Ένας Ελληνοαμερικάνος επισκέπτεται τον αδερφό του, βοσκό στην Κρήτη. Έχει μαζί του κι ένα σκύλο ράτσας Αλάσκας. Τον βλέπει ο βοσκός και τρελαίνεται.
– Άσε μου ρε αδερφέ το σκύλο εδώ, εγώ θα τον έχω στα μη βρέχει και νη λιάξει!
-Ναι! του λέει κι ο ξενιτεμένος αλλά θέλω να ζει σαν …άνθρωπος! Εμείς στην Αμερική είμαστε πολύ φιλόζωοι!
-Να μην στεναχωριέσαι! Στη μάντρα ή στο σπίτι θα τον έχω πάντα μαζί μου και μόνο κρέας και γάλα θα τρώει! Με τα πολλά λύγισε ο Αμερικάνος στη θέληση του αδερφού του. Περνάνε δέκα χρόνια, μοιραία πεθαίνει ο σκύλος. Τηλεφωνά ο βοσκός στον αδερφό του, και παίρνει την απάντηση.
-Α! είπαμε σαν άνθρωπος! Θα τον κηδέψεις χριστιανικά.
-Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;
-Πες το στον παπά του χωριού να το κάνει!
Πάει ο βοσκός στον παπά του λέει ότι θέλει χριστιανική κηδεία για το σκύλο και του και του λέει ο παπάς:
– Σήφη, την τσικουδιά να την λιγοστέψεις, ήντα ναι αυτά που μου ζητάς!
– Μα ο αδερφός μου λέει…παίρνει στο κινητό και μιλά με τον αδερφό του.
– Δώσε μου τον παπά λέει εκείνος: Έλα παπα-Λάμπρο με ακούς; 2.500 δολάρια σου στέλνω για την κηδεία του σκύλου αλλά να γίνει όπως πρέπει! εντάξει;
-Εντάξει! Eντάξει!!
Κλείνει το κινητό ο παπάς και λέει του Σήφη.
-Καλά ρε κουμπάρε! γιατί δεν μου λες από την αρχή ότι ο σκύλος σου… ήταν Ορθόδοξος
