Η φύση έχει προικίσει αφειδώς πολλές περιοχές τη χώρας, με την Αρκαδία να συγκαταλέγεται ανάμεσα σε αυτές. Ένα από τα χωριά στον ορεινό όγκο του νομού που κερδίζει και με το παραπάνω τις εντυπώσεις με το υπέροχο φυσικό περιβάλλον που το χαρακτηρίζει είναι και τα Λαγκάδια, το λεγόμενο και ως «κρεμαστό» χωριό της Πελοποννήσου, γιατί μοιάζει να κρέμεται στην απότομη πλαγιά του Μαινάλου όπου εντοπίζεται.
Η ανυπέρβλητη φυσική ομορφιά που χαρακτηρίζει τα Λαγκάδια, σε συνδυασμό με την παραδοσιακή, τοπική αρχιτεκτονική και την απλόχερη φιλοξενία των κατοίκων του, αναδεικνύουν το όμορφο χωριό της Αρκαδίας σε κορυφαία επιλογή για μια διήμερη εξόρμηση από το κλεινόν άστυ, που σίγουρα θα ανανεώσει τους επισκέπτες του ψυχή τε και σώματι.
Λαγκάδια: Το «κρεμαστό» χωριό της Πελοποννήσου
Τα Λαγκάδια είναι «σκαρφαλωμένα» σε υψόμετρο από 500-1.000 μέτρα -από τον κάτω στον πάνω μαχαλά, οι οποίοι χωρίζονται από τον κεντρικό δρόμο που περνάει μέσα από το χωριό- στις πλαγιές του Μαινάλου και είναι γνωστά και ως το «κρεμαστό» χωριό της Πελοποννήσου. Ο λόγος; Το γεγονός ότι τα σπίτια του είναι αμφιθεατρικά χτισμένα, δίνοντας την εντύπωση ότι σχεδόν αιωρούνται στην απότομη πλαγιά όπου εντοπίζονται πάνω από το φαράγγι του ποταμού Τουθόα, σε απόσταση 66 χλμ. από την Τρίπολη.
Η θέα που απολαμβάνει κανείς από το χωριό είναι συγκλονιστική, με τις εικόνες από το πλούσιο φυσικό περιβάλλον στον ορεινό όγκο του νομού στην κυριολεξία να μαγεύουν.
Λαγκάδια: Το πέτρινο στολίδι της Αρκαδίας
Ένα άλλο στοιχείο που κάνει τα Λαγκάδια τόσο ιδιαίτερα είναι και η αρχιτεκτονική που διακρίνει τα κτίριά του, με τους κατοίκους του χωριού να φημίζονται ιδιαιτέρως ως χτίστες, αρχιτέκτονες και μάστορες της πέτρας. Η φήμη τους εξαπλώθηκε γρήγορα, κυρίως μετά την απελευθέρωση, με αποτέλεσμα να γίνουν περιζήτητοι και να κατασκευάζουν σχολεία, σπίτια, βρύσες, γεφύρια και εκκλησίες σε όλη την Πελοπόννησο. Περνώντας μια περίοδο μεγάλης ανάπτυξης, μάλιστα, τα Λαγκάδια έγιναν ακόμη και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αρκαδίας (μετά την Τρίπολη), αριθμώντας περί τους 7.000 κατοίκους τη δεκαετία του 1890.
Πέτρινα αρχοντικά με σκαλιστές εξώπορτες και σκεπαστές αυλές, λιθόστρωτα σοκάκια, πέτρινα μονοπάτια, τοξωτά γεφύρια και παλιές εκκλησίες συνθέτουν το φωτογραφικό κολάζ του χωριού, που σίγουρα δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.
