Πώς να γίνεις χίπστερ

Το χίπστερ είναι αυτό, το χίπστερ είναι το άλλο, φαίνεται πως οτιδήποτε δεν είναι mainstream είναι πια χίπστερ, αν και κάθε άλλο παρά αυτό είναι. Γιατί δεν είναι μόνο τα γυαλιά με τον χοντρό σκελετό και το ατημέλητο μούσι που κάνουν τον χίπστερ, αλλά μια ολόκληρη στάση ζωής που έρχεται να πλαισιώσει το στιλιστικό του πράγματος. Παρά το γεγονός ότι κάποιοι έσπευσαν να χαιρετίσουν τον πρόωρο θάνατο της χιπστερικής σκηνής, το κίνημα ζει και βασιλεύει και συνεχίζει να σαρώνει τη Δύση, δημιουργώντας μια νεολαιίστικη τάση με τέτοια δυναμική που σπάνια έχουμε ξαναδεί τα τελευταία χρόνια. Η επίσημη ιστορία θέλει τους χίπστερ να ανδρώθηκαν λίγο πολύ στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, αν και η σημερινή τους Μέκκα είναι το Βερολίνο. Παρά ταύτα, τους συναντάμε πια παντού, παραμένοντας εύκολα αναγνωρίσιμοι με το χαρακτηριστικό τους στιλ αλλά και την ιδιαίτερη στάση ζωής τους. Για να γίνει όμως κάποιος χίπστερ, πρέπει πρώτα να καταλάβει τι είναι και τι πρεσβεύει η χιπστερική αλτερνατίβα, κολεκτίβα, γκρούπα και όλοι αυτοί οι όροι σε «-ίβα» και «-ισμός» που τόσο αγαπάει το λεξιλόγιό τους. Σύμφωνα με τον δημοφιλέστερο και πιο «χαλαρό» ορισμό, η χιπστεριά είναι ένα κίνημα υποκουλτούρας στους νέους ηλικίας 20 και 30 ετών που εκτιμούν την πολιτισμική ανεξαρτησία, τις προοδευτικές ιδέες, την τέχνη και την ανεξάρτητη σκηνή της, αλλά και την ειρωνεία και τους πνευματώδεις αστεϊσμούς ως μοτίβο καθημερινής συμπεριφοράς. Την ώρα που η συζήτηση για τη φύση του κινήματος καλά κρατεί, αν είναι δηλαδή μια αυθεντική έκφραση της δυναμικής των νιάτων ή μια αυτιστική τάση που πνίγεται την ώρα που γεννιέται, οι χίπστερ συνεχίζουν να απολαμβάνουν τη διαφορετικότητα και όλα εκείνα που τους κάνουν να ξεχωρίζουν από τους συνομήλικούς τους, αφήνοντας τις κουβέντες για όσους νιώθουν πως τις χρειάζονται. Μια τέτοια συνδιαλλαγή αφορά εξάλλου σε όσους στέκονται κριτικά απέναντί τους, καθώς το να είσαι χίπστερ σημαίνει να έχεις ανοίξει τους δεκτικούς σου υποδοχείς και τους στιλιστικούς σου ορίζοντες και να μην εμπλέκεσαι σε ανέξοδες συζητήσεις που στερούνται κοινής βάσης. Πότε είσαι χίπστερ και δεν το ξέρεις; Απλά απλά, όταν ξέρεις απέξω και ανακατωτά όλα τα second hand ρουχάδικα και τα μπαζάρ της πόλης, όταν μετράς τις μέρες μέχρι το επόμενο Plisskën Festival, όταν περνάς τον χρόνο σου στο tumblr, όταν το μούσι σου είναι μεγαλύτερο από το μαλλί σου, όταν ξέρεις όλα τα underground events και τις εναλλακτικές ψαγμενιές της πόλης και τόσα ακόμα. Αν παραείσαι κοντά, να πώς θα ολοκληρώσεις τη μεταμόρφωση…

Ντύσου σαν τον μπαμπά σου ή -ακόμα καλύτερα- σαν τον παππού σου

Η μόδα κάνει κύκλους, αν και τον Χίπστερ τον σωστό δεν τον απασχολεί αυτό, καθώς έχει πρότυπο το παλιακό στιλ που σήμερα αποκαλούμε vintage. Πουκάμισα αισθητικής και ύφανσης που φορούσε ο μπαμπάς του στη δεκαετία του 1970, καπέλα σαν αυτά που έβαζε στο κεφάλι ο παππούς του και τέτοια πράγματα, με το μοτίβο εδώ να είναι σαν να άνοιξες την προγονική ντουλάπα (ή το χρονοντούλαπο της Ιστορίας, το ίδιο κάνει) και να έβαλες τα πρώτα πράγματα που βρήκες μπροστά σου! Το ντύνομαι σαν να μη με νοιάζει θέλει όμως προσοχή και μεγάλη επιμέλεια, καθώς μόνο εύκολο δεν είναι. Πώς θα ξέρεις ότι τα κατάφερες; Κανείς δεν μοιάζει σαν εσένα με το που περνάς τα όρια της χιπστερογειτονιάς σου! Στενό τζιν, ανοιχτά πουκάμισα, σκούφοι και καπέλα συνοδεύουν το ντύσιμο του χίπστερ…

Αφέσου στο vintage

Εξίσου σημαντικό με το τι φοράς, είναι από πού αγοράζεις τα ρούχα σου, αν θες να λέγεσαι χίπστερ πάντα. Οι μεγάλες φίρμες, ανεξαρτήτως τιμής, πρέπει να αποφεύγονται πάση θυσία και αυτό το πουκαμισάκι σε φλοράλ στιλ που πήρες οφείλει να έχει άγνωστο καρτελάκι. Κανόνας επιτυχίας: ό,τι έχεις και κατέχεις δεν μπορούν να αγοραστούν από mall και συμβατικά ρουχάδικα! Είπαμε, η ψαγμενιά είναι ψωμοτύρι για τον χίπστερ, που δεν μπορεί να ψωνίζει από κει που αγοράζει ο βαρετός και ανιαρός mainstream τυπάκος, καθώς απορρίπτει τον επάρατο καταναλωτισμό και σύσσωμα τα παράγωγά του. Μπαζάρ, υπαίθριες αγορές και μεταχειρισμένα ρούχα θα αγκαλιάζουν πια το σώμα σου και θα μετατραπούν στον τρόπο να περνάς τα απογεύματά σου. Οτιδήποτε ρετρό, ντεμοντέ, ξεπερασμένο και κιτς, ό,τι σου φέρνει στον νου τις παιδικές σου μνήμες δηλαδή, είναι τώρα καλοδεχούμενο στην γκαρνταρόμπα σου…

Φόρα γυαλιά κάθε μέρα, όλη μέρα

Κάθε χιπστεράς θέλει το γυαλί του, ασχέτως αν πάσχει από μυωπία ή αστιγματισμό. Ας μην έχει βαθμούς μυωπίας ο φακός τους ή ακόμα και τζάμι, φτάνει ο σκελετός τους να είναι πολύχρωμος και επιβλητικός και να δίνει στη μούρη σου ένα τελείως διαφορετικό στιλ! Δεν πρέπει καν να κολακεύουν τις γραμμές του προσώπου σου. Όσο είναι φανταχτερά και τεράστια, είσαι σε σωστό δρόμο. Ασφαλής επιλογή είναι και εδώ οι βιντατζιές…

Την τσάντα μην ξεχνάς

Κανένας χίπστερ που σέβεται τον εαυτό του και το κίνημα δεν φεύγει από το σπίτι του χωρίς την τσαντούλα του, είτε είναι κορίτσι είτε αγόρι. Τι βάζεις μέσα; Το δερμάτινο σημειωματάριό σου, εκείνη την Polaroid του μπαμπά σου, αλλά και τον Κύβο του Ρούμπικ και το πανάρχαιο Gameboy σου που δεν δουλεύει πια. Όσο για την ίδια την τσάντα, όλες κάνουν φτάνει να είναι ψαγμενιές: από ειρωνικές ατάκες μέχρι και στάμπες με εικαστικές ανησυχίες στο πλάι, όλα περνούν φτάνει να μην τα φορά ο σωρός…

Πρόσεξε να μην ταιριάζουν τα ρούχα που φοράς

Εδώ θέλει προσοχή, καθώς τα ασορτί συνολάκια και οι αρμονικοί συνδυασμοί είναι για τον χίπστερ ότι το λιβάνι για τον Διάολο! Χρώμα είναι το ζητούμενο και μάλιστα πολύ και ζωντανό χρώμα. Το μυστικό εδώ είναι να μην ταιριάζουν τα κομμάτια του ρουχισμού σου και να μοιάζεις σαν να σε ντύνει μεθυσμένος μόδιστρος. Ο ασφαλής δρόμος; Κλέβεις από κάθε μουσικό και αισθητικό κίνημα αλλά και τάση μόδας και τα μπλέκεις με τρόπο που να μη χωνεύονται οπτικά με τίποτα! O σκοπός εδώ είναι να μην μπορεί να σε ξεχωρίσει κάποιος από την κοπέλα σου. Ξέρεις ότι τα κατάφερες όταν έχεις πια στη φαρέτρα σου τουλάχιστον δέκα τρόπους να δένεις το φουλάρι. Ιδανικός συνδυασμός: σκεϊτάδικα, ρέγκε και μια καλή δόση πανκ από την εποχή που λάτρευες τους Ramones, μπλούζες με ακατάληπτα από τη μάζα μηνύματα και στάμπες πόλεων του εξωτερικού (απαραίτητα), αλλά και t-shirts από μουσικά φεστιβάλ και μπάντες που ξέρεις μόνο εσύ και δέκα ακόμα νοματαίοι στον πλανήτη. Υπερβολικό και επιδεικτικό, αυτό είναι το ντύσιμο της χιπστεροσύνης…

Το ξυράφι και οι κομμωτές είναι εχθροί σου

Το αγόρι χίπστερ πρέπει να είναι τριχωτό! Πάει και τέλειωσε. Είτε μιλάμε για μουστάκι, μουσάκι ή μούσι Άρη Βελουχιώτη, ο χίπστερ μισεί θανάσιμα τους κομμωτές και τα εργαλεία του Σατανά που χρησιμοποιούν και δεν θέλει καμιά παρτίδα μαζί τους. Όσο για το μαλλί, η τσατσάρα είναι εδώ σφοδρός πολέμιος του στιλ σου, γι’ αυτό και πρέπει να πεταχτεί άμεσα από το βιος σου. Είπαμε, η συνταγή της επιτυχίας λέει ότι πρέπει να ξοδεύεις περισσότερο χρόνο χτενίζοντας το μούσι σου παρά τα μαλλιά σου…

Έμφαση στα τατουάζ, ακόμα και σε αυτά που δεν φαίνονται

Η ειδοποιός διαφορά που κάθε χίπστερ ευαγγελίζεται είναι η έμφαση στη διαφορετικότητα, την ατομικότητα και την αυθεντικότητα. Γι’ αυτό και όλοι μοστράρουν τατουάζ! Όσο πιο ειρωνικό και ψαγμένο τόσο το καλύτερο, αν είναι πάντως να ενταχθείς στην τάση, η δερματοστιξία είναι απολύτως απαραίτητη. Φρόντισε μόνο να διαλέξεις ένα ασυνήθιστο ή, γιατί όχι, και επώδυνο σημείο να το χτυπήσεις, όπως ο λαιμός, ο καρπός ή ο αστράγαλός σου. Ακόμα και η γάμπα είναι κατάλληλη, καθώς ο χίπστερ αποζητά την προσοχή του κοινού και δεν θα χτυπούσε κάτι που δεν θα φαινόταν (κι αν το έκανε, θα φρόντιζε να φαίνεται!). Είπαμε, νοσταλγικά, ταξιδιάρικα, και χαριτωμένα τατουάζ και όχι δράκοι, ξίφη και άλλα τέτοια σκοτεινά…

Η μουσική σε πρώτο στιλιστικό πλάνο

Αν θες να γίνεις αποδεκτός από τη μεγάλη βερολινέζικη των χίπστερ σχολή, τότε οφείλεις να πάρεις παραμάζωμα τα θερινά μουσικά φεστιβάλ της οικουμένης και να κυκλοφορείς απαραίτητα με το περικάρπιο του φεστιβάλ όλο τον χρόνο! Όσο πιο βρόμικο γίνει μάλιστα, τόσο το καλύτερο. Οι πραγματικοί χίπστερ τα φορούν μέχρι να λιώσουν από την πολυκαιρία και να πέσουν αυτοβούλως από τον καρπό τους (και τα «ταιριάζουν» με το ρολογάκι που ξέμεινε από τα χρόνια του Δημοτικού). Προσοχή στο φεστιβάλ όμως, καθώς τα mainstream πανηγυράκια δεν είναι για τον χιπστερά τον σωστό. Με τη γαλλική ποπ ή την πειραματική τζαζ της δεκαετίας του ’50 πώς τα πας είπαμε;

Καλλιέργησε το φαΐ σου ή επίλεξε οργανικά

Όλοι οι χίπστερ προσπάθησαν σε κάποια φάση να γίνουν χορτοφάγοι ή vegan, έλα όμως που το ψαγμένο μπεργκεράκι τους έχει εγκλωβίσει αναπόδραστα στον κόσμο της κρεατοφαγίας! Ως χίπστερ πάντως οφείλεις να νοιάζεσαι πολύ για το τι μπαίνει στο στομάχι σου: λαχανικά από μικρές φάρμες της χώρας σου, πάντοτε οργανικά, τα οποία αγοράζεις από λαϊκές αγορές. Και βέβαια οφείλεις να μην τα πας καλά με το κρέας, όσο και αν καταφεύγεις μια στο τόσο στην απεχθέστατη επικράτειά του. Όσο για τον καφέ σου, και πάλι απαιτείται έρευνα, ώστε να είναι απαραιτήτως fair trade…

Οτιδήποτε mainstream αξίζει την περιφρόνησή σου

Ο χιπστεράς έχει βασίσει την προσωπικότητά του στην πνευματική και πολιτισμική ανωτερότητα σε σχέση με τον τυχάρπαστο και απαίδευτο χωριάτη που κυκλοφορεί τριγύρω του. Γι’ αυτό και είναι είρωνας, ψηλομύτης και σνομπ, καθώς είναι εκ θέσεως υπερόπτης απέναντι στην πλέμπα που βλέπει να τον κατακλύζει και ατενίζει τα πράγματα αφ’ υψηλού. Κι έτσι ακούει μουσική που δεν ξέρει κανείς, την οποία απολαμβάνει σε κάτι υπόγειες τρύπες που πάλι δεν ξέρει κανείς, βλέπει αποκλειστικά ευρωπαϊκές κινηματογραφικές ψαγμενιές, άντε και κάνα ανεξάρτητο αμερικάνικο, και το πράγμα συνεχίζεται σε αυτή την πεπατημένη. Ο χίπστερ σιχαίνεται το mainstream και τις τρέχουσες μόδες κι έτσι αποφεύγει την πολυκοσμία και τις τουριστικές ατραξιόν. Και βέβαια φορά μια μόνιμη και πλεονάζουσα δυσαρέσκεια στο πρόσωπό του για την αφόρητα μικρή και ασφυκτική χώρα που ζει και δεν χωρά την προσωπικότητά του… Δείτε όλα τα θέματα του Weekend