμως η Νορβηγία, ενώ υπάρχουν και χώρες στις οποίες οι γονείς έχουν δικαίωμα να πάρουν από κοινού άδεια κανονίζοντας οι ίδιοι το πρόγραμμά τους.
Η Αμερική από την άλλη είναι από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο που δεν παρέχουν άδεια μετ’ αποδοχών, ενώ οι υπάλληλοι υποχρεούνται να πάρουν δώδεκα εβδομάδες άδεια χωρίς να πληρώνονται.
Οι ώρες εργασίας των γυναικών που δεν πληρώνονται (μαγείρεμα, καθάρισμα, πλύσιμο, σιδέρωμα) φαίνεται να είναι πιο λίγες από πουθενά στη Νορβηγία (200 λεπτά καθημερινά), ενώ σε Τουρκία και Μεξικό οι γυναίκες δουλεύουν σκληρά στο σπίτι τους, φροντίζουν τα παιδιά τους και δεν εισπράττουν ούτε φράγκο, ενώ καμία έκπληξη δεν προκαλεί το γεγονός ότι τα ποσοστά για τους άνδρες είναι αντιστρόφως ανάλογα, δηλαδή όσο πιο πολλές δουλειές κάνουν οι γυναίκες απλήρωτες, τόσο λιγότερες αντίστοιχες δουλειές μένουν για τους άνδρες.
Επιπλέον, η Δανία φαίνεται να είναι επίγειος παράδεισος και για τα δυο φύλα που δηλώνουν εξίσου ικανοποιημένα σε πολύ μεγάλο βαθμό με τη ζωή τους σε συνολικό επίπεδο, καθώς το 89% των Δανών ανέφερε ότι οι πιο πολλές στιγμές τους μέσα στην ημέρα είναι θετικές.
Ρουάντα, Κούβα, Ανδόρα και Σουηδία είναι οι χώρες με τις περισσότερες γυναίκες εκπροσώπους του κοινοβουλίου και μάλιστα στη Ρουάντα πάνω από το μισό κοινοβούλιο είναι γένους θηλυκού. Η θέση της Ρουάντα δεν είναι τυχαία, καθώς ο πληθυσμός της αποτελείται κατά 70% από γυναίκες λόγω γενοκτονίας στη δεκαετία του ’90. Έκτοτε, η κυβέρνηση ώθησε τις γυναίκες να ασχοληθούν με τα κοινά και να έχουν ενεργό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας τους.
Τα ποσοστά της ενδοοικογενειακής βίας
Οι γυναίκες στην Ιαπωνία ανέφεραν ότι δέχονται λίγη βία στο σπίτι τους (13%), ενώ στις αγροτικές περιοχές του Περού το ποσοστό εκτοξεύεται στο 61%. Όσον αφορά τη σεξουαλική βία, οι Γιαπωνέζες φαίνεται να έχουν και πάλι τα χαμηλότερα ποσοστά(6%), ενώ η Αιθιοπία βρίσκεται στην κορυφή με 59%. Εξαιρετικά λυπηρή και τραγική είναι η αποκάλυψη της UNICEF ότι το συντριπτικό ποσοστό (90%) των γυναικών της Ιορδανίας θεωρεί ότι ο σύζυγος έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να τις χτυπάει.
