Μια αναδρομή στην ιστορία του χαλβά μας δείχνει πως είναι γλύκισμα πολλών αιώνων. Συναντάται πρώτη φορά στο μεσαίωνα. Με το πέρασμα των χρόνων θα ταξιδέψει σε διάφορες περιοχές. Από την Ανατολική Μεσόγειο έως την Ινδία. Αρώματα φιστικιού και αμύγδαλου είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του. Ο πρώτος χαλβάς που παρασκευάστηκε δεν ήταν νηστήσιμος. Ήταν από χουρμάδες και γάλα και ονομάστηκε ”χαλ” από την αραβική λέξη γλυκό. Στο ίδιο παρασκεύασμα αφαίρεσαν το γάλα και οι άραβες πρόσθεσαν αλεύρι ή σιμιγδάλι και πετιμέζι ή μέλι και ξηρούς καρπούς ακόμα και λαχανικά!
Στην Ινδία συναντάμε χαλβάδες με σιμιγδάλι ή άλευρα και φρούτα ή λαχανικά ακόμα και όσπρια!
Στην Οθωμανική αυτοκρατορία (13ος αιώνας) ο χαλβάς ήταν μέρος του τελετουργικού του τάγματος των Δερβίσηδων! Ήταν γνωστές οι συναντήσεις τους ως συναντήσεις του χαλβά. Έβαζαν στο χαλβά τους νισεστέ, νερό ή χυμούς φρούτων και ξηρούς καρπούς.
Στην Ελλάδα είναι διαδεδομένος ο χαλβάς που έφεραν οι ”χαλβατζήδες πρόσφυγες” μετά την καταστροφή της Σμύρνης πουλούσαν χαλβάδες σε μικρά εργαστήρια ή παράγκες. Τους συναντάμε κυρίως στην Μακεδονία και στο Πειραιά .Κύριο συστατικό του αγαπημένο και στο σημερινό χαλβά, το ταχίνι(λιωμένο σουσάμι).
Παρασκευή ταχινιού
Πολύ καλή ποιότητα σησαμιού προερχόμενο κυρίως από την Αφρική ή το Σουδάν μπαίνει σε στέρνα με αλατόνερο. Στη συνέχεια αφού φουσκώσει ξεπλένεται, ψήνεται και αλέθεται από όπου προκύπτει το ταχίνι. Ο συνηθισμένος χαλβάς παρασκευάζεται με ταχίνι, καραμελωμένο σιρόπι και ξηρούς καρπούς όπως αμύγδαλο ή φιστίκι ή σοκολάτα.
Γνωστός είναι και ο «μαστιχωτός» χαλβάς από τα Κύρια της Δράμας. Το όνομά του οφείλεται στην ιδιαίτερη μαστιχωτή υφή που παίρνει από την χαλβαδόριζα, γνωστή και ως τσουρένι. Η χαλβαδόριζα βράζει και το υγρό προστίθεται στην παρασκευή του χαλβά μαζί με ζάχαρη, σιρόπι και πιο σπάνια μέλι.
Το 1936 ο δικτάτορας Μεταξάς θέλοντας να ενισχύσει τους σταφιδοπαραγωγούς, επέβαλε την σταφιδίνη (φυσικό σιρόπι από σταφίδα) στην παρασκευή του χαλβά. Στη διάρκεια της κατοχής χρησιμοποιήθηκε και το χαρουπόμελο. Η προσθήκη ζάχαρης απαγορεύτηκε μέχρι το 1965.
Η θρεπτική αξία του χαλβά
Λόγω του σουσαμιού αλλά και των ξηρών καρπών που συνήθως περιέχει ο χαλβάς συγκαταλέγεται πρώτος στις λίστες των θρεπτικών και διατροφικά σημαντικών τροφών. Αυτός είναι και ένας κύριος λόγος που καθιστά το χαλβά στα απολύτως απαραίτητα τρόφιμα της σαρακοστής.
Η κατανάλωσή του βοηθά:
Παροχή υψηλής ποιότητας πρωτεινών και αμινοξέων ειδικά στη περίοδο της νηστείας.
Στη καλή λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος αφού περιέχει πολυακόρεστα και μονοακόρεστα λιπαρά οξέα μερικά από τα οποία ο οργανισμός δεν μπορεί να συνθέσει.
Προσφέρει συνένζυμα και βιταμίνες που βοηθούν στο μεταβολισμό.
Βοηθά στην καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος λόγω των βιταμινών Β1,Β2 και νιασίνης.
Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού και την οστική του μάζα γιατί περιέχει πολύτιμα μέταλλα και ιχνοστοιχεία όπως ασβέστιο, μαγνήσιο ,ψευδάργυρο.
Λόγω του σεληνίου και της βιταμίνης Ε, θεωρείται μια από τις πιο αντιοξειδωτικές τροφές κατά του καρκίνου. Το σελήνιο αποτελεί κύριο συστατικό ενός οξειδωτικού συστήματος(οξειαδάση της γλουταθειόνης) που χρησιμοποιεί ο οργανισμός στην άμυνά του έναντι των ελεύθερων ριζών.
Η θερμίδες που αποδίδει ο χαλβάς εμπορίου υπολογίζονται από 350-450 ανάλογα με την περιεκτικότητά του σε ξηρούς καρπούς ή σοκολάτα ανά 100γμ τροφίμου.
Απολαύστε λοιπόν στη σαρακοστή και όχι μόνο την πολύτιμη τροφή του χαλβά. Λόγω της υψηλής διατροφικής του αξίας επιλέξτε τον στα καθημερινά σας γεύματα και ειδικά σε παιδικά μενού.
Πηγή: diatrofi.gr
