Το 1911 ένας εφευρέτης παρουσίασε με περηφάνια ένα καπέλο το οποίο αιωρείται πάνω από το κεφάλι και στηρίζεται στους ώμους.
Πρώτα απ’ όλα το καπέλο αυτό επιτρέπει την ελεύθερη κυκλοφορία του αέρα γύρω αλλά και πάνω από το κεφάλι αυτού που το φοράει. Ως εκ τούτου, αποφεύγονται οι πονοκέφαλοι και οι ζαλάδες – σύμφωνα με τον εφευρέτη- που συχνά προκαλούνται από το βάρος και τη στενή εφαρμογή των συμβατικών καπέλων.
Επιτρέπεται, επίσης, οποιαδήποτε κίνηση του κεφαλιού, με το καπέλο να παραμένει ακίνητο στη θέση του, και δε χαλάει το περιποιημένο μαλλί των κυριών.
Τα πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης εφεύρεσης όμως δε σταματούν εδώ. Φορώντας το καπέλο δεν χρειάζεται η κατοχή ομπρέλας αφού είναι αρκετά μεγάλο για να καλυφθεί το άτομο από τα νερά της βροχής.
