«I’m a man/I’m a full grown man/I’m a man/I’m a natural born lovers man/I’m a man…». Η Φρόσω έγραψε στη μηχανή αναζήτησης τα πιο αισθησιακά τραγούδια για στριπτίζ και ο Muddy Waters με το «Mannish Boy» τής φάνηκε αρκετά δυνατό και αντρικό, αν μη τι άλλο -εκεί ειδικά που λέει «I’m a natural born lovers man»- ίσως τον χτυπούσε στο αντρικό φιλότιμο.
Όνειρα! Σαν και αυτά που ο καλός της άρχισε να βλέπει όταν της γύρισε την πλάτη γύρω στο τέταρτο λεπτό και πεντηκοστό έκτο δευτερόλεπτο (ακόμα μερικά δευτερόλεπτα ήθελε για να τελειώσει το άσμα, ούτε να το ολοκληρώσει δεν την άφησε!).
Κατέβηκε από το κρεβάτι, έβγαλε τα σατέν μισοφόρια που τόσες στιγμές πάθους φαντασιώθηκε όταν τα αγόραζε με τις φίλες της, τα έβαλε στο σακουλάκι τους για να μη σκονιστούν και τακτοποιήθηκε δίπλα του με τη χνουδωτή, χαχόλικη πιτζάμα της. Αύριο θα ήταν μια άλλη μέρα και ίσως τον κατάφερνε να θυμηθούν κάτι που εδώ και μήνες είχαν ξεχάσει: το σεξ φυσικά!
Όχι πια σεξ, μόνο ύπνος
Στους περισσότερους φαίνεται αδιανόητο, να πλαγιάζεις με κάποιον, με το αγόρι, το σύντροφο, τον σύζυγο, τον… τον και να μην…. Να θες να γευτείς το σώμα του, να νιώσεις την ηδονή, αλλά να ξαναγυρίζεις στα εργένικα χρόνια, στα χρόνια της ξηρασίας, αλλά στη χειρότερη βερσιόν.
Τα ζευγάρια που κάπου στην πορεία έχασαν το ερωτικό ενδιαφέρον -συνήθως ο ένας από τους δυο παραδίδει τα όπλα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χάθηκε ο έρωτας, η αγάπη, ότι μπήκε τρίτο πρόσωπο-, απλά ίσως είναι κάτι οργανικό που ο άντρας ή και η γυναίκα δε θέλει να αγγίξει, που δεν τολμά ούτε στους φίλους να πει, και για γιατρό ούτε κουβέντα.
Ένα πρόβλημα καλά κρυμμένο κάτω από το χαλί, στην πραγματικότητα μέσα στο εσώρουχο. Ίσως το έντονο στρες, οι σκοτούρες της δουλειάς, της κρίσης και να τα «σσς, μη το μάθει κανείς, τ΄ακούς;» και «μην το πεις στις φίλες σου…».
Η Φρόσω, μια γυναίκα στα 38 με ίσιο καστανό μακρύ μαλλί και πράσινα μάτια, ξέρει από ασέξουαλ πάρε δώσε. «Γνωριστήκαμε στη δουλειά. Όχι, δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά… Κάναμε σχέση έπειτα από μήνες, ήταν από εκείνους τους άντρες που μπορείς να βασιστείς. Με κέρδισε γρήγορα και μείναμε μαζί για έξι χρόνια. Όχι, από την αρχή το σεξ δεν ήταν το δυνατό μας σημείο. Δεν ήταν ζωώδες, το παθιασμένο -πώς να το πω;-, δεν υπήρχε χημεία στα σώματά μας, αλλά να, είχα βρει επιτέλους κάποιον που με έκανε να νιώθω καλά, να βασίζομαι επάνω του, να με εξελίσσει… Ήταν ο μέντοράς μου».
Έξι χρόνια, πόσοι μήνες μας κάνουν, βδομάδες, μέρες, ώρες, νύχτες; Αχ οι νύχτες. Νύχτες αδελφικές, φιλικές, όχι δυο εραστών. «Όχι, από τα έξι χρόνια οι τελευταίοι 12 μήνες ήταν οι δυσκολότεροι. Πηγαίναμε διακοπές, έπαιρνε μαζί του κουτί με προφυλακτικά, το μεγάλο κουτί, και το γυρνούσαμε πίσω άθικτο… Ο άντρας της ζωής μου, έγινε πρώην άντρας της ζωής μου λίγο πριν παντρευτούμε. Αστείο ε; Θα γελάτε τώρα με εμένα σίγουρα. Το ξέρω κι εγώ έτσι θα έκανα. Μα γιατί στην ευχή καθόσουν μαζί του; Μήπως ήταν γκέι, είχε άλλη; Ερωτήματα των γονιών μου και των φίλων μου όταν το έμαθαν… Δεν έμαθα ποτέ τις απαντήσεις, γιατί χωρίσαμε χωρίς εξηγήσεις».
«Λίγο ακόμα και θα γινόμουν στρίπερ…»
Σεξ, σεξ, σεξ και πάλι σεξ. «Ουφ πια με το σεξ!». Αναστεναγμός και πάμε πάλι στη κουβέντα. Έτσι Σοφία; Η Σοφία κυρίες και κύριοι, ήταν -είναι δηλαδή- συνάδελφος και φίλη της Φρόσως. Τους ένωσε το ίδιο «πρόβλημα». Αρχικά ήταν μερικοί ψίθυροι στην τουαλέτα του γραφείου, μερικά σκόρπια λόγια για το «μαράζι που σε καίει και που αντανακλάται στο βλέμμα».
Δεν είσαι η μόνη. Ποτέ δεν είσαι η μόνη. Πάντα θα υπάρχει, στην συγκεκριμένη περίπτωση εκείνη η σάρκινη φιγούρα που έτυχε να βρίσκεται στο διπλανό γραφείο και που μοιραστήκατε ένα τόσο ντροπιαστικό μυστικό. Και γίνατε φίλες και τα είπατε και τα ξαναείπατε όλα ξανά και ξανά.
«Μήπως κάνω κάτι λάθος; Δε με βλέπει πια ερωτικά; Έχει άλλη; Αγόρασα κι άλλα εσώρουχα, κι άλλα, κι άλλα. Εσύ τι κάνεις; Ο δικός σου τι λέει για το πρόβλημα; Το συζητάτε; Τι σου λέει;».
Ήρεμα, πάρε μια ανάσα και πες τα μου από την αρχή. «Ερωτευτήκαμε, εκείνος φορούσε στολή του στρατού και εγώ ήμουν 27-28. Χωρίς πολλές σχέσεις, ήθελα από μικρή να κάνω οικογένεια, παιδιά. Και παντρευτήκαμε… Το σεξ ήταν καλό, έντονο, αλλά στην πορεία άρχισε να αραιώνει. Απομακρύνθηκε. Δεν επικοινωνούσαμε, ο καθένας κλεισμένος στο δικό του δωμάτιο, στο δικό του κόσμο. Κόσμο της σιωπής. Από το πολύ στριπτίζ, θα γινόμουν σίγουρα καλή στρίπερ! Τουλάχιστον κάτι μένει. Πέφταμε για ύπνο, μόνο. Και κάποια στιγμή ξυπνήσαμε και αποφασίσαμε να βάλουμε ένα τέλος σε όλο αυτό. Χωρίς σεξ, δεν υπάρχει σχέση. Είναι το 50% μιας σχέσης, έτσι δεν είναι; Εξάλλου είμαστε ακόμα πολύ νέοι για να κάνουμε συμβιβασμούς».
Μια φορά, έτσι για το καλό!
Η περίπτωση της Άννας είναι διαφορετική. Ή μήπως όχι; Σχέση και συγκατοίκηση στο άψε σβήσε, στους δυο μήνες -πάνω στα μέλια-, η γραφίστρια που αγάπησε χρηματιστή έκανε χώρο στις ντουλάπες του σπιτιού του γιάπη της για να στριμώξει τα κοριτσίστικα μπογαλάκια της. Πάνω εκεί, ανάμεσα στα καλσόν και τις κόκκινες γόβες, ανακάλυψε ότι ο δείκτης του Down Jones ήταν σχεδόν πάντα στα κάτω του, αν με εννοείς. «Ήθελα να το πολεμήσω, είναι ένα εκπληκτικό παιδί, δε βλέπεις τι γίνεται εκεί έξω; Πάλι θα χώριζα;»
Αν αρχίζεις να απολογείσαι για το… αυτό του αγοριού σου, τότε το πουλόβερ της σχέσης έχει μάλλον ξηλωθεί. Ή κάνω λάθος; «Είχε πολύ στρες λόγω δουλειάς… Κάναμε σεξ κυρίως τις γιορτές, στα γενέθλιά μας, τα Χριστούγεννα… Ε, και φυσικά έχω δοκιμάσει τα πάντα, από το να φτιάχνω ατμόσφαιρα στο σπίτι με κεριά και “βρώμικα” εσώρουχα… Αλλά τίποτα, τζίφος!» Σε μια σχέση δυο ετών, πόσο σεξ χωράει; Πόσες γιορτές, Πάσχα, Χριστούγεννα, πόσα «χρόνια πολλά» και ηδονές; Γιατί κάθεσαι ακόμα μαζί του, Άννα, Φρόσω και Σοφία; Αγάπη, έρωτας, εγωισμός, συνήθεια, η μαμαδίστικη διαστροφή των γυναικών για περίθαλψη των πληγωμένων εραστών; Κάτι πάει λάθος, αλλά στην περίπτωση της Άννας έγινε το θαύμα και σε μια από τις γιορτινές συνευρέσεις, «συνελήφθη» η μπέμπα.
Λένε ότι ο ερχομός των παιδιών απομακρύνει το ζευγάρι από τις χαρές της κρεβατοκάμαρας. Λένε πως το σεξ είναι αυτό που δένει ένα ζευγάρι. Λόγια, λόγια, λόγια… Τι είναι σωστό και τι λάθος, το γνωρίζει ο καθένας μαζί με το σύντροφό του. Ψυχική και σαρκική επαφή ίσως να μη συναντιούνται ποτέ, να είναι παράλληλες γραμμές, αυτά ίσως να είναι τα «παραμύθια» που διαβάζει ο ένας στον άλλο λίγο πριν την απονήρευτη καληνύχτα. Οι ειδικοί εδώ βρίσκουν μπόλικο ψωμί προς κατανάλωση, ικανό να χορτάσουν ορδές πεινασμένων, αλλά κανείς δε μπορεί να τα βάλει με τον φτερωτό έρωτα που πολλές φορές χτυπάει με πεσμένα τα φτερά του (αν με εννοείς!).
