Το Πάσχα στη Σκιάθο, στο νησί «του αγίου των ελληνικών γραμμάτων», είναι μυστικιστικό και κατανυκτικό. Όλοι οι κάτοικοι του νησιού διανύουν την Εβδομάδα των Παθών με ευλάβεια και αναστοχασμό, στον τόπο όπου τηρείται απαρέγκλιτα το Αγιονορείτικο Τυπικό. Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα και ο ήχος αντηχεί σε όλο το νησί, συμπληρώνοντας το κλίμα κατάνυξης και μελαγχολίας που βιώνουν οι πιστοί. Το Πάσχα στη Σκιάθο αποτελεί μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία. Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, μετά τη λειτουργία, ξεκινά το βάψιμο των κόκκινων αυγών και το ζύμωμα των τσουρεκιών και κουλουριών, με τις μοσχοβολιστές μυρωδιές να «ταξιδεύουν» σε κάθε γωνιά του νησιού. Τα παιδιά γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι με καλαμένιους σταυρούς στα χέρια, τους οποίους έχουν στολίσει με δενδρολίβανο, βιολέτες, τριαντάφυλλα, κρίνα και παπαρούνες και τραγουδούν τα κάλαντα ζητώντας φιλοδωρήματα. Τη Μεγάλη Παρασκευή, ημέρα κορύφωσης του Θείου δράματος, οι γυναίκες και τα παιδιά του νησιού πηγαίνουν νωρίς το πρωί στην εκκλησία με καλάθια γεμάτα λουλούδια για να στολίσουν τον επιτάφιο. Αυτή τη μέρα πένθους, οι ντόπιοι δεν βάζουν ούτε μπουκιά στο στόμα τους και ούτε κάνουν χειραψία όταν συναντιούνται. Μόλις βραδιάσει, τα παιδιά θα βγουν ξανά στους δρόμους σε αυτοσχέδιες χορωδίες για να ψάλουν τα εγκώμια. Σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Ελλάδας, η Ακολουθία του Επιταφίου ξεκινά στη μία μετά τα μεσάνυχτα, ενώ η περιφορά στις 4 τα ξημερώματα σε κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης και περνά από τα καλντερίμια της Χώρας, ανάμεσα από τα φωταγωγημένα σπίτια. Η λιτανεία επιστρέφει στην εκκλησία στις πεντέμιση το πρωί. Οι πιστοί στέκονται μπροστά στην κλειστή της πόρτα για την αναπαράσταση της Καθόδου του Κυρίου στον Άδη. Ο πρωτοπρεσβύτερος φωνάζει «Άρατε Πύλας!» και σπρώχνει δυνατά την πόρτα. Το πρωί του Σαββάτου ακολουθεί η λειτουργία της πρώτης Ανάστασης. Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα, ενώ ο ιερέας ραίνει τους πιστούς με φύλλα βάγιας, σύμβολο νίκης και θριάμβου. Από το μεσημέρι και μετά ξεκινούν οι προετοιμασίες για το γεύμα της Κυριακής του Πάσχα.