Αποτελεί μία από τις πλέον αγαπημένες τροφές μικρών και μεγάλων. Τώρα τελευταία βέβαια που γίνεται ντόρος με την υγιεινή διατροφή, έχει γίνει συνώνυμο της διατροφικής αμαρτίας αλλά τι να κάνεις; Τα ωραία πράγματα συνήθως είναι «απαγορευμένα». Ο πρόγονος της πίτσας γεννήθηκε στην αρχαία Αίγυπτο, όπου ανακαλύφθηκε το ζύμωμα του ψωμιού. Ήταν ένα είδος στρογγυλής πίτας που στο σχήμα και στο χρώμα θύμιζε τον ηλιακό δίσκο. Ψηνόταν σε πυρωμένες πέτρες κι αργότερα στο φούρνο.
Άλλες πηγές αναφέρουν ότι η αρχή της πίτσας ξεκινάει στους αρχαίους Έλληνες. Τότε έψηναν μεγάλα, στρογγυλά και επίπεδα ψωμιά στα οποία πρόσθεταν διάφορα συστατικά όπως ελιές , μπαχαρικά κ.λ.π. Στη συνέχεια, η ιδέα του επίπεδου ψωμιού βρήκε το δρόμο της για την Ιταλία του 18ου αιώνα. Εκεί τα επίπεδα ψωμιά «pizzas» πωλούντο στους δρόμους και στις αγορές.
Άλλες πηγές, όπως το pizza.gr, αναφέρουν ότι από την Αίγυπτο και την Ελλάδα έως την Ρώμη και την Πομπηία, βρίσκουμε διάφορα πιάτα που τα συστατικά τους, η παρασκευή και ο τρόπος ψησίματός τους θυμίζουν πίτσα. Στην αρχαία Αίγυπτο το έθιμο ήθελε τα γενέθλια του Φαραώ να γιορτάζονται καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες από ψωμάκια με διάφορα μπαχαρικά και βότανα.
Ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος αναφέρει διάφορες συνταγές πίτας Βαβυλωνιακής προελεύσεως
Στην αρχαία Ελλάδα υπάρχουν διάφορες αναφορές και παραδείγματα συνταγών, που μπορούν να θεωρηθούν αρχέτυπα της πίτσας. Πλατιές πίτες από μίγματα ζύμης όλων των ειδών, είχαν μεγάλη απήχηση και ήταν ευρέως διαδεδομένα κατά την αρχαιότητα.
Υπάρχουν μαρτυρίες πολλών Ελλήνων συγγραφέων σχετικά με τα διάφορα είδη πίτσας που υπήρχαν εκείνη την εποχή και ήταν γνωστά με τη ονομασία «μάζα».
Μαρτυρίες για την ύπαρξη παρόμοιας ζύμης με τα ονόματα «πλακεντα» και «όφα» έχουν αναφερθεί στην Ισπανία και την αρχαία Ρώμη αντίστοιχα Ξεφεύγοντας όμως από τις υποθέσεις σχετικά με την προέλευση της πίτσας, παρατηρούμε για πρώτη φορά την ύπαρξη της ως τυπικό φαγητό στους αναπτυγμένους πολιτισμούς του Λεκανοπεδίου της Μεσογείου.
Η Νάπολη θα θεωρηθεί πατρίδα της πίτσας και σημείο απαρχής για την παγκόσμια διάδοσή της. Η εισβολή των Λογκοβάρδων στην Κάτω Ιταλία στις αρχές του 18ου αιώνα έφερε ένα πολύ σημαντικό συστατικό για την παρασκευή της πίτσας. Το «βουβάλι», το γάλα του οποίου χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή της μοτσάρελλας.
Επίσης, με την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου, και την εισαγωγή της ντομάτας στην Ευρώπη, ολοκληρώθηκε η εικόνα της πίτσας όπως την ξέρουμε σήμερα Το πρώτο εστιατόριο πίτσας παρουσιάστηκε το 1780 στην Νάπολη. Η αρχική παρασκευή της πίτσας με τομάτα και μοτσαρέλα ονομάστηκε «Pizza Margherita».
Η πίτσα Μαργαρίτα: Περίπου στο 1889 η Bασίλισσα Margherita μαζί με τον σύζυγό της Umberto I έκανε περιήγηση στο Ιταλικό Βασίλειο. Eκεί γνώρισε αυτό το ψωμί και της άρεσε, δίνοντας αφορμή για αρνητικά σχόλια στην Αυλή της. Ήταν άλλωστε το φαγητό των φτωχών… Κάλεσε λοιπόν τον σεφ Rafaelle Esposito και τον διέταξε να της ψήσει μία ιδιαίτερη πίτσα.
Για να τιμήσει την Βασίλισσα ο σεφ αποφάσισε να φτιάξει μία πίτσα με τα χρώματα της ιταλικής σημαίας! Πρόσθεσε τομάτα, μοτσαρέλα και φρέσκο βασιλικό. Η πίτσα Μαργαρίτα έγινε η αγαπημένη πίτσα της Βασίλισσας, των Ιταλών αλλά και όλου του κόσμου.
