Το απομονωμένο χωριό Zalipie στη νοτιοανατολική Πολωνία είναι γνωστό για μια… πολύχρωμη παράδοση.
Εδώ και πάνω από έναν αιώνα, οι γυναίκες του χωριού ζωγραφίζουν τα σπίτια τους.
Κανείς δε γνωρίζει πότε ακριβώς και πώς ξεκίνησε αυτή η παράδοση, όμως χρονολογείται αρκετά χρόνια πίσω, τότε που οι γυναίκες έβαφαν τα σημάδια από την καπνιά με ασβέστη.
Αυτά όμως εξακολουθούσαν να είναι ορατά και προκειμένου να είναι τα σπίτια τους «στην εντέλεια» για τις θρησκευτικές γιορτές, άρχισαν να ζωγραφίζουν επάνω τους μοτίβα με λουλούδια.
Μέχρι και σήμερα οι γυναίκες (πολύ λίγοι άντρες συμμετέχουν στο έθιμο) δημιουργούν τα ανθισμένα μοτίβα τους στους τοίχους των σπιτιών και διατηρούν εκείνα των προηγούμενων χρόνων. Μάλιστα, πλέον οι ζωγραφιές δεν… περιορίζονται μόνο στους τοίχους των σπιτιών, αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο μπορούν να βάψουν.
Οι κάδοι, τα κοτέτσια, η γέφυρα του χωριού… τίποτε δεν τους έχει ξεφύγει.
Όταν ξεκίνησε η παράδοση βέβαια, οι γυναίκες δεν είχαν τα εργαλεία που μπορεί να βρει κανείς σήμερα.
Χρησιμοποιούσαν βούρτσες που έφτιαχναν με τρίχες από τις ουρές αγελάδων και χρώματα που έφτιαχναν μόνες τους από φυσικά υλικά.
Ο διαγωνισμός του «καλύτερα βαμμένου σπιτιού» (Malowana Chata) κρατά από το 1948. Καθιερώθηκε στο πλαίσιο της ψυχολογικής υποστήριξης του λαού της χώρας μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εξαιτίας του οποίου χάθηκε το 17% του πληθυσμού της.
Η Felicja Curyłowa (1904 – 1974) ήταν εκείνη που διατήρησε και ανέπτυξε την παράδοση. Η ίδια Καταλείφθηκε από τέτοια μανία για τις «ανθισμένες διακοσμήσεις» που κάλυψε σχεδόν κάθε επιφάνεια του μικρού της σπιτιού, το οποίο πλέον αποτελεί μουσείο και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της λαϊκής αυτής τέχνης.
