Τα πρώτα γυναικεία ουροδοχεία εμφανίστηκαν στην δεκαετία του 1950 καθώς μέχρι τότε οι γυναίκες ουρούσαν οπουδήποτε απλά και μόνο σηκώνοντας τη μακριά τους φούστα.
Οι τουαλέτες εκείνης της εποχής δεν διέφεραν σημαντικά από μία συμβατική τουαλέτα απλά καταλάμβαναν περισσότερο χώρο και απαιτούσαν σημαντικές ποσότητες για καθαρισμό. Μοναδική διαφορά αποτελούσε το γεγονός ότι η γυναίκα είχε τη δυνατότητα να ουρήσει όρθια χωρίς να ακουμπήσει πουθενά και χωρίς να λερωθεί.
Οι γυναικείοι ουροδόχοι επέστρεψαν τη δεκαετία του 1980 από την Κάθλιν Τζόουνς. Υποστήριζε ότι η εφεύρεση ήταν απαραίτητη για τις γυναίκες γιατί όταν οι ίδιες βρίσκονται σε δημόσια τουαλέτα συνηθίζουν να ταλαντεύονται πάνω από αυτή ή να την καλύπτουν με χαρτί.
Εντούτοις μέχρι τις μέρες μας δεν γνώρισαν ιδιαίτερη επιτυχία καθώς τα στενά παντελόνια και τα χοντρά καλσόν δεν ευνόησαν τη χρήση τους.
